Alles gaat met de wil van Allah (Voltooid)

Hoofdstuk 40

Herschreven

Pov Yassine:

"Dounia waar is Jasmine!" Schreeuwt een meisje. "Hajar, z ze is in de operatiekamer" huilt Dounia en Hajar huilt ook en ze knuffelen elkaar.

Ik zucht en ik kijk naar voren en staar er naar. We zitten hier al ongeveer 2 uur en we horen nog steeds niks. Is het dan zo erg?

Ik sta op en loop heen en weer. We horen dat de deur van de operatiekamer open gaan en ik zie een dokter. Ik loop gelijk naar de dokter "en? Hoe gaat het met Jasmine?!" Vraag ik gelijk.

Hij kijkt ons allemaal aan "het gaat goed met haar, ze ligt nu in coma. We hebben geen flauw idee wanneer ze wakker wordt, zij wordt vanzelf wakker. We brengen haar nu naar een kamer. Ze moet nu heel even rusten en jullie kunnen dan morgen bij de bezoektijd haar zien. Ze kan je horen, als je tegen haar praat" zegt de dokter.

Ik ben gelijk blij en knuffel mijn moeder en ik voel een traan langs mijn wang. Niet van verdriet maar van blijheid. "Dankuwel" zegt Mina. Ze is ook blij en knuffelt Omar. Omar staat verbaasd stil en glimlachend knuffelt hij haar ook.

"Alhamdullilah!" Zeggen we. Jasmine de moeder huilt van geluk en knuffelt mijn moeder.

Jasmine leeft... mijn prinses leeft! De operatiekamer gaat open en we zien Jasmine met allemaal infuus. Ik loop gelijk naar Jasmine toe en zeg "Jasmine.. ik laat je nooit meer alleen. Ik hou van jou" zeg ik zachtjes. We lopen achter de dokters aan die Jasmine in haar kamer brengt.

Mijn ouders zijn naar huis gegaan. Ouders van Amir en Kemal ook. Jasmine haar moeder is naar haar man gegaan en de rest gaan zo naar huis.

~
"Hajar? Wat doe jij hier?" Vraagt Amir opeens. "Zeg wollah je ziet mij nu pas" zegt Hajar. "Ja" zegt hij lachend. Ze schud ongeloof haar hoofd en kijkt dan boos naar links. Iedereen houdt zijn lach in en dan gaat iedereen stuk.

"Jaja lach maar" zegt Amir en houdt zijn lach ook in en loopt naar Hajar. "Dus jij hebt met mijn lieve neef" zegt Mina met een knipoog. Hajar knikt verlegen en Dounia zegt "ahw". Hajar slaat zachtjes Dounia en Dounia lacht.

Ik zucht en kijk naar voren. Dit was een zware dag. Ik bedenk me net dat Jasmine haar vader ook in de coma ligt. Ik sta op en zeg tegen hun "als één van de dokter komen hoest heel hard of doe wat jullie willen, ik ga even naar Jasmine" ze knikken allemaal.

Ik loop naar de deur en doe hem open. Ik zie Jasmine liggen en ik hoor alleen een *piep*. Ik doe de deur weer dicht en ik pak een stoel en ga dan naast haar zitten. Ik kijk naar Jasmine en huil.

"Jasmine.. waarom deed je dat? Waarom wou je zelfmoord plegen? Waarom?! Mina ging helemaal kapot. Jou moeder ook, iedereen. Ik heb zelfs gehuild, terwijl ik nooit huil" zeg ik verdrietig. "Maar ik heb vandaag echt heel vaak 'ik hou van jou' gezegd, maar dat moet je gewoon weten. Ik ken je serieus net en ik hou nu al van jou. Ik ga die mensen die je pijn hebben gedaan echt slaan. Komt allemaal door hun! Maar eerst moet jij wakker worden. Ik mis je... ik mis jou lach. Ik mis jou aanwezigheid. Ik mis alles aan jou" zeg ik zacht. Ik..." verder kon ik niks zeggen tot dat ik heel hard gehoest hoor. Echt iedereen doet het. Ik lach in mezelf en ik zie dat iemand de deurklink zachtjes naar beneden doet.

Pov Dounia:

Ik praat met Kemal en Amir en Hajar.  Omar en Mina zitten naast elkaar en ze lachen samen. "Ej" zeg ik. Ze kijken me aan "Omar en Mina he" zeg ik en knipoog naar ze.

Ze kijken naar Omar en Mina en ik zie een grijns. "Oke laat hun lekker praten, maar ik ken jullie niet dus vertel wat over jezelf" zeg ik tegen Amir en Kemal.

"Ik ben Kemal dit is mijn tweelingbroer Amir. Ik hou van kickboksen en ik zit er ook op. Ik ben 17 jaar ewa wat wil je nog meer weten" zegt Kemal lachend. Ik knik en kijk naar Amir "ik ben Amir, ik ben 17 jaar. Ik zit op voetbal" zegt hij. Ik knik weer. "Hoelang hebben jij en Hajar met elkaar" zeg ik. Ik kijk Kemal aan en hij lacht zachtjes. "Dounia dat weet je al" zegt Hajar verlegen. "Oh dus je hebt het al tegen je vriendin verteld" zegt Amir plagend.

Ik zie een dokter en ik hoest hard. "Gaat het?" Vraagt Kemal bezorgt. Ik hoest weer en zeg "dokter" zachtjes. Hij kijkt me raar aan en weet gelijk waar ik het over heb. Hij hoest mee en iedereen weet ook waarom we hoesten en doen mee. De dokter kijkt ons raar aan en vraagt niet eens hoe het met ons gaat, stommerd.

Pov Yassine:

Ik verstop me snel in de badkamer. Ik app Omar en vraag aan hem of de dokter weg is. Hij zegt "nee". Ik doe de deur zachtjes open en ik zie dat ze nog bezig is met controleren. Als ze alles heeft opgeschreven loopt ze de kamer uit. Ik zucht opgelucht en als ik net uit de badkamer wou gaan zie ik de dokter weer naar binnen. Ik schrik en loop snel naar de badkamer en wacht ik tot dat de dokter weg is.

En.... ze is weg! Ik loop naar Jasmine en ik geef haar een kus op haar zachte lip en zeg "ik hou van je... je bent sterk wordt wakker! Ik blijf bij je en ik bescherm je. Ik beloof het je" zeg ik als laatst en loop dan de kamer uit.