ထိုနှစ်များမှာ မြတ်နိုးဖွေရှာ

Part 60

Unicode

လွန်ခဲ့သော ခုနစ်နှစ်က ကျုံးဝမ်ထွက်မသွားခင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို ယွီရှီဘေး၌ အမြဲတစေ ကပ်နေခဲ့သော အချိန်တစ်ခု ရှိခဲ့ဖူးသည်။ လုပ်စရာမရှိလျှင် ယွီရှီအား စနောက်ရသည်ကို သူသဘောတွေ့ခဲ့သည်။

ထိုနေ့များက ယွီရှီမှာ စိတ်ရှုပ်နေခဲ့သည့်တိုင် သူ့အား မရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့။

ပြတင်းပေါက်ဘေးတွင်ထိုင်လျက် ယွီရှီက စာဖတ်နေချိန်တွင် ကျုံးဝမ်မှာ ပြတင်းပေါက်အပြင်ရှိ စင်္ကြန်လမ်းလက်ရမ်းပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ပွင့်သစ်စဇီးပန်းလေးများကို ခူးဆွတ်လျက် ယွီရှီဖတ်နေသော စာအုပ်ပေါ်သို့ ပစ်နေခဲ့သည်။

ငယ်ရွယ်သော ယွီရှီသည် အလွန်တရာ စိတ်ရှည်လွန်းခဲ့သည်။ ကျုံးဝမ် သူ့ကိုနှောင့်ယှက်သည့်တိုင် သူကစိတ်မဆိုးခဲ့။ ကျုံးဝမ်က သူ့စာအုပ်ပေါ်သို့ ဇီးပန်းပွင့်လေးများကို ပစ်ပေါက်လျှင် ကောက်ရုံမျှကောက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးပေါ်တွင် ကိုင်ထားလေ့ရှိသည်။ ကျုံးဝမ်ထပ်လုပ်လျှင် သူက ထပ်ကောက်သည်။ စာအုပ်၏စာမျက်နှာများများ မရောက်ခင်မှာပင် သူ့ထံတွင် ရနံ့သင်းပျံ့သောပန်းလေးများ လက်တစ်ဆုပ်စာခန့် ရနေလေပြီ။

ကျုံးဝမ်က ဇီးပန်းပွင့်လေးကို ယွီရှီ၏ရင်ဘတ်သို့ ပစ်ပေါက်လျက် မေးလိုက်သည်။ "ကျစ်ရုန်၊ မင်းမှာ... မင်းကြိုက်တဲ့သူများရှိလား"

ယွီရှီက ဇီးပန်းပွင့်ကို စာအုပ်၏စာရွက်များကြား၌ ညှပ်လိုက်ပြီး မေးသည်။ "'ကြိုက်တယ်'ဆိုတာ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ"

ကျုံးဝမ်က ပန်းပွင့်လေးတစ်ပွင့်ကို အကိုင်းထက်မှ ခူးယူလိုက်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။ "မင်းသိပါတယ်... မင်းနေရာတစ်ခုကိုသွားရင် သူရှိလားဆိုတာကို အရင်ဆုံးရှာတယ်။ သူ့အကြောင်းကို တခြားလူတွေ ပြောနေတာကြားရင် ဆက်နားမထောင်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး။ သူနဲ့အကြောင်းကိစ္စ ရှိရှိမရှိရှိ၊ သူ့ကိုပဲ အမြဲတွေ့ချင်နေတာ။ သူမရှိဘူးဆို တစ်ခန်းလုံးက ဟာတာတာနဲ့လို့ ခံစားရတာမျိုးပေါ့"

ထိုစကားကိုကြားသည်နှင့် ယွီရှီ၏အတွေးတို့သည် ပို၍ပင် ရှုပ်ထွေးသွားတော့သည်။ သူကခေါင်းခါသည်။ "မရှိဘူး"