In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

104 *\Not you to/*

De sfeer op school was heel raar. Iedereen was blij want Umbridge was weg, Dumbledore was terug, examens waren klaar, het einde van het jaar zat er weer aan te komen. Maar iedereen was ook bang en teruggetrokken, Voldemort was terug en de meeste mensen waren aan het rouwen om Sirius, en vooral Harry.

Het is nu de laatste dag van school en iedereen zit in de great hall te eten. De meeste mensen zijn nu over de schok gekomen dat Voldemort terug is en zijn nu vrolijk aan het eten en aan het praten over de plannen in de vakantie behalve één iemand.

Ik kijk met medelijden naar Harry die geen hap naar binnen krijgt en een beetje met zijn eten zit te spelen. Zijn gedachten zijn overduidelijk ergens anders.

"Het komt echt wel goed Harry, je vind wel iemand anders die hetzelfde voelt als Sirius. Je moet het alleen wat tijd geven." Ik probeer hem een beetje te helpen en Hermione geeft me een knikje dat ze het waardeert dat ik hem help.

"Ashley stop met dat te zeggen... want het helpt niet oke! Hoe zou jij het vinden als de belangrijkste persoon in je leven opeens verdwijnt! Opeens weg is! En je weet dat je hem nooit meer gaat zien! Je kan dat niet weten omdat jij altijd nog belangrijke mensen om je heen hebt gehad! Je kan dit niet verwachten van mij Ashley!" Harry begint boos te worden en ik sta verstelt.

"Ik niet weten hoe dat voelt? Besef je wel dat ik Cedric vorig jaar heb verloren? Diegene die alles voor me betekende, mijn voorbeeld was, iemand was die mijn hele leven erbij was! Niet opeens 2 jaartjes! Iemand die er echt altijd voor mij was! Harry de wereld draait niet alleen maar om jou! Jij bent niet de enige met problemen hier!" Nu is het mijn beurt om boos te worden.

"Maar jij had tenminste je vader nog! Ik heb niemand."

"Harry kijk is om je heen! Je hebt je vrienden nog! Alsof mijn vader de enige persoon was die mij uit de diepe punt kon halen!" Iedereen die bij ons in de buurt zit kijkt ons aan van wat er aan de hand is en Harry kijkt me diep in de ogen aan, niet wetend wat hij moet zeggen.

"Waag het ooit nog een keer te zeggen dat niemand weet hoe je je voelt." Ik kijk hem dreigend aan.

"Sorry..." Mompelt hij een beetje en hij focussed weer op zijn bord. Ik schud mijn hoofd en ga boos verder eten als er opeens een uil binnen vliegt. Normaal gesproken vliegen er nooit uilen in de avond en iedereen kijkt er verbaasd naar.

De uil vliegt naar Dumbledore en hij overhandigt een brief, ik kan zien dat het van het ministerie is en ik vraag me af wat er zo noodzakelijk is. De blik van Dumbledore word met de zin bezorgder en als hij klaar is laat hij de brief lezen aan professor McGonagall terwijl hij mij snel aankijkt.

"Waarom keek Dumbledore mij net aan?" Vraag ik verward aan Ginny en ze haalt haar schouders op. Ik kan mijn blik nu niet meer van hun afhouden en dan schrikt professor McGonagall van wat er in de brief staat en ze slaat haar hand voor haar mond en schud haar hoofd. Na het lezen kijkt ook zij mij aan en ik heb het gevoel alsof ik iets heel erg fout heb gedaan.

Dumbledore praat even met een paar professoren en dan staat hij op gevolgd door de rest van e professoren en ze lopen naar het kamertje erachter terwijl professor McGonagall naar voren loopt.

"Juffrouw Diggory, wilt u even meekomen met ons?" Zegt professor McGonagall met moeite. Ik kijk geschokt naar de rest.

"Heb ik iets fout gedaan?" Vraag ik bang, kijkend naar de andere die geen idee hebben wat er aan de hand. Ik sta dan verlegen op terwijl alle ogen op mij gericht zijn en ik loop naar McGonagall.

Ze wijst me de weg en loopt achter me aan terwijl ik naar het kamertje loop waar de meeste professoren net naartoe zijn gelopen.

We lopen de kamer in en iedereen is druk in gesprek. Professor Sprout zit zelfs te huilen en ik loop vragend naar beneden. Iedereen kijkt me met een blik vol medelijden aan en zelfs bij Snape zie ik een twinkeling van medelijden.