In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

93. *\Detention/*

Ik sta voor het kantoor van professor Umbridge en klop aan. Ik hoor haar stem en dat zorgt al voor de rillingen. Ik weet niet waarom, maar ik weet wel dat dit de verschrikkelijkste leraar voor Defence against the dark arts ooit is!

Ik ga haar kantoor in en ik word overspoeld met roze. Haar hele muur is roze geverfd en overal hangen bordjes met katten erin. Ik sluit mijn ogen om even op adem te komen en loop dan verder naar voren.

Voor professor Umbridge liggen allemaal aparte veren en ik kijk er verbaasd naar. Wat houden deze veren in?

Ze loopt naar een tafeltje toe en legt er een van de veren neer. Ze zegt "Gaat u maar zitten mevrouw Diggory."

Ik loop langzaam naar haar toe en ga op de stoel zitten. Ik laat mijn tas liggen en professor Umbridge vervolgt "Ik hoop dat je zelf inziet dat je fout zat, door zo in de les om te gaan?" 

"Ja professor."

"Nou, voor straf moet je voor mij wat strafregels schrijven." Ze duwde de veer wat verder naar me toe. "Schrijf maar op 'One person to rule them all' Ik denk dat dat wel goed is ja..."

Ze praat heel erg in zichzelf en ik pak dan maar de veer. Ik zet de punt op de het perkament en zucht diep, ik heb echt geen idee wat ik zou moeten verwachten. Ik weet wat er met Harry's hand is gebeurd, maar hoe?

"Is er wat?" Ik kijk professor Umbridge kill aan en zeg "Nee professor." En ik begin met de eerste zin 'One person to rule them all.'

Ik begin een hele irritante tinteling in mijn hand te voelen en ik kijk er irriterend naar en zie in bloed rode letters die woorden in mijn hand kerven. In dat opzicht heb ik geluk dat ik een mooi handschrift heb, maar dit gaat nooit goed komen.

Ik heb al bijna een eerste kantje vol geschreven en mijn hand irriteert heel erg. Aan het begin was het nog wel dragelijk, maar nu wil ik dat het stopt. Mijn hand is ook helemaal kapot van de kramp, omdat ik elke keer mijn spieren aanspande om de pijn te vermijden.

Professor Umbridge kijkt me elke keer aan en grijnst als ze ziet dat ik zoveel pijn lijd, tot opeens een klok gaat. We kijken allebei op en ik zie dat het al tien uur. Ik sluit mijn ogen en ik probeer de pijn weg te bijten.

"Ik denk dat het wel genoeg is voor vandaag. Morgen gaan we verder..." Ik kijk geschokt op en zeg "Morgen? Nog een keer?!" Professor Umbridge grijnst en zegt "Maar natuurlijk, je kan toch niet iets laten doordringen met een avond?" 

Haar stem is poeslief en ik moet er bijna om kotsen. Ik kijk haar nog steeds kill aan en zeg "Mag ik dan nu gaan professor?" Ze knikt en ik sta gelijk op en verlaat dit walgelijke kantoor zo snel mogelijk.

Ik ren door de gangen, weg van die plek, weg van háár. Ik kom de common room in en iedereen is blijkbaar al weg, behalve Harry. Hij loopt gelijk naar me toe en trekt me in een knuffel. Dit had ik totaal niet aan zien komen.

Hij zegt gelijk "Hoe was het?" Zonder iets te vragen pakt hij mijn hand en er liggen een paar bloed druppels nog op. Ik kijk hem triest aan en hij vraagt "Ik vind het zo erg voor je." "Ik moet morgen weer."

Ik sta hier nu echt op het punt om in huilen uit te barsten en Harry trekt me weer in een knuffel en zegt "Het komt allemaal goed, ik moest ook een week nablijven en ik heb er nu echt geen last meer van. Het blijven alleen maar littekens." 

"Veroorzaakt door de verschrikkelijkste vrouw van de wereld." "Heb je een aandenken dat je dat nooit moet worden." Er hangt een hele ongemakkelijke stilte en ik zeg "Ik ben heel erg moe na deze avond, ik ga maar eens slapen." 

