In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

24. *\The last attack/*

Ginny heeft mij nu al de hele week ontweken, wat maar beter was ook.

Ik heb Hermione echt elke dag bezocht en haar allemaal verhalen en andere dingen verteld. Ik weet namelijk als een van de enige dat je alles hoort en het fijn is als je dan ook veel hoort.

Vanavond moet ik mijn eerste strafwerk uur doen bij professor Snape. Echt waar, had Dumbledore mij geen betere straf kunnen geven? ik zit er echt tegenop.

En het ergste is dat Snape mij persoonlijk op komt halen aangezien wij niet alleen door de gangen mogen lopen, en iedereen gaat dat zien.

Ik zit met Fred en George te eten en Harry en Ron zitten naast ons. Ginny zit echt helemaal aan het eind van de tafel, alleen.

Er gaat echt geen hap door mijn keel, ik weet hoe erg het is om na te blijven bij Snape en het is echt verschrikkelijk!

Ik speel wat met mijn eten en George zegt bezorgd "Eet nou wat, straks zit je daar ook nog te verhongeren. Dan is het nog erger."

"Dit helpt mij echt heel erg George." Zeg ik sarcastisch en George rolt met zijn ogen "Dan niet."

Het eten is klaar en iedereen word naar hun common room begeleid. Gelukkig blijft Snape wachten tot iedereen weg is en loopt dan met mij naar de kerkers.

Hij zegt de hele weg niks en ik loop maar geëerd achter hem aan. Hij loopt zijn kantoor in en zegt nors "Zitten."

Ik ga zitten en dan zegt hij "Jij gaat proefwerken schrijven voor ons. Ik heb hier het voorbeeld en als ik ook maar merk dat er bij ook maar eentje iets van een hint, of een woordje is weggelaten, of er lelijk is geschreven of weet ik het wat. Dan zwaait er wat en heb je nog grotere problemen."

Ik kreun en vraag dan zo beleefd mogelijk "Hoevaak moet ik zulke proefwerken overschrijven, professor?" "30 keer."

De woorden spoken maar door mijn hoofd, 30-30-30-30-30. Ik pak dan het proefwerk en zie dat het ook nog eens 2 kantjes van 110 centimenter is. Ik zucht heel diep en pak mijn veer en inkt en begin met over schrijver.

Ik zit nog maar op de helft tot er opeens door de hele school het ene bericht te horen is dat ik nooit zal vergeten.

"Alle leerlingen nu direct terug naar de common room, leraren naar de 2de verdieping, onmiddellijk!"

De bezorgde stem van professor Mcgonagall spookt maar door mijn hoofd. Dit is niet goed, dit is totaal niet goed. Snape staat direct op en zegt "Jij blijft! Schrijven en NIET weg gaan!" En weg was hij.

Snape klonk net bezorgd, om mij! Ik sta een tijdje naar de deur en bedenk me dan dat ik niet hier kan blijven zitten.

Ik sta op en ren dan naar de 2de verdieping. Ik ren zo hard als ik kan en als ik op de 2de verdieping ben ga ik gelijk op zoek naar waar ik moet zijn.

Ik hoor in de verte stemmen en ik loop er stil naartoe zodat niemand mij hoort.

Ik loop zonder na te denken de hoek om en daar zie ik opeens 2 gedaantes bij de hoek aan de andere kant van de gang staan.

Ik ga gelijk weer terug en laat mijn hartslag even zakken. Dan kijk ik voorzichtig de hoek weer om en dan herken ik de 2 gedaantes. Het zijn twee jongens, met eentje pikzwart haar en de andere rood. Dat kunnen niemand minder dan Harry en Ron zijn.

Ik loop snel naar ze toe en Ron draait zich bang om en als hij mij herkent kijkt hij boos en doet snel zijn vinger voor zijn mond als gebaar dat ik stil moet zijn.

Ik loop gelijk langzamer en kom naast ze staan. Ik kijk ook voorzichtig de hoek om en daar komt Lockhart aanlopen.

Ik schud mijn hoofd en kijk dan naar de muur waar op staat "Haar skelet zal voor altijd in de kamer liggen."

Ik sla mijn hand snel voor mijn mond en luister aandachtig naar wat de professoren zeggen.

Lockhart loopt dan weg en dan vraagt madame Pomfrey "Wie heeft het monster meegenomen?" "Ginny Weasley." Zegt Mcgonagall verdrietig en bezorgt, alsof haar eigen kind is meegenomen door het monster. Ik kijk Ron met grote ogen aan hij staart met grote ogen voor zich uit.

Ik hoor geen verdriet in me te voelen op dit moment, dit is wraak voor wat Ginny heeft gedaan. Maar toch, ik kan niet meer boos op haar zijn, niet nadat ik heb nagedacht over mijn fouten. Ginny moet gered worden en wel nu meteen!

De professoren lopen weg en Ron zegt "Ginny, mijn Ginny."

Dan zegt Harry "We moeten Lockhart vertellen wat wij weten. Wij kunnen hem helpen." "Wat weten jullie?!" "Gaat je niks aan."

Zegt Ron nors en Harry geeft hem een waarschuwende blik en zegt "Kom maar mee, ík vertel het onderweg wel." Zegt hij met de nadruk op ik.

Ik knik en Harry verteld mij onderweg alles over wat zij weten over Aragog, en Jammerende Jenny, en dat het monster een Basilisk is en dat hij daarom de stem kon horen, en dan Hagrid onschuldig is.

En dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar. En ik vertel hun alles over dat dagboek, wat Harry blijkbaar ook al had gevonden, en Ginny.

We weten nu precies hoe het in elkaar zit en net als alles is uitgelegd en op zijn plaats valt bij mij, staan wij voor de deur van het kantoor van Lockhart.

We knikken allemaal en gaan zonder schaamte het kantoor in. Maar wat wij aantreffen had niemand kunnen voorspellen, of nou ja eigenlijk wel. Lockhart is alles aan het inpakken en lijkt heel erg verstrooid.

=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=

Om jullie de moeite te besparen om alles te gaan lezen wat ook in het boek/ de film voorkomt ga ik in het volgend hoofdstuk verder op het moment dat ze in de ruimte komen waar het vel van de Basilisk ligt.