In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

71. *\My gifts are so beautiful/*

Je merkt dat de zomer steeds meer op gang komt en zomergewaden kunnen weer uit de kast gehaald worden.

Elke dag ben ik wel buiten te vinden, te genieten van het mooie weer. Zoals nu.

Ik lig in het gras samen met Cedric en ik vraag dan "Ben je zenuwachtig voor de opdracht van volgende maand?"

"Best wel eigenlijk. Ze hebben al 2 hele moeilijk opdrachten gegeven, en de laatste moet wel heel erg moeilijk zijn. Het is wel de finale."

"Maar je staat wel bovenaan." Ik glimlach maar de glimlach voelt niet echt, elke dag dat de finale dichter in de buurt komt voel ik me steeds slechter. Ik begin weer een voorgevoel te krijgen en die zijn meestal goed bij mij. Ik heb alleen geen idee wat het voorgevoel te maken heeft.

Dan vraagt Cedric "Gaat alles goed?" Ik schud mijn hoofd en zeg "Ik heb al een tijdje een slecht voorgevoel over de laatste opdracht. En ik weet maar niet wat het betekend. Dat het met jou te maken heeft of met Harry. Of er iemand zwaar gewond raakt of dat die Krum ofzo gaat winnen. Ik heb gewoon geen idee."

Ik zucht diep en zie dan in de verte Drew allemaal eerstejaars pesten. Ik kijk boos naar hem en Cedric draait zich om en lacht en zegt "Je maakt je daar toch niet druk om? Er worden elke dag mensen gepest."

"Maar dat Drew het doet. Het hoort gewoon niet." Ik voel me steeds wat bozer worden en Cedric heeft het gezien en help me omhoog en zegt "Jij moet even afkoelen." Hij lacht en loopt naar het water.

Ik stribbel tegen als ik denk te weten wat hij wilt doen en ik zeg "Ik ga niet zwemmen!" Cedric barst in lachen uit en zegt dan "Ik ga je niet in het water gooien. Je moet je krachten gebruiken. Maar dan voor iets goeds. Ik zag je blik wel in de ogen."

"Oke vooruit. Wat moet ik maken?" Cedric denkt diep na en zegt dan "Een mens!" "Oke, ik ga het proberen, ik beloof niks." Cedric gaat weer zitten en ik sluit mijn ogen en zet me af van de buitenwereld.

Dan neem ik het beeld van het jongetje dat gepest word en concentreer me dan op het water. Ik doe mijn ogen open en laat er langzaam een bal water boven het oppervlakte zweven.

Dan ga ik eerst de vorm erin proberen te creëren en het lukt nog best wel goed. Ik probeer nu de details erin toe te voegen en eigenlijk gaat het best wel makkelijk.

Ik heb heel veel plezier om dit te doen en ik hoor al allemaal mensen die zich om me heen hebben verzameld. Dan laat ik nog een bal water uit het water zweven en daar creëer ik Drew in.

Dan laat ik de poppetjes bewegen en ik zie in mijn ooghoeken dat het groepje van Drew en het jongetje er ook bij zijn komen staan.

Ik laat het jongetje Drew schoppen en iedereen begint te lachen. Ik kijk lachend om en zie Drew boos maar ook schamend kijken.

Het jongetje kijkt me dankbaar aan en dan laat ik de 2 jongetjes veranderen in dolfijnen. Ik laat ze vrolijk met elkaar spelen en zo blijf ik een tijdje door gaan met allemaal figuren maak. Ik laat ze in het water zwemmen en over ons heen gaan.

Ik ben eindelijk klaar, want het begint donker te worden en de hoofdpijn begon eraan te komen.

Dan loop ik dolgelukkig naar Cedric en ik zeg "Het gaat steeds beter!" Cedric knuffelt me en zegt "Weet je hoe lang het geleden voor mij was dat ik jou zo blij heb gezien omdat je iets nieuws kon."

Hij kijkt me dan aan en ik glimlach en zeg "Ik ben ook blij dat ik weer een rustige tijd heb, tussen de periode van aanvallen en nu is alles vredig verlopen, op het probleem van Drew na maar dat was na 2 dagen al opgelost."

Cedric lacht en haalt zijn hand door mijn haren en zegt "Ik heb je echt gemist zo." Ik haal mijn schouder op en zeg "Wil je alsjeblieft stoppen met staren?" "Hoezo? Vroeger vond je dat zo grappig. Toen gingen we staarwedstrijden houden, weet je dat nog?"

Ik lach en zeg "Dat was geweldig, ik won altijd overduidelijk!" Hij lacht ook en zegt "Ik liet je winnen." "Ja ja."

Ik beuk tegen hem aan en hij beukt terug en ik voel mezelf uit balans raken.

Ik zie de vloer al dichter naar me toe komen maar opeens stopt dat. Ik sta nog een paar centimeters van de vloer verwijderd en dan kijk ik op.

Ik kijk in 2 grijze ogen en zeg dan ongemakkelijk "Uh, bedankt." "Je moet misschien wat beter uitkijken de volgende keer." "Zal ik doen Malfoy."

Ik voel mijn wangen rood worden en dan loopt Malfoy weg en Cedric kijkt me raar aan. Hij zegt "Jullie hebben toch niks meer?" Ik twijfel even, en geen idee waarom.

Dan schud ik snel mijn hoofd en zeg "Ben je gek geworden!" Hij lacht en zegt "Ik zag je wel grijnzen." Nu grijnst hij en ik zeg "Dat was niks."

"Neeee." dan lopen we de grote zaal in en loopt Cedric zonder ook maar iets te zeggen naar de Hufflepuff tafel. Ik ga naar Ginny en vertel haar dan het hele verhaal.

Tijdens het eten kijk ik elke keer zonder dat ik het echt wil naar de Slytherin tafel. Soms staart Malfoy me ook aan en als we oogcontact maken glimlach hij en gaat hij snel verder eten.

De woorden die Cedric zei hebben me toch wel een beetje geraakt en diep in me mis in Malfoy toch nog een heel klein beetje.

De volgende dagen kan ik me totaal niet concentreren. Mijn gedachtes dwalen de hele tijd af naar Malfoy en ik voel mijn hart elke keer als een gek kloppen als ik hem zie.

Hij kijkt voor mijn gevoel de hele tijd naar mij en dat maak het er ook niet makkelijker op. Maar vandaag word alles anders.