Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 59

Herschreven

Pov Liam

Ik sta op en ga snel douchen. Als ik dat heb gedaan doe ik een traningsbroek aan en een wit t-shirt.

Gister zat Jasmine vol met wondjes. Hoe zielig kunnen mensen wel niet zijn.

Vandaag is de dag dat het gaat veranderen. Jasmine gaat hier weg en Yunus en Amine en ik gaan hier weg, wij willen zo graag stoppen met dit gedoel en verder met onze nieuwe leven. Niet alleen wij willen hier stoppen, maar sommige jongens ook die we kennen. Ze hebben erg spijt van wat ze hebben gedaan en hun zijn niet de enige die spijt hebben...

Ik loop uit mijn kamer en ik loop naar beneden waar al die andere jongens zijn en ik ga bij hun zitten en we praten over domme dingen.

"Amine, Yunus en Liam! Jullie moeten naar Farah komen!" Schreeuwt Daan. We staan letterlijk voor hem en hij moet schreeuwen.

Ik zucht en sta dan op en loop naar Farah zijn kantoor. Yunus en Amine lopen achter mij aan en ik klop.

"Binnen" horen we en ik rol met mijn ogen en doe de deur open. "Hallo jongens" zegt ze. Ik zeg niks en ik kijk haar aan. Ze schraapt haar keel en zegt dat we een klusje hebben. Alsof we dat niet wisten, denk ik bij mezelf. We knikken en ze zegt waar en hoelaat we daar heen moeten. We moeten iemands drugs geven en hij moet ons geld geven en dat was het.

Als we hebben gepraat, lopen we naar beneden en pakken we onze pistolen en we lopen naar onze auto en we gassen naar waar we moeten.

"Amine, jij gaat naar Mounir toch?" vraag ik. Hij knikt en ik praat verder. "Luister vertel onze plan en zeg dat Yassine mee moet om Jasmine te redden. Je weet hoe het gaat" zeg ik. Hij knikt en als we bij Mounir zijn huis zijn aangekomen, stapt hij uit. Yunus en ik gaan nu naar een afgelegen plek waar die man is.

Als we er zijn stappen Yunus en ik uit. Als ik rond kijk zie ik nog niemand. Ik zucht en ik wacht voor mijn auto en leun erop.

Ik hoor een autogeluid en ik kijk naar waar dat geluid vandaan komt. Hij komt voor ons gepakeerd en stapt uit.

Een lange man, best gespierd komt naar ons toe lopen. "Waar is de drugs" zegt de man gelijk.

"Eerst het geld en daarna krijg jij je drugs" zeg ik emotieloos. Hij loopt naar zijn auto en pakt een koffer. Hij geeft het aan ons en ik voel dat er iets niet klopt. Het is echt zwaar alsof er een steen in zit. Hij is echt dom, hij denkt dat ik niet weet wat er in zit. Ik doe de koffer niet open en ik zie dat Yunus raar naar me kijkt, maar ik negeer hem. Ik knik en geef zijn drugs aan hem en ik zie hem eng glimlachen. Hij knikt nog en rijdt dan weg.

"Waarom keek je eerst niet of het wel echt geld in zit" zegt Yunus raar. Ik lach en zeg "ach Yunusje. Ik vertel het je in de auto" zeg ik. "Noem me geen Yunusje. Liametje" zegt Yunus lachend. Ik lach ook en we lopen naar zijn auto.

"Oke vertel" zegt Yunus. Ik vertel wat erin zitten en ik vertel ook gelijk wat ik ermee ga doen en hij kijkt mij verbaasd aan en zegt "slim broertje". Ik grijns en zet de auto aan en ik zet mijn spotify aan.