In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

100 *\What's wrong/*

We stappen gezamenlijk het trein op van Hogwarts en ik zie dat iedereen zijn of haar vrienden opzoekt na de vakantie en Ginny heeft Sarah al snel door. Normaal zou ik hun gewoon volgen maar dit keer ga ik op zoek naar Draco en hopen of hij misschien alleen in een coupé zit.

Terwijl ik aan het zoeken ben zie ik wel al snel zijn vrienden, ik verschuil me een beetje en zonder dat ik het echt wil luister ik hun gesprek af.

"Heb je het gehoord van die Weasley? Hij was volgens mij bijna dood."

"Ja ik heb het gehoord, echt een sukkel."

"Ik snap niet waarom ze hem nog steeds op het werk laten."

De laatste stem was afkomstig van Draco. Ik verstijf helemaal.

"Echt waar, hij heeft al zoveel dingen fout gedaan en toch is hij er nog steeds! Die hele afdeling slaat sowieso helemaal nergens op. Maar ja, we krijgen hem daar maar niet weg. En het helpt ook niet dat Ashely omgaat met die familie waardoor ik me alleen maar meer moet inhouden."

"Hoe gaat het eigenlijk met jullie twee? Je praat bijna nooit meer over haar terwijl het vroeger Ashley dit en Ashley dat was."

"Ik weet niet hoe het zit. Het lukt gewoon niet meer om van haar te houden met alles wat er nu aan de hand is. Voldemort die vrij rond loopt, hij komt vaak op bezoek bij ons thuis en nu met Umbridge. Terwijl als ik bij haar ben is er een soort aantrekkingskracht. Dat is de enige reden dat het nog aan is. Geen idee hoe ik het nu verder wil gaan doen. Ik wil haar ook niet kwetsen."

Meer hoefde ik niet te horen. Ik storm de gang door van de trein en ik hoor mijn naam nog geroepen worden achter me. 

Ik zie snel de coupé met gelukkig alleen Ginny en Sarah en ik barst in tranen uit en vertel hun wat er allemaal is gebeurd. De hele reis hebben ze me getroost en hebben ze zitten praten over hoe nu verder en we zijn er toch achter gekomen dat ik Draco achter me moet laten, na alles wat er is gebeurd.

We zijn aangekomen bij Hogwarts en het eerst wat ik doe is mijn bezem pakken en naar het quidditch veld lopen. Niemand is me gelukkig gevolgd dus ik heb het veld voor mij alleen. Ik stap op mijn bezem en vlieg hoog de lucht in.

De koude lucht snijd in mijn wangen maar het voelt zo fijn. Even alleen zijn in de lucht met niemand om me heen, geen dingen waar ik me zorgen om moet maken behalve de grond en opeens vliegt Draco voor me.

Ik rem gelijk af en kijk boos naar Draco. Hij kijkt me zielig aan.

"Wat moet je?" Schreeuw ik over de snijdend wind heen en Draco vliegt naar me toe.

"Ik wil sorry zeggen voor wat je hebt gehoord. Ik weet niet hoeveel je van het gesprek hebt gehoord maar ik wil dat je weet dat ik het niet meenden."

"Oh! En ik moet je nu opeens gaan geloven? Je klonk anders aardig overtuigend! Weet je Draco, ik snap niet waarom ik ooit had gedacht dat het wat kon worden tussen ons. En dat wij samen op pad gingen is zeker ook een leugen? En dat alles goed zou komen en het alleen maar om mij draait!"

"Ashley elk woord wat ik tegen je heb gezegd is waar. Ik moest gewoon een idee wekken bij mijn vrienden dat ik niks meer om  je geef omdat we nu gewoon in een lastige positie zitten."

"Een lastige positie? En wat wil je dan doen? Weer een geheime relatie? Draco ik ben er klaar mee! Ik ben er klaar mee dat alles moet gaan zoals jij het wilt. Ik moet elke keer rekening houden met dingen die niet goed zijn voor jou reputatie! En als je alleen maar dit soort dingen over mij zegt achter mijn rug om?"

"Ashley nu ga je te ver! Al een half jaar lang pas ik me alleen maar aan voor jou! Ik ben er alleen maar voor jou geweest. Elke keer was ik er om je te troosten om Cedric! Maar waar was jij er toen ik je nodig had? Waar was jij toen ik hoorde dat The Dark Lord terug was? Waar was jij toen ik elke keer beetje bij beetje kapot werd gemaakt! He? Waar was je? Weet je überhaupt wel wat ik allemaal heb moeten doorstaan?"

Dit kwam als een klap in mijn gezicht. Zo had ik er helemaal niet over gedacht. Ik was alleen maar bezig met mezelf en mijn problemen dat ik iedereen om me heen was vergeten. 

Draco en ik kijken elkaar aan en Draco's lieve kant is totaal verdwenen.

"Misschien waren de dingen die ik zei wel echt, misschien moeten we hier maar mee stoppen. Ik zie je nog wel Ashley..." En Draco vloog weer weg het veld af en voor ik het wist was hij een klein stipje die naar het kasteel liep.

Ik kan wel schreeuwen van woede en verdriet en ik vlieg alle kanten op en op het einde vlieg ik helemaal omhoog. De kou werd steeds erger en na een tijdje kwamen er allemaal kleine hagelsteentjes tegen mijn wangen aan. 

Na een tijdje bevriezen mijn handen bijna en maak ik een vrije val naar beneden. Het gevoel omschrijft precies hoe ik me nu voel, een achtbaan waar zoveel dingen tegelijkertijd gebeuren. Alle gevoelens komen bij elkaar en als ik de grond zie trek ik op.

Ik heb tranen in mijn ogen van de koud en van wat er net allemaal is gebeurd en ik haal ze ruw weg. Ik moet blijven doorvechten. Dan maar zonder Draco, we spraken de laatste tijd toch bijna nooit meer.

Ik vlieg dan naar de grond en ga dan richting het kasteel. Als ik in onze common room aankom zie ik dat het helemaal verlaten is. Waarschijnlijk is iedereen nu aan het avondeten maar ik heb totaal geen honger dus ik ga maar naar onze slaapzaal. 

Ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen, warm worden van het vliegen en uiteindelijk val ik in slaap, nog voordat Ginny en Sarah terugkomen van het eten.