Lose yourself → larry ✔

pain 40

9 stycznia, 1:02 pm 

Ten dzień był dziwny. Harry chodził jakby czymś się struł. Liam unikał wszystkich. Niall nie był głodny. Zayn był dziwnie cichy. Rose marudziła, a Anne i jej mąż zniknęli wczorajszego dnia wieczorem. 

Louis był sam z swoją głową. 

Przypominał sobie wszystko. Swoją matkę, ojca, rodzeństwo, ciotkę (której nigdy w życiu nie chciał spotkać), tych wszystkich lekarzy, u których był. Wczorajszego dnia Harry przyznał mu, że Zayn miał mieć urodziny dwunastego stycznia. Louis bardzo się ucieszył chociaż dowiedział się zbyt późno. Wszedł do pokoju, w którym siedział Harry. Pisał coś na laptopie i wyglądał na złego. Nie zraziło to Louis'a. Postawił wózek z małą słodką i stanął na przeciwko łóżka. 

— Ha-harry? 

Brunet spojrzał na niego, a potem wrócił do pisania. Louis poczuł uścisk na sercu, ale nie przejął się tym. 

— Mógłbyś... Zająć się przed godzinę Rose? Ja mu-musze...  

— Cokolwiek. Zajmę się nią, a ty mi nie przeszkadzaj. Idź sobie. 

Louis wyszedł, walcząc ze łzami. Harry poprawił się na krześle i spojrzał na wózek. Rose zaczęła skomleć, ale na szczęście nie płakała. Po dziesięciu minutach do jego małego biura wtargnął Zayn. Zły Zayn. 

— Czy ty możesz mi powiedzieć... Co ty odpierdalasz?! 

— Czego chcesz? Jestem zajęty i mi przeszka...

— W dupie to mam! Każdy wie, że mamy obchodzić się delikatnie z Louis'em, a ty mu w mało dyskretny sposób przekazałeś, że ma spierdalać i ci nie przeszkadzać. Wyszedł przed chwilą z domu, praktycznie zapłakany, a pragnę zauważyć, że przyszedł do ciebie pierwszy raz z jakąś prośbą! Czy ty chcesz, abym ci wpierdolił? Wsadzę ci dynamit w dupę i wysadzę cię w kosmos!