Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 42

Herschreven

Pov Yassine:

Ik kijk goed naar Jasmine. Ze heeft echt een mooie dikke lippen. Haar neus is ook echt schattig. Haar, haar is echt mooi lang en ze heeft zo mooie ogen. Nu zijn ze dicht, maar als ik naar haar kijk. Is het echt mooi bruine kleur ogen.

Ik schrik wanneer ik bij de vader van Jasmine een *piep* hoor. Ik zie strepen staan. Ik sta gelijk op en ren naar buiten. "Dokter! Help!" Schreeuw ik. "Dokter!" Schreeuw ik weer. Ik zie al gelijk paar dokters komen en ze rennen achter me aan.

Ze gaan alles controleren en dan gaat een dokter de vader reanimeren. Ik zie opeens dat Jasmine wakker wordt. "Jasmine!" Zeg ik blij, maar dan ben ik weer verdrietig als ik de vader van Jasmine zo zie.

"Papa!" Huilt Jasmine. "Nee! Laat mij alsjeblieft niet alleen!" Schreeuwt Jasmine en huilt. "Ze mag dit niet zien!" Zegt een dokter. Ik ren gelijk naar Jasmine en knuffel haar. Ik voel ook een traan opkomen en veeg ze gelijk weg. "Jasmine niet kijken" zeg ik. "Ik wil niet dat papa dood gaat" zegt ze huilend. 

Ik bel gelijk Amir op en zeg dat hun snel moeten komen en dat hij iedereen moet gaan bellen.

"Zet op 200" zegt een dokter en pakt een schokapparaat, ik zie dat die wat bij Jasmine vader zet en haar vader gaat omhoog. "240" zegt de dokter weer en zo gaat het verder.

"Papa! Blijf bij me alsjeblieft!" Schreeuwt Jasmine huilend. Ik kan dit niet aan en doe haar hoofd tegen mijn borstkast dat ze dit niet ziet. Ze trilt helemaal en huilt. "Yassine... ik kan dit niet meer" huilt ze. "Stil maar lieverd... ik ben bij jou" zeg ik met een brok in mijn keel.

Pov Amir:

Ik heb net van Yassine gehoord dat we snel naar het ziekenhuis moesten komen. Ik hoop dat het goed nieuws is. Ik bel mijn tante en mijn nicht en de andere mensen dat ze naar het ziekenhuis moeten komen.

Ik rij nu met Hajar en Kemal en Dounia naar het ziekenhuis. Ik heb hun opgehaald van school.

Als we zijn aangekomen, rennen we snel naar de lift en gaan naar de 3e verdieping en ik zie allemaal dokters de kamer van Jasmine en van mijn oom binnen rennen. Ik ren gelijk er naar toe en ik zie dat ze mijn oom aan het reanimeren zijn en dat Jasmine, Yassine knuffelt ze schreeuwt dat mijn oom moet leven. Wat gebeurt hier allemaal...

Ik ren gelijk naar Jasmine en Yassine. "Wat gebeurt hier!" Schreeuw ik paniekerig. "Je oom..." verder kon Yassine niks zeggen en de dokters hebben mij en Kemal en Dounia en Hajar uit de kamer gezet. Yassine moet bij Jasmine blijven, omdat Jasmine schreeuwt en het niet meer aan kan.

Ik ga zitten en ik voel een traan langs mijn wangen. Ik ga met mijn handen door mijn haren en Hajar komt naast me zitten. Ik kijk haar met betraande ogen aan en ze knuffelt me meteen.

"Wat is er gebeurt?!" Hoor ik mijn tante roepen. Ik sta gelijk op en ik ren naar haar toe. Ik knuffel haar en zeg dat ze hier moet blijven. Ze trekt me uit de knuffel en loopt dan naar het raam en ziet ze haar man daar liggen en dat ze hem aan het reanimeren zijn. Ze ziet ook Jasmine schreeuwen en Yassine probeert haar stil te krijgen, wat niet echt lukt.

"Neee!!!" Schreeuwt mijn tante en zakt op de grond. Kemal en ik lopen gelijk naar haar toe en knuffelen haar. Ik zie Mina en Omar hier naar toe rennen en ze kijkt ons aan. "Wat is er aan de hand?" Vraagt Mina raar. Wij zeggen niks en kijken verdrietig naar beneden. Ze loopt met Omar naar het raam toe en ziet dan haar vader en Jasmine.

"Papa?" Vraagt ze verdrietig. "Nee... nee dit kan niet waar zijn!" Scheeuwt ze en huilt. "Papa!" Schreeuwt ze weer. Omar houdt haar tegen en knuffelt haar. "Omar! Mijn vader!" Schreeuwt ze huilend.

Mijn oom... gaat dood. Mijn lieve oom. Mijn ouders zijn er ook en helpen mijn tante.

Pov Yassine:

Ik probeer Jasmine stil te krijgen, maar het lukt niet. Ze huilt en schreeuwt. Ik kan dit niet aan zien. "Jasmine niet kijken!" Schreeuw ik. "Yassine! Mijn vader gaat dood!" Huilt ze. Ik pak haar hoofd vast en kijk haar aan. Ze kijkt mij met haar tranen in haar ogen aan. "Niet kijken! Kijk naar mij, alleen naar mij! Die dokters gaan jou vader redden" Zeg ik en ik voel een traan langs mijn wangen lopen.

Jasmine wordt al een beetje rustig en knuffelt me en kijkt niet naar haar vader. Ik knuffel haar heel strak alsof ze weg gaat rennen.

Ik hoor dat de apparaat weer *piept* en ik zucht opgelucht. Jasmine kijk voorzichtig naar haar vader. "Papa?" Vraagt ze huilend. De dokters kijken elkaar met een blij gezicht aan. "Yassine... hij leeft weer" zegt Jasmine blij. Ik zeg niks en knuffel haar.

Pov Mina:

We kijken naar het raam naar binnen en we zien dat mijn vader weer leeft. Ik huil van geluk en ik knuffel Omar. Mijn vader is sterk! Dat weet ik!

Een dokter komt naar buiten en ik loop gelijk naar hem toe. "Wat was er gebeurt?" Vraag ik gelijk. "Hij had een hartaanval gekregen... als die jongen ons niet gelijk had geroepen. Dan was hij overleden, maar gelukkig hebben wij hem kunnen redden. Hij ligt nu wel langer in de coma..." zegt een dokter. Ik knik en vraag ook gelijk hoe het met Jasmine is.

"Met Jasmine... ze is net uit de coma... we hebben haar gecontroleerd en ze moet paar dagen hier blijven tot dat ze weer beter is en dan mag ze naar huis. Zijn er nog vragen?" vraagt een dokter. We schudden ons hoofden en de dokter loopt weg.

Ik zie dat Jasmine slaapt en Yassine doet de dekens over haar heen. Hij loopt zachtjes uit de kamer en doet de deur dicht. Ik zie dat hij heeft gehuild en hij wrijft over zijn gezicht. Mijn moeder knuffelt Yassine en Yassine knuffelt haar terug.

"Yassine... als jij hier niet was, dan was mijn vader misschien overleden" zeg ik verdrietig. "Het was echt opeens... Jasmine werd wakker en toen had jou vader een hartaanval. Jasmine huilde en schreeuwde en ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Gelukkig slaapt ze nu en zit ze nu niet meer in de coma, maar dit was echt schrikken voor mij en voor Jasmine..." zegt hij en ik zie een traan langs zijn wang gaan.

Yassine zijn moeder loopt naar hem toe en knuffelt hem. Iedereen gaat weer zitten en langzamerhand gaan sommige van mijn familie naar huis.