Harry knikt en ik wens hem welterusten en dan ga ik naar boven.

Ik loop vermoeid de slaapzaal in en daar zijn Ginny en Sarah aan het praten. Ik ga op het bed zitten en ze kijken me allebei nieuwsgierig aan. Ik zucht en vertel hun dan wat er net is gebeurd.

"Hier kan je niet mee blijven zitten Ashley." "Dit zeiden we ook tegen Harry, en ik snap nu waarom hij niks wilde zeggen. Dat kan je Umbridge niet gunnen. Ze heeft er zo veel plezier mee om ons te laten lijden."

"Daarom moet je dat plezier van haar weg nemen." "Ginny!" Ik reageer veel te fel en ze gaat geschrokken achteruit. Ik kijk haar boos aan en zeg "Laat mij oke, als zij wilt dat ik heel veel dagen nablijf dan doe ik dat. En professor Dumbledore kan nu ook al niks meer doen."

Ik sluit de gordijnen van mijn bed en ga geërgerd slapen.

De week was echt verschrikkelijk. Elke keer werd de pijn maar erger en de pijn bleef ook langer. Op vrijdag heb ik de pijn de hele dag blijven voelen en ik kon er niks aan doen.

Aan het einde van week heb ik er genoeg van en besluit ik om een brief naar papa te schrijven, het werd ook is tijd om hem weer eens een keer te gaan schrijven.

Ik pak wat perkament en doop met mijn veer in de inkt. Elke keer als ik nu een veer pak heb ik het gevoel dat wat ik schrijf in mijn hand word gekerfd. Ik haal diep adem en schrijf op 'lieve papa'. Er gebeurd helemaal niks maar toch voel ik een tinteling in mijn hand, die waarschijnlijk nooit weg zal gaan als ik ga schrijven.

Ik heb een hele brief geschreven over wat er allemaal is gebeurd en ik merk dat bijna iedereen uit de common room weg is. Alleen Harry, Ron en Hermione zitten er nog en opeens is er lawaai bij de open haard.

Ik maak mijn brief snel af en loop dan naar het open haard toe om te kijken wat er is en ik schrik me dood. Ik zie het gezicht van Sirius in het hout en als Sirius mij door heeft zegt hij "Ha, Ashley. Alles goed?" 

Iedereen draait zich om en Harry en Hermione kijken me vriendelijk aan, maar Ron lijkt wel in een trans. Ik zeg dan maar "Het gaat wel iets beter na deze week." Ik wilde niet dat Sirius zich zorgen om mij ging maken.

Hij zegt "Maar over die Umbridge. Zij denkt, samen met het ministerie, dat jullie een leger willen vormen. Dat Dumbledore jullie aan het trainen is om het ministerie aan te vallen."

"Maar jij weet dat wij dat nooit zullen doen!" "Ja, ik wel, maar zij niet. Net zoals ze niet geloven dat de Dark Lord terug is. Je kan niet meer het ministerie vertrouwen deze dagen. Houd je vrienden dichtbij en vertrouw niet teveel nieuwe mensen. Ik moet gaan jongens, veel sterkte met Umbridge."

En toen was Sirius weg. Ik kijk naar de rest en blijkbaar snapt zoals gewoonlijk alleen Hermione er wat van. Ze staat op en loopt naar het raam.

"Als het ministerie ons niet wil laten verdedigen tegen You.... Voldemort. Dan moeten we zelf in actie komen." 

Hermione draait zich om en zegt "Wij moeten de Defence Agianst the Dark Arts les weer terug brengen zoals het hoort te zijn!" 

Harry begrijpt welke kant het op gaat en zegt "Hermione nee! Ik ga dat niet doen."

"Jij bent de enige die hier ervaring mee heeft Harry. Jij weet hoe het is om tegenover hem te staan. Jij weet hoe het is om je te verdedigen en er levend uit te komen." 

"Hermione!!"

Ik snap nu eindelijk wat ze willen en zeg "Harry, wij zijn er voor je om je te helpen."