Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 34

Herschreven

Yassine en ik eten nu onze pizza op en lachen om de domste dingen. Ik hoor dat ik een bericht heb gekregen van een onbekende nummer.

"Ik ga even naar de wc" zegt Yassine. Ik knik en ik klik op de bericht die ik heb gekregen.

"Niet denken dat je bij Yassine veilig bent! Wij laten jou niet met rust hoor... wacht maar! Straks lig je nog in het ziekenhuis!" Zegt een onbekende nummer. Ik schrik en lees het vier keer. Ik voel tranen in mijn ogen en voel hem al langs mijn wangen gaan.

Yassine komt naast me zitten en kijkt me bezorgt aan. "Wat is er?" Vraagt hij. Ik zeg niks en kijk nog eens naar de bericht. Ik weet sowieso dat het van mijn pesters zijn.

Yassine pakt mijn telefoon en leest dan naar dat bericht. Hij schrikt en screent dat bericht en stuurt hem naar zijn nummer. Hij verwijderd dat bericht en doet mijn telefoon uit. Hij komt naar me toe en knuffelt me weer.

Ik huil het bij hem uit en zo zitten we een tijdje. "Ik ga je beschermen! Niemand mag je aanraken, niemand!" Zegt hij boos.

Ik kijk hem aan en hij kijkt mij ook aan. Ik vraag me echt af, waarom hij zo tegen mij doet. Ik ben niet eens mooi en toch gaat hij met mij om, zonder schaamde of iets.

"Wat is er?" Vraagt hij. "Yassine... waarom doe je zo aardig tegen mij? En waarom gedraag je alsof je mijn 'meisje' bent? Ik ben niet eens mooi" zeg ik.

"Mij boeit het echt niet hoe je eruit ziet. Ik kijk naar je innerlijk, niet naar je uiterlijk. Jij bent mooi hoe je bent. Ik ga daar niet moeilijk over doen. Je bent een pracht meid met een mooie hart" zegt hij. Ik glimlach en ik voel dat ik rood begin te worden en ik kijk naar beneden. Hij ziet het en lacht zacht en duwd mijn gezicht naar hem toe.

Hij komt wat dichterbij met zijn hoofd. Wat gaat hij doen? Zeg mij niet dat hij... ik voel zijn lippen tegen die van mijne aan. Ik schrik en ik zit stil. Ik weet niet wat ik moet doen... ik heb nog nooit gezoend...

Yassine merkt het en stopt gelijk. "Sorry" zegt hij schamend. "Uh is niet erg" zeg ik en ik word rood. Ik kijk hem aan en Yassine ook. Ik kom wat dichterbij naar hem en hij ook en dan mensen... ik geef hem een zoen. Heb dat dus echt niet van me verwacht. Mijn eerste zoen van Yassine.

Hij zoent mij voorzichtig en streelt aan mijn haren. Hij laat mij voorzichtig op de bank liggen en Yassine komt op mij liggen. We moeten nu echt stoppen, voordat het helemaal fout gaat, maar het gaat niet...

Ik hoor dat iemand mij beld en Yassine en ik kijken elkaar aan en hij glimlacht. Ik glimlach verlegen terug en we staan op. We hebben serieus net gezoend. Gezoend!

"Hallo?" Vraag ik. "J jasmine" hoor ik iemand huilen. "Wie is dit?" Vraag ik. "M mina.. kom snel naar het ziekenhuis" zegt ze. Ik sta gelijk op "hoezo?!" Zeg ik. "P papa heeft een autoongeluk gehad" zegt ze huilend. Ik voel dat ik tranen krijg en vraag aan haar welke ziekenhuis. Ze zegt welke en ik zeg dat ik eraan kom.

"Jasmine? Wat is er?" Vraagt Yassine. Ik huil en Yassine knuffelt me. "Mijn vader ligt in het ziekenhuis" zeg ik huilend. Hij schrikt en zegt dat hij me gaat brengen. Ik knik en hij pakt mijn hand vast en we lopen naar de gang. We doen onzs schoenen en jassen aan en lopen snel naar de auto. We stappen in en hij rijdt snel naar het ziekenhuis.

Ik kijk met tranen in mijn ogen naar buiten en ik voel dat iemand mijn hand vast pakt. Ik kijk naar links en zie Yassine en hij schakelt met zijn hand en mijn hand, samen. Ik glimlach en hij rijdt verder.

~
"Yassine... het is beter dat je naar huis gaat... anders gaan ze raar denken" zeg ik voorzichtig. Hij knikt en ik wou net uitstappen tot hij me terug duwt en hij geeft me een kus op mij mond en glimlacht. Ik glimlach terug en ik knuffel hem. "Bel me als je wat nieuws hebt" zegt hij. Ik knik en zeg nog gedag tegen hem en hij rijdt dan weer weg.

"Hallo. Weet u misschien waar meneer Tubic is?" Vraag ik. Ze toets wat op haar computer en zegt "hij zit nu in een operatiekamer. Tweede verdieping en dan ga je naar links. Je moet wel wachten tot dat de operatie klaar is" zegt ze. Ik knik en bedank haar. Ik ren naar de lift en druk echt tienduizend keer op de liftknop.

"De lift komt niet in één keer als je er zovaak op drukt" zegt een jongenstem. Ik draai me om en zie een jongen van mijn leeftijd. Ik kijk hem aan. Bruine ogen en bruin gekruld haar. Trainingspak, i like it. "Heb je het gezien" zegt hij lachend. Ik kijk met rode wangen naar de lift als ik een *pling* hoor. De liftdeuren gaan open en er gaan paar mensen eruit en ik ga erin en de jongen ook.

Ik druk op nummer 2 en ik wacht tot hij bij de tweede verdieping is. Het is echt stil. Ik hoor weer een *ping* en dat betekend dat ik er ben. Ik stap uit en ren gelijk naar de operatiekamer. Ik zie mijn zus en mijn moeder verdrietig op een stoel zitten en mijn moeder huilt en mijn zus kijkt naar voren en ik hoor haar snikken. Als Mina me ziet, komt ze gelijk naar me toe en knuffelt me.

"Wat is er gebeurt met papa?" Vraag ik verdrietig.