In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

1 • The burrow

Eindelijk, na een jaar ben ik weer terug in Engeland. Ik ben samen met mijn vader dit jaar op wereldreis geweest. Dit kwam omdat mijn vader op veel plekken moest zijn voor zijn werk, hij besloot om mij mee te nemen voor de gezelligheid en zodat ik ook meer plekken op de wereld kan zien. De reis was een ervaring om nooit meer te vergeten en ik heb zoveel dingen erbij geleerd, maar het enige nadeel was dat ik iedereen moest missen. Mijn beste vriendin Ginny Weasley heb ik een jaar lang niet kunnen zien terwijl we elkaar op zijn minst elke week zagen.

Ik apparate aan de hand van mijn vader. Ik ben nog steeds niet gewend aan dit gevoel en ik leun tegen de boom aan om het misselijke gevoel weg te krijgen. Normaal gesproken gebruiken we gewoon het floo-network, alleen de familie Weasley weet nog niet dat we eraan komen dus was het een beter idee om het op deze manier te doen.

Als ik op adem ben gekomen draai ik me om en daar zie ik het bekende landweggetje naar de Burrow. Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht als ik het huis weer zie staan, al een jaar lang verlang ik ernaar om hier weer naartoe te gaan. Ik pak mijn vaders hand vast en ik sleur hem vooruit, ik wil gelijk er naartoe.

"Rustig aan kleine, we hebben alle tijd." Zegt mijn vader lachend. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht maar ik wil niet aan hem toegeven, ik ben nu zo dicht bij mijn beste vriendin, nu wil ik er ook gelijk naartoe.

Ik zie ik de verte 2 gedaantes die in de tuin bezig zijn. Als ik iets dichterbij kom zie ik dat het Molly en Ginny zijn. Ik laat mijn vaders hand gelijk los en ren naar ze toe. Ze krijgen mij ook in de gaten en Ginny rent gelijk op me af. We rennen in elkaars armen en geven een dikke knuffel.

"Ik heb je zo gemist!" Zegt Ginny.

"Ik jou ook, na een week al!" we moeten allebei lachen en ik zie mijn vader en Molly lachend naar ons kijken.

Ik maak me los uit de greep van Ginny en ik geef Molly ook een knuffel. Ze voelt altijd als een 2de moeder voor mij aangezien ik de mijne nooit heb gekend. Toen ik geboren werd is mijn moeder weg gegaan zonder nog maar iets te zeggen, of wat achter te laten. Mijn vader praat nooit over haar en er zijn ook geen spullen die nog over heb van haar. Niet dat ik het erg vind, mijn vader is gewoon vader en moeder tegelijkertijd en mijn broer Cedric Diggory is er ook altijd voor mij.

Ik loop weer naar Ginny en ze grijnst breed.

"Ik wist helemaal niet dat je zou komen! Ik dacht dat ik je pas weer zou zien wanneer we naar school zouden gaan." Ginny knuffelt me nog een keer.

"We wilden jullie nog even verrassen, en ik had gewoon teveel heimwee om heel eerlijk te zijn..." Ik word een beetje rood en Ginny geeft me een aardige glimlach.

"Ik bedenk me nu trouwens! Nu je hier toch bent is er nog een leuke verrassing voor je." Zegt Ginny enthousiast.

"Een verrassing? Voor mij?" Ik kijk haar vragen aan en Ginny knikt enthousiast.

"Kom maar mee."

We lopen samen naar binnen en ik kijk eerst om me heen om alles op me te nemen. Alles staat nog precies hetzelfde, alles is nog steeds rommelig en de grote klok staat nog op precies dezelfde plek. Elke keer als ik dit huis binnen stap krijg ik een warm gevoel van binnen, een gevoel van thuis.

Als ik wat verder kijk zie ik iemand zitten op de stoel die de Daily Prophet aan het lezen is. Wanneer hij de deur open en dicht hoort gaan laat hij de krant zakken en ik kijk recht het gezicht van Charlie Weasley in. Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Charlie is altijd een tweede grote broer voor mij geweest, naar Cedric. Hij was er altijd voor mij en hielp me als dat nodig was, in tegenstelling tot wat andere broers van Ginny.