Impossible is nothing.

-47-

Öncelikle bu bölümü daha yeni yazdığım için hemen yeni bölümü istemeyin, gerçekten çünkü yazmadım. Ve eskisi kadar sık yazmayacağımı size baştan söylemiştim. 

Votelerde artarsa sevinirim. Şu zamana kadar sizden böyle birşey istememiştim ama şimdi istiyoruum!

Birde sonunu okuduğunuzda bana küfür etmemenizi umuyorum. Çünkü heyecanı sevdiğimi biliyorsunuz. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar Xxxxxxx

Ve gerçeği söylemeliyim, bu bölüm pek içime sinmedi kdfkh.

Multimedyada ki şarkıyla okuyuuuun. Biterse başa sarın. (Beyonce-Halo)

Alicia

Louis ile duygusal olarak adlandırdığım konuşmamızdan sonra ikimizde birbirimizin gözyaşlarını silerek bu konuşmaya son verdik. Gerizekalı bana espri yaptı ve bütün duygusallığın içine etti. İyi de yaptı çünkü daha fazla ağlamak istemiyordum. Mezun oluyordum ve hazırlanmam gerekiyordu.

Kendimi olacaklara hazır hissediyor muydum? Bilmiyorum. Ama eninde sonunda X aptalı gerçeği herşeye söyleyecek ve hayatımı mahvedecekti. Bugün veya yarın. Elbet yapacaktı. Ve ben bugün oraya gidip elimden geldiğince eğlenmeye çalışacaktım. Artık ne kadar yapabilirsem.

Louis birşeyler hazırlamak için mutfağa gittiğinde bende üstümü giyindim. Kot bir şortla beyaz bol tişörtümü başımdan geçirdikten sonra aşağıya Lou'ya yardım etmeye indim. Üstü her zaman ki gibi çıplaktı. Bu duruma alışmaya başlasamda onu böyle görünce içimdeki kıpırdanmalara engel olamıyordum.

Önümde sadece boxerlaydı ne yapabilirim?

“Bugün bütün erkeklerin gözü sende olacak!” dedi salatalıkları sinirli bir şekilde doğrarken.

“Bu da nereden çıktı şimdi?”

“Nereden mi çıktı? Şimdi mi? Tanrım Alicia, bu kaç gündür aklımda dolanıyor benim biliyor musun?”

“Im bilmiyorum?” dedim çıplak omzuna daireler çizerken. 

“Şunu yapma.” dedi ciddi bir sesle.

“Sen ve kolay tahrik oluşun.”

“Ben tahrik falan olmuyorum.”

Tam ağzımı açıp bir şey söyleyecekken kapının zil sesini duydum. Louis salatalık doğramaya devam ederken bende kapıya doğru ilerledim.

Kapıyı açtığımda bana otuz iki diş sırıtan Jeremy'i gördüm. İçeri girip bana sarıldığına başta şaşırsamda bir süre sonra kendimi toparlamış ve kolumu ona dolamıştım.

“Sonunda evin yolunu bulabildin  kardeşim.”

“Bende seni gördüğüme sevindim Alic.”

Üzerindeki kot ceketi çıkarıp mutfapa doğru ilerledi. Louis ile selamlaştıktan sonra hazırlanmış olan masaya oturdu. Bende karşısına oturdum. Louis bize omlet hazırlarken Jeremy ile biraz sohbet ettik. Eleanor konusunu hiç açmadım. Zaten o da Eleanor'dan hiç bahsetmedi. Çünkü konu açılırsa ortam yine tatsızlaşıcaktı.