Impossible is nothing.

-93-

Okuyun!

Louis gittikten sonraki geçirdiği günleri 1. Gün,2. Gün gibisinden yazacağım. Böylece kaçıncı günde hangi çocukların kaldığını da şey yapabilirsiniz. 

Ayrıca, 93. bölüm'e ek bölüm yazmak istiyorum. Sadece Lou'nun ağzından. Aynı gün Lou'nun yaşadıklarını. 1-2 güne koyarım diye umuyorum. Bu aralar sık sık koyamıyorum çünkü sınav zamanı yaklaşıyor ve ben pek vakit bulamıyorum. Zaten beni anladığınızıda biliyorum. Ve çok teşekkür ediyorum, herşey için.

İyi okumalar. Xx

1. Gün

Kızgındım. Kendime ve Lou'ya deli gibi kızgındım. Kendime kızgın olmamın nedeni, bu kadar çok Lou'nun üzerine gitmemdi. Alttan almaya başlayınca da işler daha da boka dönmüştü. Lou'ya kızgındım çünkü beni en zor günümde yalnız bırakmıştı. Kendince nedenleri olduğunu da biliyorum ama kırıldım işte. Belki dediği gibi, bu ayrılık ikimiz içinde iyi olacaktı. Ama daha ilk günden onu özlediğim için zor olacağa benziyordu. Annem yetmezmiş gibi bir de Louis beni burada bırakmıştı. Bunu düşündükçe içimde bir yerlerde bir şey kopuyor ve uzun süre düzelemiyordu. Birbirimize bu kadar çabuk alıştığımız için, her zaman bir bokluk çıkıyordu. Aramızdaki şey, o kadar hızlı gelişmişti ki şuan ne durumda olduğumuza inanamıyordum. Beni sevdiğini ve ondan vazgeçmememi istiyordu. Aramız düzelsin diyede çekip gitmişti. Ve telefonunu bile kapatmıştı. Bunu bilmeme rağmen defalarca aramıştım.

Çocukların bizde kalması benim için iyiydi. En azından bunu düşünmüştü. Lanet olsun Louis.

"Alicia!"

Zayn'in bana bağırdığını duyunca, hızla mutfağa gittim. Üzerine geçirdiği önlükle komik durumdaydı. Yemek hazırlamak istemiş ve beni hiçbir şeye dokunmamam için uyarmıştı. Ama görünüşe bakılırsa, ben el atmadan bir boku beceremeyecekti. Bu haline kıkırdadım.

"Bırak ben hallederim."

Lou'nun bıraktığı mektubu okuduktan sonra, kendimi kaybetmiştim. Yani, benim için en büyük şoklardan biriydi. Bunu hala nasıl yaptığını bilmiyordum. Ben ağlarken, kapı çalmış ve Zayn gelmişti. Gerçeği söylemek gerekirse tam zamanında gelmişti. Ağlamaktan kendimi mahvederdim. Düşündüğüm ben değil, kesinlikle minik bebeğimdi. Ve mektubu bırakınca da, düşündüğüm tek şey 'Ya hiç gelmezse' olmuştu. Bu çocuğu kendi başıma büyütmek zorunda kalır mıydım? Ama sonra, benimle evlenmek istediğini hatırladım ve bunun daha fazla sürmeyeceğine inandım. En azından hala deniyorum. Seni öldürmek istiyorum Louis.

"Sanırım elime yüzüme bulaştırdım." diye inledi Zayn.

"Sana yardım etmeyi teklif ettiğimde beni mutfaktan kovdun dövmeli çocuk."

Gözlerini devirdi. "Et yapmanın bu kadar zor olacağını düşünmedim."

"Et yapmayacaktın, sadece sosunu hazırlamanı istedim. Ama sen yüzüne gözüne bulaştırmışsın." Bu haline kahkaha atıp parmağımla alnını, dudak kenarını ve burnunun yanını temizledim. "İşte şimdi daha iyi oldun."

"Teşekkür ederim, kızım."

"Kızım mı?" kaşlarımı çattım.

"Sen benim favori kızımsın Alicia."

"Ah onu biliyorum ama şuan ki durum sen babammışsın gibi oldu."

"O çeneni kapatacak mısın?"

Kıkırdadım. "Özür dilerim."

Bana tekrardan gözlerini devirdiğinde omzuna vurdum ve bir türlü beceremediği sosu hazırlamaya koyuldum.