ထိုနှစ်များမှာ မြတ်နိုးဖွေရှာ

Part 89

Unicode

ကျုံးဝမ် စိတ်ဆင်းရဲသွားတော့သည်။ ဘယ်ဟာက မေ့နိုင်တယ်၊ ဘယ်ဟာကတော့ မေ့ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူ့စိတ်ပေါ်မူတည်တယ်လို့တော့ ကျွန်တော့်ကို မပြောနဲ့။

သူ အိမ်တော်ထိန်းဖုန်ကို သေချာသတိထားလျက် ကြည့်လိုက်သည်။ "ကျစ်ရုန် တခြားဘာပြောသေးလဲ"

အိမ်တော်ထိန်းဖုန်က ဒွိဟဖြင့် ကျုံးဝမ်ကို ကြည့်နေသည်။ "တခြား ဘာမှတော့ မပြောပါဘူး။ အရှင့်သားက ဒီနေ့အစောကြီး ထပါတယ်။ အိမ်တော်ကထွက်ပြီး မြင်းလှည်းပေါ်တက်တော့ ဒီအကြောင်းကို ရုတ်တရက် သတိရသွားတာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဆီ လူတွေလွှတ်ပြီးတော့ သခင်လေး ကိုယ်တွင်းအပူတွေ များနေလို့ မနေ့ညကတည်းက လည်ချောင်းနာနေတယ်လို့ ပြောခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ တော်ဝင်သမားတော်ကို ပင့်လိုက်ရမလားလို့ ကျွန်တော် သေချာမေးလိုက်ပေမဲ့ အရှင့်သားက မလိုဘူးလို့ ပြောပါတယ်။ သခင်လေး အနာပျောက်အောင်ပဲ တစ်ခုခုသောက်ခိုင်းလိုက်ပါတဲ့။ ကျွန်တော်လည်း သေချာလေးတွေးပြီးတော့ နှင်းသစ်တော်လက်ဖက်ရည်ကို လုပ်ခိုင်းလိုက်တာပါ"

ကျုံးဝမ် စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်။ ယွီရှီ အခုဆို ခေါင်းကြည်နေလောက်ပြီ။ ငါ အရမ်းမရှက်ရအောင်လို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သူသိလောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့...

ကျုံးဝမ် ထိတ်လန့်သွားတော့သည်။ သူ့ခေါင်းက ဘယ်တုန်းက ကြည်သွားတာလဲ။

မနေ့ကတည်းကများလား။

ရှက်သွေးဖြာလျက် ကျုံးဝမ်သည် လက်ဖက်ရည်ကို မော့သောက်လိုက်သည်။ မနေ့ညက ယွီရှီ နိုးလာလျှင် အားလုံးကို မေ့ပျောက်သွားလိမ့်မည် ဖြစ်သောကြောင့် ရှက်နေစရာမလိုဟု ကျုံးဝမ်ထင်ခဲ့မိသည်။ ထို့ကြောင့် အစွမ်းကုန် တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းချုပ်မထားဘဲ ပြုမူခဲ့သည်။ သူ ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ထားခဲ့သည်မှာ...

ယွီကျစ်ရုန်သည် ပိုပို၍ အထင်ကြီးစဖွယ် ကောင်းလာခဲ့သည်။

ကျုံးဝမ်၏မျက်နှာ နီရာမှ ဖြူလာသည်ကို တွေ့သောကြောင့် အိမ်တော်ထိန်းဖုန်က မရေမရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "သခင်လေး၊ ဘာများဖြစ်လို့ပါလဲ"