The Gryffindor Boy

To mi wyjaśnij

Harry z uśmiechem przemierzał korytarze Hogwartu, wspominając najlepsze lata swojego życia. Po kilku minutach chłopak dotarł do sali od eliksirów i wszedł do środka. Severus szybko obrzucił go spojrzeniem po czym uśmiechnął się drwiąco.
- Koniec zajęć na dziś. Na przyszły wtorek chce widzieć wasze eseje o zastosowaniu mandragory w eliksirach. -
Uczniowie opuścili sale w tempie natychmiastowym, dając tej dwójce miejsce do rozmowy. Harry usiadł na jednej z ławek i popatrzył się na swojego ojca.
- Oboje dobrze wiemy że ty nie piszesz o swoich uczuciach ani się do nich nie przyznajesz. Co tu się dzieje? -
- Widzę że zaczynasz z grubej rury. -
- Minęły czasy kiedy bawiłem się w kotka i myszkę. -
- Posłuchaj, nie chce abyś mnie źle zrozumiał. -
- Nie podoba mi się ten początek... -
- Wiesz że plotki w tym świecie rozchodzą się dość szybko, a gdy ktoś jest sławny jak ty... -
- Severusie, po prostu spytaj. -
- Zerwałeś z Tomem? -
Zielonooki przygryzł dolną wargę i wstał z ławki.
- Wiem że nie popierasz tego z mamą... -
- Nie rozmawiałem o tym z Minerwą. -
- Rozumiem. -
- Chce wiedzieć co się dzieje. -
- Tom i ja to od początku był zły pomysł. Nie wiem jak mogłem być tak naiwny i sadzić że on się może zmienić... -
Dopiero po chwili do chłopaka dotarło co właśnie powiedział. Czarnowłosy popatrzył na swojego wychowanka.
- Harry, czego mi nie mówisz? -
Zielonooki westchnął i opadł na krzesło obok mężczyzny.
- I tak by się to w końcu kiedyś wydało. -
- Co? -
Wybraniec przyłożył sobie dłoń do twarzy i cicho wyszeptał.
- Znałem Toma już wcześniej. To co wam powiedzieliśmy o naszym spotkaniu to kłamstwo. -
- I co z tego? -
- Ty nie rozumiesz. -
Chłopak uniósł twarz do światła i Snape mógł zauważyć łzy które płynęły mu z oczu. Mistrz Eliksirów podszedł do niego i go przytulił.
- To mi wyjaśnij. -
Przez chwile w całym pomieszczeniu była kompletna cisza.
- Tom... to tak naprawdę Czarny Pan. -
Ta wiadomość zdecydowanie podniosła temperaturę w wiecznie zimnych lochach.