In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

37. *\Angry/*

Ik word wakker met hoofdpijn en ik zie allemaal mensen om mijn bed staan.

Ik kijk wat verder om me heen en ik ben gelijk chagrijnig. Ik hoor Fred zeggen "Ze is in ieder geval niet veranderd."

Dan hoor ik een kreun en volgens mij heeft iemand hem in zijn maag gestompt. Dan kijk ik wat beter en zeg ik "Wat is er gebeurd?" "Nou!"

Wil Fred beginnen maar Hermione zegt snel "Er waren dementors op het terrein, Dumbledore was woedend! Ze hebben je van de bezem gehaald en toen viel je." "Hoezo ben ik dan niet dood?"

"Nou.... Dumbledore had volgens mij een spreuk uitgesproken." Zegt Ginny. Ik knik en ga dan overeind zitten en ik vraag

"Hebben we nog gewonnen?" "Ja zeker!" Zegt George trots en ik had oprecht een nee verwacht en ik vraag gelijk "Echt?? Stonden we zover voor?" "Nou nog beter!"

Zegt George en Fred maakt zijn zin af "We stonden 10 punten achter maar toen je viel heb je op een magische wijze toch de snitch te pakken gekregen en hebben we gewonnen!"

"Echt!!" Zeg ik veel te enthousiast en ik grijp gelijk mijn hoofd. Dat deed iets te veel pijn. Dan komt Ginny en zegt "Maar er is wel slecht nieuws...." "Wat dan??" Vraag ik gelijk. "Nou toen je viel, toen... toen...."

Ginny kan het niet uitspreken en Sarah zegt "Je bezem is zoek." "Oke. Maakt toch niet uit? beter bezem zoek dat ik zoek."

Ik probeer er een grapje van te maken maar diep van binnen ben ik helemaal kapot. Ik ben opgegroeid met deze bezemsteel. Ik heb er mijn eerste wedstrijd mee gewonnen, eerste vlucht op gemaakt, eerste keer mijn snitch mee gevangen, eerste keer een wedstrijd tegen Cedric gespeeld, noem maar op.

Iedereen kijkt me aan met een blik van 'geloof het ook zelf' en ik zeg dan "Ik heb hoofdpijn, ik denk dat ik even rust moet hebben."

"Nou jongens! Jullie hebben het gehoord. Bezoek uurtje is voorbij!"

Iedereen waar ik niet echt de beste band mee heb lopen weg maar Fred, George, Ginny en Hermione blijven en ze zeggen "En zeg nou eens de waarheid?"

"Oke, ik vind het rot. Ik heb daar al mijn eerste herinneringen wat met quidditch te maken heeft gemaakt. Mag ik het rot vinden?" "Ja natuurlijk. Maar daar kan je toch eerlijk over zijn?" Zegt Hermione.

Ik heb echt totaal geen zin in dit gesprek en zeg boos "Ik heb echt hoofdpijn. Ga weg." ik draai me om.

Ze blijven allemaal stil staan maar na een tijdje lopen ze allemaal weg. Dit is de eerste keer dat ik echt zin heb om hier te zijn. Ik heb echt geen zin nu om geconfronteerd te worden met iemand.

Ik heb de week vooral slapend doorgebracht en elke keer wanneer er iemand voor mij kwam deed ik net of ik sliep.

Ik had echt even zin in helemaal niemand. Toen ik ontslagen werd uit de ziekenboeg ben ik eigenlijk gelijk naar buiten gegaan.

Ik ga op de gewoonlijke plek zitten nadat ik de sneeuw heb weg gehaald. Het is in een week van keiharde regen veranderd naar sneeuw.

Dan vliegt er een uil naar mij toe die ik heel goed herken, het is Grey. Ze landt naast mij neer en ik aai haar over haar kopje. We zitten een tijdje niks te doen en dan vliegt Grey weg, waarschijnlijk jagen.

Als het donker word loop ik naar binnen voor het avondmaal.

Ik heb heel lang zitten denken bij wie ik wil zitten en ik denk dan dat ik toch bij Ginny ga zitten, zwijgend.

Ik loop de grote zaal in en dan ziet Kamal mij en die roept "Ashley! Kom hier!"

Mijn hart maakt een sprongetje, Kamal heeft mij gered. Ik loop vrolijk naar hem toe en ga naast hem zitten. De rest begint nu ook binnen te druppelen en dan zie ik Ginny, samen met Fred en George binnen lopen.

Fred en George lopen gewoon door en gaan bij hun vrienden zitten. Ginny kijkt me diep in de ogen aan met een blik van verdriet maar overal om mij heen zitten al mensen dus dan gaat ze maar bij Harry, Hermione en Ron zitten, ongeveer 15 plekken verderop. Zodat ze me wel kan zien maar niet horen.

