Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 38

Herschreven

Ik schrik en doe mijn shirt gelijk omlaag. Mina komt de kamer binnen en doet de deur dicht.

"Jasmine wat is dat?!" vraagt ze geschrokken. Shit. "N niks" stotter ik. "Niks? Niet tegen mij liegen!" Zegt ze nu boos. Ik zucht "Mina er is niks!" Zeg ik nu ook boos.

"Je liegt echt vaak tegen mij! Wie heeft dat gedaan!" Zegt ze en doet mij shirt omhoog. Ik haal haar hand weg en zeg boos "je zegt toch dat ik vaak lieg! Als ik het dan tegen je zeg wie dit heeft gedaan, dan geloof je me toch niet?!" Schreeuw ik tegen mijn zus.

Ze kijkt me boos aan "Jasmine!! Laatste keer dat ik dit zeg! Wie heeft dat gedaan!" schreeuwt ze nu te boos. Yassine en Omar en Dounia komen de kamer binnen.

"Wat gebeurt hier?" Vraagt Dounia. "Mina! Luister heel goed wat ik ga zeggen ja! Dit!" en doe mijn shirt omhoog en ik zie Yassine en Omar geschrokken naar mijn buik kijken. "Hebben 5 mensen gedaan" en ik laat mijn 5 vingers zien, ja heel kinderachtig.

"Dat zijn de mensen die mij pesten! Mina ik word al serieus vier jaar gepest! Omdat ik dik ben, omdat ik lelijk ben en dat soort domme praatjes! Ze noemen me zelfs 'varken' ze slaan mij en schoppen mij! Het grappigste van alles is JULLIE vragen nooit hoe het met mij gaat! Ik ben mezelf niet meer! Ze verkloten mijn fucking leven! Ik wil dood gaan! Ik kan dit niet meer!" Schreeuw ik en sla keihard tegen de spiegel.

Mina kijkt mij met tranen in haar ogen aan en ziet mijn vuisten bloeden. Ze wilt naar me toe lopen, maar ik hou haar tegen. "Hier je antwoord! Wist je nog toen je wou weten wat er allemaal met mij gebeurt en ik het je niet durfde te vertellen! Ik wou naar huis gaan. Dounia en ik gingen toen naar de stad. Dounia is naar huis gegaan. Ik was bijna thuis en toen kwamen zij naar me toe en ze sloegde en schopte me helemaal. Ik belde Dounia. Dounia en Yassine kwamen naar me toe en hielpen me. We zijn naar het ziekenhuis gaan, ik had een gekneusde knie! Ik durfde ook gewoon niet tegen jou of tegen papa of mama te vertellen over mijn situatie op school!" Zeg ik huilend en sla opnieuw tegen de spiegel.

"Jasmine!" Zegt Yassine en hij wou naar me toe lopen, maar ik hield hem ook tegen. "Ik haat dit leven! Ik kan dit niet meer!" Schreeuw ik huilend. Hafsa en Mohammed komen ook naar binnen. Ze schrikken wanneer hun mijn hand zien. "Wat gebeurt hier!" Schreeuwt Hafsa paniekerig.

Ik ren heel snel naar beneden en ze schrikken en ze rennen achter mij aan. Ik loop naar de keuken en zie een mes. Ik pak de mes. Ik weet dat dit niet mag, maar ik kan het gewoon niet meer aan.

Ze zien dat ik een mes bij me heb. Ze schrikken en Mina huilt en zegt "niet doen! Laat die mes los alsjeblieft!" Schreeuwt ze. Ik schud van nee en zet hem tegen mijn pols. "Ik kan dit niet meer! Ik haat mijn leven! Die pesters gaan mijn leven verpesten. Dat zeide ze zelf!" Schreeuw ik huilend.

Ik zie dat iedereen huilt en Yassine komt langzaam naar me toe. Ik neem een stap achteruit en snij mezelf zachtjes. Je ziet al een beetje bloed.

"Jasmine... alsjeblieft doe het voor mij! Doe het voor je zus voor je ouders! Leg die mes neer!" Zegt hij huilend. Ik begin harder te huilen en schud van 'nee'. "Yassine sorry... Mina ik hou van jou, van jullie allemaal! Zeg tegen papa en mama dat ik super veel van ze hou" zeg ik huilend en snij mezelf bij me aders.

"Jasmineeee!!" Schreeuwt iedereen. "Jasmine! Blijf bij mij!" hoor ik Yassine huilend zeggen en dan zie ik alles zwart en hoor ik ook niks.