ထိုနှစ်များမှာ မြတ်နိုးဖွေရှာ

Part 4

Unicode

အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ ကျုံးဝမ်မှာ အိပ်မက်ကနေ ယခုချိန်ထိ နိုးထမလာသေးဟု ထင်နေမိသည်။

ယွီကျစ်ရုန်သည် တော်တော်လေးကို အရပ်ပိုရှည်လာသည်။ သူ့မျက်ခုံးများ၏ ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် မျက်လုံးအကြည့်တို့သည်လည်း ပိုမိုစူးရှလာသည်။ ငယ်ရွယ်စဉ်က စိတ်ပူပန်မှုများ၏ ဖိစီးခံရသော သူ့ခံစားချက်များသည် ဒေါသအဖြစ်ပြောင်းလဲပြီး သုန်မှုန်သောအရှိန်အဝါများမှာ သူ၏ခန့်ညားသောမျက်နှာတွင် တည်ရှိသည်။

ကျုံးဝမ် တစ်ယောက်တည်းတွေးနေမိသည်။ ငါနိုးလာတာ ဟုတ်လား၊ မဟုတ်ဘူးလား။ တကယ်လို့ ငါနိုးလာရင်လည်း ယွီကျစ်ရုန်ကို ဘာလို့မြင်ရမှာလဲ။ တကယ်လို့ ငါအိပ်မက်မက်နေတယ်ဆိုရင်လည်း... သူ့ကိုဘာလို့ ပြတ်ပြတ်သားသားကြီး မြင်နေရတာလဲ။

ကျုံးဝမ်သည် အဖျားကြောင့် နားများပင် အူလာသည်။ သူ့ဦးနှောက်သည် အလွန်တရာ ရှုပ်ထွေးနေသည်။ သူ မတ်တပ်ထရပ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း သူ၏အေးခဲနေသော ခြေလက်များမှာ အလေးတုံးများ ချိတ်ဆွဲခံထားရသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ သူ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူလိုက်ပြီး ဝေါယာဉ်ကို အားပြု၍ ထလိုက်သည်။ သို့တိုင်အောင် ခြေထောက်ကို မသုံးနိုင်၍ ဟန်ချက်မညီဖြစ်ကာ ရှေ့သို့ ဟပ်ထိုးလဲကျလေတော့သည်။

ကျုံးဝမ်သည် ယွီကျစ်ရုန်၏ ဖိနပ်မည်းများကို ကြည့်လျက် နှင်းထဲတွင် ဒူးထောက်နေသည်။ သူအိပ်မက် ထပ်မက်နေသည်ဟုသာ တွေးနေမိသည်။

သူ၏အိပ်မက်မှာ လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်နှစ်က နန်းတွင်းထဲသို့ စာဖတ်ဖော်အဖြစ် ကျုံးဝမ် ဝင်ရောက်ခဲ့စဉ်ကာလဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်က ပုရောဟိတ်ကြီး၏ သင်ကြားမှုအောက်တွင် သက်တူရွယ်တူ လေးယောက်သာရှိသည်။ ကျုံးဝမ်၊ ယွီရှီ၊ စတုတ္တမင်းသားနှင့် ပဉ္စမမင်းသားတို့ ဖြစ်ကြသည်။

သူတို့လေးဦးအနက်တွင် ကျုံးဝမ်သည် စာဖတ်ဖော်သာ ဖြစ်သော်ငြား အရေးအသားနှင့် စာပေအရည်အချင်းတွင်မူ တော်ဝင်မင်းသားများထက် အဆပေါင်းများစွာ သာလွန်ခဲ့သည်။ သူ၏အရေးအသားများကို ပုရောဟိတ်ကြီးသာ သဘောကျသည်မဟုတ်၊ ချုံအန်းမင်းကြီးပင်လျှင် အခါအားလျော်စွာ သူကိုယ်တိုင် စာမေးပွဲစစ်သည့်အခါများတွင် ကျုံးဝမ်ကို ရက်ရက်ရောရော ချီးမွမ်းလေ့ရှိသည်။ ထိုအချိန်က ချုံအန်းမင်းကြီးသည် နောက်ပြောင်၍ပင် ကျုံးဝမ်ကို အတွင်းဝန်ရုံးမှာ အမှုထမ်းရန် စိတ်ဝင်စားသလားဟု မေးဖူးသည်။