In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

17. *\Third attack/*

De kerstvakantie was al een tijdje voorbij en mijn droom herhaalde zich elke keer maar weer, elke keer zag ik een groene flits. Ik ergerde me er echt dood aan.

Draco stuurde me om de dag een brief en daar ergerde ik me ook dood aan. Aangezien de hele familie wemel op school bleef heb ik hun ook niet kunnen bezoeken. Al met al was deze vakantie eigenlijk een hel.

Ik was zoooo blij toen ik weer aankwam op Hogwarts. Ik heb de hele vakantie besproken met Ginny en heb Hermione gevraagd voor advies van de dromen.

Ik merk namelijk dat Ginny en ik een beetje uit elkaar groeien en Hermione is gewoon heel slim dus die kan me altijd super goed helpen. De lessen zijn nu ook alweer 2 weken begonnen en ik voel me gelijk al thuis. Net potions gehad, dus hopen dat het goed was!

Ik sluit mijn dagboek die ik nu bijhoudt in verband met de dromen. Ik berg hem op en loop naar de grote zaal.

Ik ga bij Ginny, Ron, Harry en de tweeling zitten en we zijn druk in gesprek over Quidditch tot er iemand achter mij komt staan.

George gebaart naar mij en ik weet wat voor tijd het is. Fred knikt en ik draai me langzaam om.

"Hallo professor Snape." Zeg ik zo lief mogelijk. Snape zegt "ik meld hierbij dat de bijlessen voor potions zijn afgerond en u niet meer terug hoeft te komen." "Heel erg bedankt professor!"

Mijn geluk kon echt niet meer op. Ik was bijna in staat hem te knuffelen maar dat deed ik toch maar niet.

Toen professor snape uit het oog was schreeuwde ik het uit van blijdschap en de tweeling moet kei hard lachen en Ron kijkt alleen maar bang naar mij.

Harry en Ron wenden zich weer af van ons en ik luister mee met wat ze zeggen "maar als het 50 jaar eerder is geopend dan kan toch dat Lucius hem eerst opende en dan Malfoy?"

"Doe niet zo gek Harry! Jij denkt dat zij slim genoeg daarvoor zijn?" "Het zijn wel trouwe volgelingen." Ik zie aan de manier waarop Ron zich gedraagt dat dit niet goed gaat aflopen en de tweeling heeft het zo te zien ook gezien en ik zeg snel voordat de tweeling het nog er gaan maken

"Harry! Zullen wij naar Hermione gaan?" Hij kijkt me dankbaar aan en zegt vrolijk "Ja graag! Ik moet toch nog wat huiswerk aan haar geven." "Mooi!"

We staan op en gaan naar de ziekenzaal. "Ik ga het huiswerk pakken, ik zie je zo." "Tot zo Harry!"

Ik loop nu alleen door de gangen. Ik loop de ziekenzaal in en ik loop zonder toestemming naar Hermione. Ze zit te lezen in een boek van Lockhart dat ik maar al te goed herken door de super grote foto van hemzelf op de voorkant.

Als Hermione mij ziet legt ze het boek gelijk weg en is ze een veel opgewekter. Ik vraag gelijk "wanneer mag je weg?" "Als ik geen haarballen meer uitkots, en volgens madame Pomfrey is dat heel snel!" "Mooooi!!!"

Ik omhels haar en ze zegt "Ik zat na te denken over die droom van jou he." "Jaaa?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ik denk dat ik iets weet. Want misschien, nou ja ik weet het bijna zeker, is die jongen die met jou overblijft Harry. Toen hij nog een baby was, en jeweetwel hem wilde vermoorden. Jeweetwel ging dood, of nou ja ging weg en Harry overleefde het. En hoe jij het omschrijft, nou ja.... het lijkt erop dat hij moest kiezen. Want je zei dat hij spijt had toen hij jou aan keek. Dan is nu de vraag waarom hij baby's wil aanvallen? Jullie kunnen niks brengen, oftewel er moet ergens een voorspelling zijn. Ik weet niet wat het is maar er moet dan denk ik dat jullie drie, jij, Harry en de andere jongen, iets gemeen met elkaar hebben. Dus nu vraag ik mij af wat jullie gemeen zouden hebben?"