Het is echt super gezellig bij al de jongens. Ik hoop ook zo erg dat ons jaar ook zo gezellig met elkaar gaat worden.

We hebben natuurlijk het grootste gedeelte over quiddtich maar ook over school, en vooral de examens. Ze zeggen allemaal hoe moeilijk hun N.E.W.T. Is en ik luister fascinerend mee.

Dit moet ik ook allemaal gaan doen. Dan komt het toetje met allemaal super lekkere taarten.

Omdat dit de laatste maaltijd is voor we allemaal naar huis gaan. Ik schep 3 verschillende taarten op en begin te eten. Dan vraagt Kamal bloed serieus "Ben jij soms in voor een grapje?"

"Uhm, ja hoezo? En dat moet wel als je met Fred en George wil leven." iedereen begint een beetje te lachen en dan roert Kamal met zijn pink in de slagroom en zegt "Oh, gewoon zomaar."

En terwijl hij dat zegt doet hij de slagroom dat op zijn vinger zat op mijn neus. Ik haal het er af en smeer het af aan zijn gewaad. Hierbij hebben we een oorlog gecreëerd en we beginnen met zijn tweeën met allemaal dingen te gooien maar na een tijdje doet de rest ook mee.

Dan zijn we klaar en zien we alle professoren boos naar ons kijken. Ik kijk opzij en zie dan Ginny met een mengeling van verdriet en boosheid naar mij kijken.

Ik wend mijn blik af en ik kan het niet weerstaan om ook naar de Slytherin tafel te kijken. Draco kijkt me met een jaloerse blik aan.

Ik glimlach gemeen en ga dan zonder dat iemand het merkt, behalve Draco, wat dichter naar Kamal. Hij kijkt me met nog meer een gebroken gezicht aan en ik zeg dan tegen Kamal "Wat ga jij doen in de vakantie?"

"Niet veel. Gewoon kerst vieren met de familie en met vrienden afspreken. We gaan zeker een dag met zijn alleen een quidditch dag houden."

"Wil jij anders ook me?" Vraagt degene die tegenover mij zit. Ik knik vrolijk en zeg "Graag!" "En wat ga jij doen?"

"Waarschijnlijk hetzelfde als jij." "Leuk. En hoe zit jullie kerst er eigenlijk uit?" "Uhm... altijd verschillend. Soms gewoon met Cedric en papa en dan cadeautjes en lekker eten en soms bij familie Weasley."

"En je moeder?" "Die is al heel lang gelden overleden dus die is er niet bij." "Oh, sorry." "Maakt niet uit. Ik ben er al overheen. Ik heb haar niet echt gekend."

Kamal wil iets zeggen maar dan verdwijnt al het eten en staat Dumbledore op.

Hij verteld een heel verhaal over dat hij ons een vrolijk kerstfeest wenst en als hij klaar is staat iedereen op en verlaat de zaal. En ik doe hetzelfde.

Ik praat nog wat met Kamal tot iemand me bij mijn schouder pakt. Ik verwacht met tegenzin Ginny of Draco maar als ik me omdraai zie ik Cedric met een ernstig gezicht kijken.

Ik verwacht nu van hem een hele toespraak waarom ik niet bij Ginny zit dus ik zeg snel tegen de rest "Gaan jullie maar. Ik red het wel in mijn eentje." "Is goed. Ik zie je misschien nog wel en anders een fijne kerst." "Hetzelfde!" En ze lopen weg.

Ik keer me weer naar Cedric en hij zegt "Ik heb slecht nieuws." Ik gaan al gelijk allemaal gruwelijke verhalen door mijn hoofd heen wat er gebeurt kan zijn.

Mijn hart begint sneller te kloppen en ik vraag "Wat is er?" "Papa gaat met mensen van zijn werk op reis. Hij is met kerst niet thuis. Het was heel erg dringend en hij kon het eigenlijk niet afslaan want nu kan hij een grote promotie krijgen en anders werd hij ontslagen."

Ik krijg een brok in mijn keel. Dit betekend dat ik kerst op school moet doorbrengen, samen met familie Weasley want die blijven ook.

Ik zeg snel "Dus we blijven op Hogwarts?" "Ja. Dat is toch geen probleem?" Vraagt hij serieus. Ik trek gelijk een vrolijk gezicht en zeg dan

"Nee nee. Maakt niks uit." "Oke mooi. Ik zie je morgen wel." "Oke, tot morgen. Slaap lekker." "Slaap lekker kleine."

Hij geeft me een knuffel en ik voel dat het vol met liefde is. Ik knuffel slapjes terug en keer dan alleen naar de common room