ʜᴀʟꜰ-ʙʟᴏᴏᴅ ʙʟᴀᴄᴋ ~ ꜱᴏɴ ᴏꜰ ʀᴇɢᴜʟᴜꜱ

Bölüm 50 Seçmeler (1. Kısım)

-Şu ne demekti ya? Taylor eliyle bir kelimeyi işaret ediyordu.

-Ne ne demekti?

-Şu.

-Göremiyorum ki, az daha yakına getirir misin?

-İyi, bir dakika.

Taylor kitaplarını ileri itti ve masanın etrafından dolaşıp onun yanına oturdu,

-Şu, parmağımın üstündeki.

Hermione bıkkınlıkla iç çekti ve cevap verdi, suratında çok yorgun bir ifade vardı.

-Ayıklamak. Anlamı bu.

Taylor bir anda kitabı kapatıp masaya koydu,

-Ne yapıyorsun? Hermione şaşırmıştı.

-Bunun anlamını zaten biliyordum. Senin neye canın sıkkın asıl ilgilendiğim şey o, kitap umrumda değil.

-Umbridge'in çıkarttığı yeni yasayı biliyorsun değil mi? Öğrenci örgütleri yasaklandı, hâlâ dağılmayı reddedenler ise cezalandırılacak.

-Ee ne var bunda?

-Ne mi var?! O kadının cezalandırma sistemini en iyi tecrübe eden sizsiniz ve hepinizi bu işin içine ben soktum.

-Günün sonunda herkes oraya kendi isteğiyle geldi Hermione, eğer istemeseydik reddederdik.

-Dağılmamız gerekiyor, iptal edelim. Ben herkese söylerim, bu bir hataydı.

-Dur, sakin ol.

-Nasıl olmamı bekliyorsun? Bir kişi bile o kadının eline düşerse benim suçum!

-Düşmeyecek, düşerse bile aklımda bir fikir var.

-Ne?

-Hogwarts'ta dolaşan dev bir kurt çok mu dikkat çeker? Biraz hırpalasam fena olmaz aslında.

-SAKIN! SAKIN BUN-

Hermione ulaştığı gerginlik seviyesiyle ister istemez sesini yükseltip bağırmaya başlamıştı, Taylor da bunu fark ettiğinden onu durdurdu.

-Biraz daha bağırırsan kütüphaneden atılacağız. Sakin ol, lütfen.

-Olamıyorum, kafamdan gitmiyor. Hiçbir şeye odaklanamıyorum, yapmamalıydım. Kötü bir fikirdi. Gerçekt-

Taylor bir anda onu kendisine çekip sarıldı,

-Sanırım buna ihtiyacın vardı, biraz nefes al.

Hermione'nin bir anlığına bütün siniri gitti, bozuk bir ritimde de olsa derin nefes almaya çalışıyordu.

-Evet, sanırım ihtiyacım vardı. Teşekkür ederim, şey...

-Ne?

-Seni seviyorum.

-Evet ben de kendimi seviyorum.

-Bir şeyi de bozmasan olmaz mı!?

-Ne yani yine kötü bir şey mi yaptım?

-Hayır, Hermione gülmeye başlamıştı. Beş dakika önceki gergin halinden eser yoktu.

-İyi, hadi gidelim buradan.

-Ne? Hayır, daha bitirmem gereken ödevler var.

-Birlikte yaparız, hadi gidelim.

İkisi konuşurken arkadan Harry ve Ron'un sesleri duyuldu,

-Onu nasıl ikna edeceksin Harry?

-Bana bırak, kabul edecek görürsün.

-O Quidditchten nefret ediyor.

-Bi kere oynasa sever belki?

Kütüphane'nin sessizliği sayesinde onlar daha yanlarına yaklaşamadan Taylor her şeyi duymuştu.

-Ne Quidditch'i? Dedi ikisi geldiğinde.

-Şey, Harry'nin aklında bir fikir var da.

-Ne fikri?

-Quidditch seçmelerine katılman gerekiyor.

-Ne?! Neden?

-Çünkü başka kimsem yok.

-Nasıl yok?! Şu an bahçeye çıksam sana yirmi kişi bulabilirim!

-Sorun bulmak değil anlamıyor musun?   Tanıdığım birini istiyorum. Cormac gibi aptallarlarla aynı takımda oynamam mümkün değil.

-Harry benim daha süpürgem bile yok.

-O sorun değil. Birinden ödünç alabilirsin. Seçmelerde kullansan yeter.

-Öyle bir konuşuyorsun ki sanki kabul ettiğimi söyledim.

-Düşün, lütfen. Ama çok fazla düşünme, çünkü sadece iki günün var.

-İki gün mü? Harry ben daha önce hiç Quidditch oynamadım, hatta süpürge kullandığım bile söylenemez!

-Bisiklete binmekten farksız, hemen öğrenirsin. Okuldaki birçok mankafadan daha iyi olacağına eminim, sadece düşün. Benim şu listeyi panoya asmam gerekiyor, görüşürüz, dedi ve Ron'la beraber kütüphaneden ayrıldılar.

-Ne yapmam gerekiyor, diyerek Hermione'ye döndü. Sesine endişeli bir ton hakimdi.

-Yani... Ne istiyorsan onu yapman gerekiyor.

Taylor ona hem gergin hem de alaycı bir gülümsemeyle karşılık verdi,

-Çok yardımcı oldun ya, artık düşünmeme gerek kalmadı.

-Bende bilmiyorum... Aslında, fena olmaz.

-Ne fena olmaz?

-Tribünden seni izlemek.

-Ve seninle aynı anda bunu yapacak onlarca kız. Dedi Taylor kıkırdayarak

-Vazgeçtim, bence reddet.

-Düşünmem gerekiyor, önümde kırk sekiz saat var.

-Düşünecek misin? Az önce istemediğini söyledin.

-İstemiyorum zaten, ama Harry'i de kırmak istemiyorum.