Ms. Pambara meets Mr. Pilosopo

BOOK 2

Nanaginip ako at sa panaginip ko lumitaw nanaman sina Sunny at Steven. Nung nagising ako sabi ko sa sarili ko "Ganito din yung nangyari bago ko ginawa yung MPMMP. Nagsimula lahat sa panaginip." At sa panaginip kong 'to, yung mga scenes ay nung nagkita silang muli.

Kaagad kong linagay sa phone ko ang mga nangyari sa panaginip ko at nang matapos na ako ay nagdadalawang-isip pa ako kung ipapublish ko ba 'to o hindi na. But of course, ayokong masayang lang ang mga scenes na napanaginipan ko about kay Sunny at Steven. Kaya kahit na pinanindigan ko sa inyo na walang book 2 ay di ko inaasahan na babawiin ko rin pala 'yon.

Siguro sign na rin 'yon na dapat ko talagang bigyan ng chapter 2 ang buhay ng ating Ms. Pambara at Mr. Pilosopo. Tadhana na ang nagsasabi sa akin at mukhang wala na akong magagawa tungkol doon.

So kung nabasa mo man itong huling parteng sasabihin ko, "SALAMAT. MARAMING MARAMING SALAMAT. DAHIL HINDI KA GAGAD NA BASAHIN ANG TEASER NG BOOK 2 NG MPMMP. MARAMING SALAMAT SA MALIIT NA PATIENCE NA IBINIGAY MO SA AKIN HINDI KATULAD NG IBA NA HINDI NA MAPAKALI. YOU DESERVE THIS AND I BET I CAN MAKE YOU SMILE TODAY. ENJOY!" 😇💙

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Madalas sa buhay natin ay kailangan muna nating masaktan bago matauhan.

Minsan naman ay may kailangan munang umalis bago mo ma-realize kung gaano siya kahalaga sa buhay mo.

Ngunit kailanman ay hindi mawawala sa ating buhay ang labis na kalungkutang mararamdaman pagkatapos ng kasiyahang nadama.

Why can't we just have a happily ever after ending just like in some animated movies?

Why can't we be like Cinderella who has a fairy godmother and can make your wish come true even just for a temporary time?

Well it's because that's not how real life works. Even the richest person in the world also experienced sadness and pain.

I loved him but in the end, I also left him when he was ready to be with me. I knew we both loved each other, but our love is not enough for us to be together. However, years have passed and I finally came back not because of him but because of the people who love and cherish me.

Kaya lang mapaglaro talaga si tadhana dahil muli nanaman kaming nagkita sa isang lugar na Destiny din ang pangalan. Grabe, sira ulo talaga si tadhana. Ang galing niyang tumayming.

So 'yon nga, nagkita ulit kami at ipinakilala ko ulit ang sarili ko sa kaniya at siyempre copy cat siya kaya ginaya niya rin ako tapos---

"Kitty! Tara na! Ano pang ginagawa mo diyan?" Tanong sa akin ni Milky na nasa labas lang ng kwarto ko.

Nanlaki ang aking mga mata at mabilis akong nag-type sa laptop ko para sa ipapublish kong chapter.

Sorry readers! Hanggang diyan na lang ang kwento ko. Tinatawag na kasi ako ni Milky eh. Mahal ko kayong lahat at HAPPY APRIL FOOLS DAY! 😊

~ Kitty ❤

Kaagad kong pinindot ang publish atsaka isinara ang laptop ko bago ko kinuha ang aking bag at ang phone ko na may Hello Kitty na case.

"Wait for me!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sa mga nakagets, CONGRATS! 😂

Ang sakit umasa 'no? Kaya sa susunod wag ka nang uulit. Matuto ka na. Okie? 😘

~ JamieeeBlue 😉