In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

25. *\The chamber of secrets/*

We zijn in een ondergrondse tunnel belandt nadat wij naar beneden zijn gegleden.

We lopen de volgende ruimte in en daar zien wij een heel grote, lange en vieze stuk vel van een slang. Ik wist niet dat dat beest zo lang was!

Harry en ik lopen verder naar voren en dan opeens horen wij een klap achter ons. Wij draaien ons om en daar zien wij een verbaasde Ron en een Lockhart die op de grond ligt.

Ik schud mijn hoofd en zeg "Laat hem maar liggen, we hadden toch niks aan hem. Dachten jullie nou echt dat hij iets kon doen voor ons?" "Eigenlijk heb je wel gelijk Ashley. Kom Ron."

Ron geeft nog een afkeurende blik naar Lockhart en wil weg lopen maar Lockhart staat dan opeens op en pakt Rons wand af.

Ron neemt gelijk 5 meter afstand en Lockhart begint een heel verhaal en wijst dan Rons wand naar Harry.

Hij spreekt een spreuk uit en ik deins een beetje achteruit alleen dat was niet nodig want Rons wand ik nog steeds kapot en Lockhart word achteruit gelanceerd en komt met een klap weer op de grond.

Met zijn klap heeft hij voor een enorme trilling veroorzaakt en de halve grot zakt in elkaar. Harry en ik rennen weg voor de vallende stenen.

Als het gerommel klaar is draai ik me om en zie ik dat de hele kamer is geblokkeerd. Ik ren naar de stenen en kijk door een klein gaatje heen. Ik zie Ron met Lockhart. Ron zegt tegen ons "Jullie moeten gaan, vind Ginny!"

"Ron probeer een doorgang te maken zodat wij zometeen terug kunnen. Wij zijn zo terug." zegt Harry.

Ron knikt en wij lopen de gang door. Ik zie nu pas het einde van het vel van de slang, dit vel is zooo lang!

We komen aan bij een deur met allemaal slangen erop. Ik zeg tegen Harry "Zeg wat in parseltongue. Misschien gaat die dan open."

Harry knikt en ik hoor hem sissen. Er komt dan een slang en die duwt alle andere slangen weg en dan gaat de deur open. Achter deze deur zit een immens grote ruimte, een ruimte die mij veel te bekend voor komt.

Harry loopt al door de deur een trap naar beneden maar ik blijf verstijfd staan. Harry kijkt op en zegt vragend "Kom je nog Ashley?" "Harry, het is niet goed dat wij hier zij......."

Dan zie ik in de verte een gedaante liggen met rood haar, Ginny. "Wat?" Harry draait zich om en ziet de gedaante ook liggen.

Hij komt dan op de grond neer en ik neem dan ook de trap. Als ik ook op de grond sta knikken we en rennen we allebei naar Ginny.

We zijn bij haar en wij knielen allebei naast haar. Ik pak haar hand en zeg "Harry, ze is helemaal koud."

Ik kijk naar hem maar zijn aandacht is naar iemand anders gevestigd. Ik kijk achter mij en zie dan weer die ene jongen.

Ik vraag me echt af waarom ik hem elke keer zie. Harry en hij hebben een heel gesprek en halverwege begin ik mee te luisteren. Dan zegt de jongen iets heel nuttigs "Ik kom hier niet voor het meisje maar voor jullie."

Wij kijken elkaar aan en Harry vraagt "Waarom Tom. Zo heet jij toch?" "Tom. tegenwoordig sta ik bekend als iemand anders. Je denk toch niet dat ik die achterlijke naam van mijn mugglevader zou houden. Nee."

Hij keert zich dan om en schrijft zijn naam in de lucht met Harry's wand. Hij maakt een gebaar en de letters veranderen in "I am Lord Voldemort."

Ik snak naar adem, deze man, het is Voldemort. "Wat... Maar... Hoe?" "Via die vriendin van jou."

Hij gebaart naar Ginny en ik begin nu boos te worden "Jij hebt haar misbruikt! Jij hebt vriendschappen op het spel gezet! Jij hebt bijna moorden gepleegd."

"Denk jij dat ik wat om die mudbloods geef? Denk jij dat ik om vriendschappen geef?" Hij begint te lachen en zegt "Laat me niet lachen, maar mijn aandacht is allang gevestigd op iemand anders."

Hij keert zich nu naar Harry en Harry zegt "Je kan mij nooit krijgen." "oh ja? Waarom dan nie....."

Dan opeens komt er een vogel aanvliegen met een hoed in zijn poten. Ik herken de vogel van het kantoor van professor Dumbledore.

Hij laat de hoed vallen en vliegt dan rondjes om ons heen. Dan begint Voldemort weer te lachen en zegt "Dit is wat Dumbledore jou stuurt? Een oude hoed en een zangvogel." Hij schud zijn hoofd en draait zich weer om.

Hij zegt weer allemaal dingen in parseltongue en de mond van het grote standbeeld gaat open. Harry weet blijkbaar wat er gaat gebeuren want hij rent weg.

Ik wil ook achter hem aangaan maar terwijl ik opsta val ik weer gelijk en hoor ik een geel groot ding achter mij bewegen.

Ik sluit heel goed mijn ogen en hoor het langs mij bewegen, weg van mij.

Het geluid gaat steeds verder en dan hoor ik een klap. Ik durf nog steeds niet te kijken en hoor dan gekrijs.

Het moet de vogel zijn geweest en Voldemort schreeuwt "Neeee!" Dan is het stil. Maar Voldemort verbreekt de stilte en zegt "Dat mijn Basilisk nu blind is betekent niet dat hij je niet meer hoort."

Ik durf nu eindelijk te kijken en zie dan Harry die opstaat en de Basilisk die zijn aandacht op hem vestigt. Harry rent weg en gaat de hoek om. Nu zijn alleen Voldemort en ik nog over, en Ginny maar daar merk je niks van. Hij zegt "Zo nu zijn we eindelijk alleen."