Impossible is nothing.

-84-

Multimedyada ki şarkıyla (Pink-Fucking Perfect)

-1 Hafta Sonra-

"Evet,çıktım bebek." alt dudağımı dişlerimin arasına aldığımda gülmeme engel olamamıştım. 
"Tanrım Alicia, şuan sınavdan çıktın ve yanında olamadığım için beni kışkırtmaya çalışıyorsun."
"Hayır, bebeğim. Sadece sınavdan çıktığımı sana söylüyorum."
Nefesini üfledi. "Pekala küçük hanım nasıl geçti?"
"Geçmedi Louis sanırım geçir-"
"Sakın, o lafı kullanma ah, Alicia."
Sırıttım. "Tamam, iyiydi. Yani sanırım yapabildim."
"Bu güzel. Başarıcaksın. Bunu ne kadar istemesemde."
"Louis!"
"Sadece, şaka."
"Bu şakan pek hoşuma gitmedi."
"Özür dilerim Alicia, bunu sana bir haftadır söylüyorum ve-"
Gözlerimi devirdim. "Anladım Louis, sınavı kazanırsam hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını söyleyip durdun." Sıkıntıyla nefesimi üfledim. "Tam bir hafta. Ama ben iyiyim."
"Seni özledim."
"Daha sabah beraber evdeydik gerizekalı herif."
"Ona bakarsan, biz her gün birlikteyiz gerizekalı kız." 
"Oh, efendim?"
"Kapatmalıyım bebeğim, Diana bizimle konuşacakmış."
"Uhm, tamam."
Uzun süre bir sessizlik olsa da ikimizde telefonu kapatmamıştık.
"Gerizekalı, telefonu kapatacak mısın?"
"Hayır, sen kapat."
"Liseli aşıklar gibi mi davranacaksın Louis, gerçekten mi?"
"Senin yanındayken olgun gibi davrandığımı pek hatırlamıyorum güzelim."
"Küçük bir çocuk gibisin."
"Senin küçük çocuğunum."
"Louis kapat şu telefonu!"
"Bana bir şey söylemen gerekiyor."
"Bir şey." Güldüm. "Oldu mu?"
"İğrençsin."
"Teşekkür ederim Louis William Tomlinson. Şimdi telefonu kapat!"
"Söylemeni bekliyorum."
Gülmeme tekrardan engel olamamış ve kıkırdamaya başlamıştım. "Louis, kapatıyorum!"
"Alicia! Seni beceririm!" 
Onu delirtmeyi kelimenin tam anlamıyla, seviyordum. "Bu uzun bir süre mümkün görünmüyor!"
"Ah! Ama daha küçük olduğu için sorun olmadığını söylediğini hatırlıyorum." Pis pis sırıttığına emindim.
"O bir hafta önceydi."
"Seni dizime yatırıp, yapmadığım şeyler uygulamaya zorlama beni Alicia."
"Dizine mi?" Kahkaha attım. "Bu ilginç fikir nereden geldi Louis?"
"Bunu sana söylemeyeceğim."
"Ciddi misin bebeğim?"
"Lanet olsun Alicia, hiç bir şey söyleme kapatıyorum. Evde görüşürüz."

Görüşürüz kelimesini bastırarak söylese de bu benim kahkaha atmama engel olmamıştı. Hamile olduğumu öğrendiğinden beri, bana karşı hareketlerinin değişeceğini ummuştum. Gerçekten, çok uysal ve sözümü dinleyen bir Louis olacağını hayal etmiştim. Ama olmadı. O hala aptal ve gerizekalı herif Louis. Hala kendi bildiğini yapıyor, ağzından tehdit edici beceririm seni Alicia sözü eksik olmuyor. Aslında bu iyi bir şey. Bana karşı tavırlarının değişmemesi bir nebze hoşuma gidiyordu. Onun değişimi bir bebek yüzünden değil, kendi isteği üzerine olmalı.

İki gün önce Jay ve kızlar yanımızdan ayrılıp evlerine geri dönmüşlerdi. İkizler son zamanlarda sık sık arayıp gelmelerini istiyordu. Jay, buna daha fazla dayanamadı ve kızları alıp gitti. Giderken, bir sorun olursa mutlaka aramamı ya da onların yanına taşınabileceğimizi söylemişti. Şuan can sıkıcı bir durum yoktu. Louis ev işleri konusunda bana biraz daha yardımcı olmaya başlamıştı. Sanırım değişen tek şeyde buydu. 

Louis, her akşam şarkı söylemek için bara gitmeye devam ediyordu. Onun adına mutluydum. Hiç bir zaman evden yüzü asık çıkmıyordu. Sevdiği işi yapmaya gidiyordu ve o bunu mutlu ediyordu. Geceleri tek başıma kalsamda bu benim için sorun olmuyordu. Louis, rahatsızlık duymaya başlasa da herhangi bir sorunun olmadığını söyleyip onu rahatlatıyordum. Arada Jeremy yanıma geliyordu. O da annesiyle bir apartmanda yaşamaya başlamıştı. Yakında iş bulacağını ve çalışmaya başlayacağını söylüyordu. Onun adına da seviniyordum. Daha doğrusu ikimiz adına. Kardeş gibi olabilmeyi başarmıştık. Bazı şeyleri yoluna koymaya başlamıştık.