Ik verwerk even alle informatie die Hermione net had gegeven en dan denk ik na "Harry en ik zijn niet even oud, we hebben niet dezelfde kleur haar, niet dezelfde uiterlijk. Wat kunnen wij hetzelfde hebben?!"

Hermione had daar blijkbaar over nagedacht en zei "wanneer ben jij jarig?" "30 juli...... hoezo?" "Ik denk dat dat het is, Harry is namelijk de 31ste jarig!" "Okeee, dus die andere jongen moet ook eind juli begin augustus zijn geboren?" "Ja precies, en hoe oud zag de jongen eruit? Qua leeftijd?" "Ongeveer evenoud als Harry."

Hermione gezicht klaart op en ik haal een wenkbrauw op en zegt "ik weet wel wie ik als ik hier weg mag wat ga vragen..." "WIE!" "SSSSSHHHHT!" Word er luidruchtig achter het gordijn gezegd.

Hermione en ik moet zachtjes lachen en dan bedenk ik me opeens "Hermione? Wel raar dat Harry er nog niet is. Hij zou je huiswerk gaan halen en dan terug komen maar hij is er nog niet." "Dat is wel raar ja."

En net nadat ze dat zegt komen er allemaal mensen de ziekenzaal binnen lopen. Ik kijk door het gordijn en ik zie allemaal mensen met weer een versteend iemand. Ik sluit snel de gordijnen en ik zeg "volgens mij is Harry in de problemen." "Wat dan?!" "Er is weer iemand versteend. En Harry is wel heel lang weg vind je niet?" "Ja.."

Nu ik aan Harry denk, denk ik aan de bijna ruzie tussen Ron en Harry dus ik vraag voorzichtig aan Hermione "uhm Hermione? Ik heb dit tegen niemand gezegd maar ik zit ergens mee."

Ik pak de opgevouwen foto en geef het aan Hermione. "Ik heb dit van Malfoy gekregen tijdens kerstmis. Ik weet niet wij hij is maar hij leegde 50 jaar geleden en zijn initialen zijn T.M.R. Weet jij waar het voor kan staan?"

Hermione draait de foto om en leest wat er staat. Ze denkt diep na en zegt "ik heb geen idee Ashley? Sorry." "Geeft niet." Ik pak de foto weer en ik zeg "ik ga denk ik maar weer. Hermione knikt en ik kom weer in de ziekenzaal. Ik kijk om me heen en ik zie dat ze gordijnen om het bed van Justin doen. Ik doe de foto in mijn zakken en stop mijn handen ook erin.

Ik wil de zaal verlaten tot ik de stem van professor McGonagall hoor. Ze zegt bezorgt "Juffrouw Diggory? Waar gaat u alleen naartoe?" Ze kijkt heel bezorgt en ik zeg verbaasd "naar de common room?" "Alleen? Na deze aanval?" "Uhm ja?"

Ik heb echt een gevoel dat ik iets overtreed en dan zegt ze "Ik loop wel even mee." Ik knik en loop door naast professor McGonagall. De route is zwijgzaam en als ik het portret van de dikke dame zie haal ik opgelucht adem. Professor McGonagall zegt het wachtwoord en het schilderij gaat open.

Dan zegt Professir McGonagall nog bezorgder dan eerst "wil je beloven voorzichtig te doen Ashley? Na al deze ongelukken is het echt niet veilig om alleen door de gangen te zwerven." "Ik zal het niet doen professor." Ze knikt en loopt weg. Ik loop naar binnen en het enige wat me afvraagt is waarom zij opeens mij gedraagt als haar eigen kind en vooral, waarom zij mij Ashley noemt. Ze noemt altijd bij mijn achternaam. Ik zie Ron zitten en ik ga bij hem zitten. We praten wat over de gebeurtenissen en dan komt Harry binnen.

=•=•=•=•=•=•=•=•=•=

Ik wil even een paar mensen bedanken. Ik waardeer het namelijk heel erg als mensen reageren en voten. Daarom wil ik nu HazzaSleepyStyles en xxxSweetImke bedanken. Heel erg bedankt daarvoor.

Natuurlijk waardeer ik de andere mensen die dit lezen en voten ook heel erg

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ook leuk vinden en als je nog steeds wacht op Draco scenes moet je echt geduld hebben, het zal nog heel lang duren voordat dat gaat komen.