In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

99 *\No christmas without you/*

Ik werd wakker en hoorde allemaal gerommel beneden. Ik wrijf in mijn ogen en zie dat alle bedden in de kamer leeg zijn. Ik sta dus langzaam op en ga naar beneden, kijkend waar al het geluid vandaag komt.

Als ik beneden in de eetkamer kom zie ik dat iedereen om iemand heen staat. Dan lopen Fred en George weg en zie ik Arthur zitten. Ik zeg opgelucht "Arthur!"

Arthur kijkt me aan en glimlacht.

"Hallo Ashley! Fijne kerstmis he!" hij houdt zijn glas hoog en geeft een knikje. Ik glimlach maar zwakjes terug.

Ik draai me om en bedenk me nu pas dat het kerstmis is. Kerst... de eerst zo leuke dagen met familie en nu een heel pijnlijk moment.

Ik sluit mijn ogen en bedenk aan hoe het zal zijn als Cedric hier nu was. Dan open ik mijn ogen en kijk ik om me heen. Arthur is vrolijk aan het praten met Molly, Ginny en Hermione. Fred en George zijn geheimzinnig aan het praten met elkaar aan het eind van de tafel en Sirius en Mad-eye zijn aan het praten aan het einde van de kamer, en terwijl ik naar ze kijk verlaten ze heel stil de ruimte.

Alles ziet er zo vredig uit, maar toch mis ik zoveel dingen. Ik voel me hier niet thuis, familie Weasley die er zo gelukkig uit ziet en ik ben dan het verdwaalde meisje dat er bij hoort maar toch ook weer niet.

Ik wil me omdraaien omdat ik hun niet wil storen met mijn chagrijnige kop als ik tegen iemand aanbots. Ik zie dat het Harry is en ik zeg snel sorry. Ik wil snel weg lopen tot ik merk dat het helemaal stil is en iedereen naar ons kijkt.

Dan zegt Arthur "Op Harry, want zonder hem zat ik hier nu niet" en dan zegt iedereen in koor "Op Harry!" en uiteindelijk Sirius ook nog. Harry staat er een beetje ongemakkelijk en Molly heeft het door en zegt "Cadeautjes!"

Ze haalt allemaal pakketjes tevoorschijn en geeft iedereen zijn of haar cadeautje. Als laatste komt ze bij mij en geeft ze vrolijk mijn cadeautje. Ik pak het dankbaar aan en glimlach, en dan eindelijk wanneer niemand meer de aandacht op mij heeft gevestigd glip ik de kamer uit.

Ik kom aan in de woonkamer waar ik al een hele tijd niet meer ben geweest, eigenlijk was de laatste keer toen ik de Boggart had gezien en ik krijg gelijk de rillingen. Maar ik zet me eroverheen en ga op de bank zitten en pak mijn cadeautje uit.

Ik zie dat ze zoals gewoonlijk de kersttrui heeft gemaakt en ik trek hem gelijk aan. Het voelt echt heel erg zacht aan en ik leg het  inpakpapier opzij, tot er een brief uitvalt.

Ik kijk er even naar en dan pak ik het op. Ik zie dat er 'Dit heeft hij nog voor je achtergelaten en ik moest het aan je geven op een speciaal moment, en ik denk dat dat nu wel is.' op staat. Ik kijk er verbaasd naar en vouw hem open.

Lieve Ashley,

als je deze brief ontvangt ben ik er waarschijnlijk niet meer, maar heb je me wel heel erg hard nodig. Ik wil me ten eerste verontschuldigen dat ik er niet voor je kan zijn nu. Ik ben en blijf je grote broer, diegene die je moet beschermen en er in elke situatie voor je moet zijn. Ik kan heel cliché zeggen dat je vol moet houden en het goed gaat komen maar dat doe ik niet. Ik wil gewoon dat je me niet vergeet, en dat ik er altijd voor je ben. Als een engeltje op je schouder die je overal voor beschermt. Ik houd zielsveel van je en jou achterlaten is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen.

liefs

je grote broer Cedric.

Ik veeg een traan weg met mijn mouw en lees de brief nog een paar keer door tot ik wat in mijn ooghoeken zie bewegen, het is papa. Hij loopt naar me toe en gaat naast me zitten op de bank.

Hij trekt me in een stevige knuffel en zo zitten we een tijdje, zwijgend en voor ons uit starend.

Dan kijk ik hem aan en zie ik dat hij hele waterige ogen heeft.

"Wat is er papa?"

"Ik heb je gewoon heel erg gemist. En het is gewoon heel erg zwaar dat Cedric hier nu niet bij ons is met kerstmis, hij was er altijd dol op."

Stilte, ik wist gewoon niet wat ik moest doen.

Na een tijdje had papa wel door dat ik niks meer zou zeggen en hij stond zonder iets te zeggen op en liep weg, ik kijk hem na, en als ik nu had geweten wat er allemaal zou gebeuren zou ik het niet zo hebben aangepakt.

Ik zit nog een beetje op de bank en lees de brief van Cedric nog heel vaak door tot er weer iemand bij de deur staat. Ik hoor een voorzichtige klop en kijk op. Hermione staat in de deuropening en vraagt "Het is tijd Ashley, we gaan weer terug naar Hogwarts, ben je klaar?"

Ik knik, sta op en loop met Hermione mee om onze spullen te pakken.

We staan in de kamer onze spullen in te pakken wanneer Ginny vraagt "Waar was jij eigenlijk de hele tijd?"

"Ik wilde jullie niet storen, en ging maar even ergens anders heen en mijn cadeautje uitpakken. Toen kwam ik dit tegen en kon ik gewoon even helemaal niks meer."

Ik geef het briefje aan Ginny en Hermione kijkt over haar schouder mee. Ik pak zelf rustig mijn koffer verder in.

"Dat is wel echt heel erg lief!"

"Weet ik, maar toch ook heel erg confronterend, en ik wilde jullie er niet mee storen."

"Dat doe je nooit Ashley."

"Omdat ik er nooit ben als ik heel erg depri ben. Ik wil jullie daar gewoon niet meer storen Oke."

Ze zien in dat ik zoals gewoonlijk niet mijn standpunt ga veranderen en houden verstandig hun mond.

=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=
Sorry! Ik weer dat een verontschuldiging niet goed genoeg is en dat een jaar echt veel te lang is!

Ik had dit hoofdstuk een half jaartje terug al geschreven en wilde pas updaten als ik er meer had dus ik heb deze nooit online gezet.

Ik ga proberen het schrijven weer op te pakken en in ieder geval dit kaar afronden, misschien blijf het daar dan bij maar dan is het allemaal wel mooi afgerond.

Geniet dus van de volgende hoofdstukken, ik weet niet hoe regelmatig ik ga updaten maar je zult van me horen

Nogmaals sorry voor het lange wachten

:(