Lose yourself → larry ✔

pain 43

12 stycznia, 10:12 am

Louis już dawno wymknął się z domu. Szybkim krokiem maszerował do cukierni, gdzie zamówił tort dla Zayn'a. Dzisiaj był szczęśliwy. Czuł się inaczej. Odebrał czekoladowy tort oraz kupił świeczki z cyferkami "2" i "0". Czuł się przy nich dziecinnie, mimo że miał 19 lat. Pośpiesznie zaczął kierować się do domu. Uważał i patrzył pod nogi, aby się nie przewrócić. Po dwudziestu minutach, dotarł. Zapalił świeczki w korytarzu i skierował się do salonu. Uśmiechnął się widząc każdego. 

— Jestem. 

Obrócili się do niego, a Louis nieśmiało się uśmiechnął. Nie lubił w centrum uwagi, ale ten jeden raz, musiał wytrzymać. 

— Um... Wszystkiego najlepszego, Zayn. Nie mam prezentu, ale tort... Proszę. 

Podał mu to, a Zayn wpatrywał się z niego, jakby zobaczył coś nadprzyrodzonego. Podstawił tort na stolik i mocno go przytulił. 

— Pieprzyć rzeczowe prezenty! Od ciebie dostałem najlepszy! Bardzo się cieszę. I czekoladowy! Uwielbiam! Jesteś najlepszy, Louis! 

— Z-zdmuchnij świeczki i pomyśl życzenie! 

Harry patrzył na Louis'a i szeroko się uśmiechnął. Widział, że ich rozmowy bardzo dużo dają. Louis sam z siebie wyszedł z domu, był w cukierni i teraz rozmawiał ze wszystkim, normalnie, bez ataków paniki. 

— Harry, możemy porozmawiać? 

Spojrzał na swoją mamę i jego ojczyma. Jego matka spoglądała na niego z uśmiechem, a mężczyzna niekoniecznie. Przewrócił oczami, ale wstał i ruszył za nimi do gabinetu. Zamknął drzwi i złożył ręce na piersi. 

— O co chodzi?

— Louis Louis'a, prawda? To takie piękne! — Zaczęła Anne. — Dzięki tobie jest coraz lepiej. Czuć pomiędzy wami tą chemię. Jestem za...

— Anne! Rozmawialiśmy o tym. Harry nie jest gejem, aby się umawiać z chłopakiem. 

— Co? — Zapytał brunet i spojrzał na mężczyznę. — Kim ty jesteś, że będziesz mówił mi, z kim mam się umówić?

— Wychowałem cię. 

— A wiesz gdzie to mam? Głęboko w dupie. Swoje homofobiczne popędy wsadź do kieszeni, a najlepiej stąd wyjdź. Nie ingeruj w moje życie, bo może się to dla ciebie źle skończyć.