Hoofdstuk 18

1.6K 92 2
                                    

Herschreven

Ik toets Dounia haar nummer in en bedenk me net dat ik haar misschien stoor. Zal ik het doen? Ik twijfel zo erg.

Ik bel haar toch. Ik druk op dat groene icoontje en bel haar. Na paar seconde hoor ik haar stem.

"Met Dounia" hoor ik. Ik huil "D dounia k kan je mij a alsjeblieft mij ophalen" stotter ik. "Wie ben jij?" Vraagt ze gelijk. Ik zucht "J jasmine" zeg ik. "Jasmine! Waar ben je? Wat is er gebeurt?!" schreeuwt ze. "Kom me alsjeblieft helpen" zeg ik. "Waar ben je!" Schreeuwt ze bezorgt. "Ik stuur je mijn adres" zeg ik. Ze hangt gelijk op en ik stuur het adres.

Ik huil. Ik probeer normaal te gaan zitten. Ik app mijn moeder dat ik wat later kom en ze beantwoord dat het goed is.

~
Na paar minuten hoor ik iemand zijn auto. Ik kijk niet van wie het is. Ik heb mijn handen voor mijn gezicht gezet en heb mijn armen om mijn benen. Ik hoor paar voetstappen naar me toe lopen.

"Jasmine!" Schreeuwt er iemand. Ik kijk naar boven en zie Dounia. Ze is niet alleen blijkbaar. Ik kijk Dounia huilend aan en ze komt gelijk naar me toe en knuffelt me.

"Kom" zegt Dounia. Ik knik. Ik wou net opstaan, maar mijn knie doet zoveel pijn. Ik val gelijk op de grond en huil. "D dounia het doet zoveel pijn" huil ik.

Dounia kijkt naar iemand en zie dan Dounia haar broer. Hij kijkt me bezorgt aan en helpt mij met opstaan.

Ik zit nu in de auto en Dounia haar broer rijdt naar ik weet niet waar. Dounia zit naast mij en ik wou net goed zitten maar het doet gewoon zoveel pijn dat ik tranen in mijn ogen heb.

"Gaat het Jasmine?" Vraagt Dounia. Ik knik en ik kijk naar buiten. Ik zucht en Dounia haar broer zet Quran op. Ik ben gelijk rustig.

Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)Where stories live. Discover now