Upadła.

Rozdział 62.

Kate

Co jej strzeliło do głowy? Czy ją totalnie już pojebało?!

- Nie wierzę....Po prostu nadzwyczajnie w świecie nie wierzę- złapałam się z bezradności za głowę.

Spojrzałam na Aidena, który osunął się po ścianie na ziemię. Ciężko oddychał. Wzrok miał nieobecny. Jak nie on.

- Aiden, wszystko ok?

- Pytasz, czy wszystko ok? Serio!? Oczywiście, że nie jest dobrze. Bo niby jak ma być skoro moja bezmyślna dziewczyna oddała się w ręce...człowieka, która za wszelką cenę chce ją zabić?! Więc, nie nie jest dobrze do cholery!

Wstał i wyszedł z domu, a raczej próbował, bo coś umożliwiało mu to.

- Powiedzcie, kurwa, że to jakieś żarty!- krzyknął. Zrezygnował i wyszedł wyjściem tarasowym.

- Will, i co teraz?- zapytałam.

Podszedł do mnie.

- Nie wiem, kochanie. Nie jestem w stanie nic sensownego powiedzieć w tym momencie.- Przepraszam, ale to było takie...niespodziewane. Ale wszystko będzie dobrze. Mam nadzieję- dodał ciszej.

- Spójrz tam- wskazałam na leżącą na ziemi Allyson. Obok niej siedziała półprzytomna Camille. Oznaczało to, że musi wykorzystywać dużo energii na uzdrowienie dziewczyny, ale co dziwne....bo uleczanie działa tylko na bogów i wojowników. A młoda dziewczyna jest przecież...człowiekiem.

A przynajmniej byliśmy tego pewni..do teraz. Bo niby jak? Jak to wyjaśnić?!

Camille odsunęła się od Ally.

- Co z nią?- zapytał siedzący na schodach Lucas.

- Będzie dobrze. Jest tylko bardzo słaba. Straciła dużo krwi, z racji tej, że dostała w dwa miejsca. Ale wszystko jest pod kontrolą.

- Jesteś wspaniała Cam- przytuliłam przyjaciółkę.

- Gdzie Julie..i Aiden?

Spojrzałam na Willa. A on na mnie.

- No co milczycie. Gdzie oni są?

- Camille...

- Mów wreszcie.

I opodwiedziałam jej o wszystkim. Była tak zajęta Allyson, że nic nie widziała.

- Co?!- krzyknęła, gdy skończyłam mówić.

Lucas trzymał  głowę rudej na kolanach. Wyglądał jakby miał zaraz się rozpłakać. Cholera....

Dlaczego życie musi być tak zajebiście popieprzone!?