Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 10

Herschreven

Ik was al een tijdje wakker, maar nu moet ik wel opstaan. Ik doe snel mijn ochtendroutine en daarna loop ik naar beneden en ga ik dan met mijn familie eten.

"Mina kan je mij brengen naar school?" Vraag ik moe. Ze knikt en staat dan op. We lopen naar de gang en doen onze jassen en schoenen aan. Ik pak nog mijn sleutels en we lopen dan samen naar de auto.

Als we in de auto zitten doe ik gelijk muziek aan en zingen we met de muziek mee.

Als we bij mijn school zijn aangekomen doe ik mijn gordel los. "Dankje" zeg ik tegen me zus. "Doei! Ik haal je na schooltijd op" zegt ze. Ik knik en pak mijn tas en geef der nog een kus op haar wang. Ik stap uit en loop dan naar mijn school.

Ik kijk nog naar achteren en zie dat mijn zus er nog is. Ze gaat zo wel weg hoop ik. Ik doe de deur van mijn school open en loop dan naar binnen. Ik kijk rond en zie paar kinderen naar me kijken. Ik negeer het en loop dan naar mijn kluisje, waar ik mijn jas in mijn locker doe. Ik pak mijn boeken en loop met mijn boeken naar mijn klas.

Als ik de bel hoor loop ik snel naar mijn plek. Ik hoor al paar kinderen naar binnen lopen en hoor ze praten. Ik negeer ze en wacht tot dat mijn docent komt. Ik hoor mijn docent tegen iedereen "goedemorgen kinderen" zeggen en we zeide "goedemorgen" terug.

Ik zit geconcentreerd te schrijven voor een opdracht tot dat ik opeens een papier en een varkensneus naar me werd gegooit. Ik kijk er slikkend aan en kijk dan naar mijn docent die wat aan het nakijken is. Hij heeft het niet gezien.

Ik doe dat papier, die ik net heb gekregen, open en kijk ernaar. Er werd geschreven "hey varken! Wat doe jij eigenlijk nog op school? Je kan toch niks bereiken met je varkenslichaam! Ga terug naar de varkensstal ofzo! Groetjes wij x".

Ik voel dat ik tranen in mijn ogen heb. Ik kijk naar de varkensneus en kijk er naar. Ik slik en pak dat papier en dat varkensneus en doe het snel in mijn tas.

Als ik net huilend weg wou rennen, hoor ik de bel al. Ik pak mijn boeken en schriften en doe het snel in mijn tas. Ik pak mijn tas en loop zo snel mogelijk uit de klas.

Ik doe keihard te deur dicht van de wc en zak dan huilend naar beneden. "Waarom! Waarom doen zij mij dit aan!" schreeuw ik huilend.

Ik hoor dat iemand klopt. "Gaat het?" Vraagt een meisje. "J ja" zeg ik snikkend. "Ja, hoor ik" zegt ze sarcastisch. "Doe de deur open" zegt ze. "N nee" zeg ik weer huilend. "Want?" Zegt ze.

Ik zucht en kijk naar de plafond. "Als ik de deur open ga je mij sowiezo uitlachen" zeg ik nog steeds huilend. "Helemaal niet, doe de deur open. Anders breek ik hem met mijn ninja benen" zegt ze. Ik lach zachtjes en doe deur zachtjes open. Ik kijk haar bang aan en ze schrikt.

"Lieverd! Wat is er?!" Schreeuwt ze gelijk als ze me ziet. Ik zeg niks en ik kijk naar de grond. Ze knuffelt me en zegt dat het goed komt ook al heeft ze geen idee wat er met mij is.

Ik knik en huil het zachtjes bij der uit. "Ik weet wie je bent. En wat hun bij je doen is gewoon zielig. Het liefst wou ik je in de eerste helpen, maar ik was dom dat ik je niet hielp. Vergeef het me. Vanaf nu! Ga ik jou helpen en die domme mensen die jou pesten. Zij gaan zien dat jij iets hebt bereikt en zij niet! En dan, wat maakt het uit of je dik bent of dun. Jij bent een mooie dame met een hart van goud!" Zegt ze. Ik slik en kijk huilend naar het meisje die ik niet ken. Ik glimlach en knuffel haar terug.

"Ohja trouwens, we praten en lachen hier wel. Maar ik ken jou naam niet of waar je vandaan komt" zegt ze lachend. Ik lach en stel me voor. "Ik heet dus Jasmine. Ik ben 16 jaar en kom uit Bosnië en ja, ik ben moslim" zeg ik. Ze knikt "oke nu is het mijn beurt" zegt ze. "Ik ben Dounia, ik ben half Turks en half Marokkaans. Mijn vader komt uit Marokko en mijn moeder Turkije. Ik ben 16 jaar en ewaja dat was het". We lachen en praten verder over ons zelf.