အာဏာရှင်ကြီး၏ ချစ်လှစွာသော ဧကရီ (ခေတ္တမျှ ရပ်နား)

အခန်း (၁၂)

Unicode
.
.
ဟူရှစ်ဖေးသည် လည်ပင်းဆန့်လျက် ရထားလုံး၏ ပြတင်းအပြင်ဘက်သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ အန်းချန်ချင်းသည် အခြားသော ဝေါယာဉ်ထဲသို့ ဝင်သွားကာ ရှောင်ကျစ်ကောကမူ သူ၏ဘေးမှ ယှဉ်လျက် မြင်းကို စီးနင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ နှစ်ဦးသားသည် ပြတင်းကို ဖြတ်၍ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တီးတိုးပြောဆို နေကြလေသည်။ သူသည် စုတ်သပ်လျက် ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်၏။

"တကယ်လို့ ငါကိုယ်တိုင်သာ သမားတော်တစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ရင် ဝမ်ရယ့်ကို တစ်ယောက်ယောက်က ကူအဆိပ်နဲ့ ပြုစားထားတယ်လို့ ထင်မိမှာ"

ရထားလုံးကို မောင်းနှင်သူအဖြစ် တာဝန်ယူထားရသည့် ထျဲဟူသည် သူ၏စကားများကို သဲ့သဲ့မျှ ကြားလိုက်ရသော် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။

"စစ်သူကြီးကို ဘယ်သူ ထိရဲတာလဲကွ။ ဟူကြီးက အဲဒီလူကို သတ်ပစ်မယ်"

"..."

ဟူရှစ်ဖေးက လှောင်ပြောင်ထေ့ငေါ့လိုက်၏။

"တကယ်လို့ အဲဒီလူက ဝမ်ဖေးဆိုရင်ကော၊ မင်း ကြိုးစားတာကို ငါ တကယ် မြင်ချင်မိပါရဲ့"

ထျဲဟူသည် ပြောစရာစကား မဲ့သွားရလေတော့၏။ သူက ခေါင်းကုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။

"ဝမ်ဖေးကို ကြည့်ရတာ အောက်လမ်းပညာ ကျင့်နေတဲ့သူနဲ့လဲ မတူပါဘူး..."

"မင်းက အဲဒီလောက်တော့ မတုံးသေးတဲ့ပုံပဲ"

ဟူရှစ်ဖေးက သူ့မျက်လုံးများကို လှိမ့်ကာ ရထားလုံး၏နံရံကို ထုပြီး တိုက်တွန်းလိုက်သည်။

"မြန်မြန်သွား"

ရထားလုံးနှစ်စီးသည် ဝမ်အိမ်တော်ဆီသို့ ဦးတည်သွားနေကြလေသည်။ သူတို့ အိမ်တော်သို့ ရောက်သောအခါ ထျဲဟူသည် ဟူရှစ်ဖေးကို သူ၏ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ နေရာမချပေးမီ ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ဦးစွာချလိုက်၏။ ထို့နောက် သူသည် နှစ်ခုစလုံးကို ထမ်းလျက် တံခါးဝဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။

ဟူရှစ်ဖေးသည် ဒေါသထောင်းကနဲ ထွက်သွားရကာ သူ၏ကုလားထိုင်လက်ရမ်းကို ဒေါသတကြီး ရိုက်ပုတ်လိုက်တော့သည်။