#unedited
...
46.
Nakatalikod si Candice kay Ren, napakagat labi siyang habang inaalala ang mga pangyayari kanina. She can still feel him inside her, ganoon pala yun, magugulat ka na lamang wala na, magugulat ka na lang tapos na. She was caught on that moment, may pagsisisi dahil mas maganda sana kung ginawa niya iyon sa mismong gabi ng kasal pero... ang nagbibigay kasiyahan lamang ay sa lalaking mahal niya binigay ang sarili. Hindi naman niya pinagtatanggol ang kanyang maling desisyon, mali pa rin ito. Hindi siya tumupad sa pangako niya sa mommy niya na dapat ikasal muna siya, pero ang kasal wala sa isip niya ngayon.
Naramdaman niya ang paghalik ni Ren sa kanyang balikat.
"Stop it." Saway niya dito, pero sa halip ay lumapit pa ito lalo at niyakap siya. Sakto ang laki ng katawan nito para sa kanya.
"Napagod ba kita?" She can sense amusement in his tone, nakapagpahinga na kaya naman lumalandi na naman. Hindi na naawa sa kanya, madilim na sa labas, kailangan niya nang umuwi.
"Ano sa tingin mo?" nakatalikod pa rin siya dahil sa totoo lamang, nahihiya pa rin siyang humarap dito.
"Mukhang napagod ka nga..." naramdaman niya ang pag amoy amoy nito sa kanyang buhok, kung nauubos lamang ang amoy, wala ng natira sa kanya.
"Ano sa tingin mo?" She said sarcastically.
"Kung makapagsalita ka parang ako lang ang nasiyahan? Eh kanina nga yung mga ungol mo-"
"Ren!" Saway niya habang kinukurot ang braso nito na nakayakap sa kanya, tama bang pag -usapan yun? Nakakahiya.
Tumawa naman ito ng malakas, tinigilan niya na rin ang pagkurot ng makitang namamaga na ito.
"Sakit noon ah, dapat panagutan mo ako, Candice let's get married after our graduation," bigla siyang naubusan ng hangin sa sinabi nito. All of a sudden? Oo at naririnig niya ang mga plano nito tungkol sa kanilang future, pero kasal? Napakabata pa niya, nila, marami pa siyang pangarap na gustong makuha. Isa pa,kahit na may nangyari na sa kanila, hindi naman sagot ang kasal.
"Hindi ka na nakasagot?Ayaw mo bang makasal sa akin? Sa bagay ang pangit ng proposal kl, walang candle light dinner, wala ding singsing and flowers. I just have my body, heart, and soul. I wish I am enough, please Candice?" Nagsusumamo ang boses nito...wala na siyang nagawa kung hindi ang lumingon at tignan ang mga mata nito. He can't be serious.
Pero hindi niya kaya na magpanggap na okey lang, na tatanggpin niya ang mga alok nito. That's too much, sapat na muna ang status nila, hindi nila muna dapat palitan para maitaas sa mas mataas na level.
"Ren, I am not yet ready." Pagkabigo ang remehistro sa gwapong mukha nito, maya maya ay naupo ito sa kama. Sumunod na rin naman siya, sa ibang direksyon nakatuon ang pansin nito.
"So kailan ka ready?"
"I don't know...4 to 6 years?" Agad bumaling sa kanya ang mga mata nito, gulat.
"Seryoso ka? Tang ina ang tagal pa noon! Hindi ba pwedeng after 4 to 6 months?" Pakikipagtalo nito, pero desidido si Candice, kailangan kapag naging abogado siya dala niya ang apelyido ng ama. Ang daddy niya na nakilala din sa ganoong larangan , hinahangaan , tinitingala.
"Ren, before we met, iyon na ang pangarap ko." Tumayo ito, lunapit sa may teresa, naka pajama naman na ito, wala nga lamang pang itaas, malayo ang tanaw nito, hindi nagustuhan ang kanyang katwiran. Bumuntunghininga si Candice, itinapis niya ang kumot sa kanyang katawan, lumapit siya dito at niyakap habang nakatalikod.
"Ren please understand I have my dreams too." Pilit niyang pinapainintindi dito, kahit gaano pa katigas ang ulo nito. Kanina lang magkasundo sila, pero ngayon war na agad.
"Gusto ko lang naman na makasama ka...gusto ko kasama mo ako sa pangarap mo, sa ganoon hindi mo na kailangang magtrabaho at magpagod, kayang kaya kitang gastusan kahit ano kaya kong ibigay, hindi mo na kailangang mapuyat o mag intindi ng kung ano sa ate mo, pamangkin mo... I can do all those for you, just be with me..." Napabuntunghininga na lamang siya, kinalas niya na rin ang yakap niya dito. Ginagawa niya iyon dahil mahalaga ang pamilya ng ate niya sa kanya pero mukhang pinapalabas nito iyon bilang trabaho at mabigat na pasanin.
It's not like that.
"Alam mong hindi ako ganoon." Nag uumpisa na talaga siyang mainis, narinig niya naman ang pagbuntung hininga nito , pumuhit ito at tumingin sa kanya.
"Nakaka frustrate kang babae ka, bakit hindi ka na lamang tumulad sa iba, bakit mahirap kang ispelengin?" Nakataas pa ang isang kilay nito habang nagrereklamo, doon na sumilay ang ngiti sa labi ni Candice.
"Kasi mahal mo ako." Napailong ito at hinawakan siya sa magkabilang pisngi.
"Damn girl, alam na alam mo ang sagot sa bawat tanong," tinawid nito ang distansya ng kanilang labi...kung ano ano pang sinasabi, gusto lang naman manghalik, bumababa na naman ang mga labi nito papunta sa kaniyang leeg, parang kanina lang.
"Mr. Ren Romualdez, I just want to remind you na kailangan ko na pong umuwi."
"Well future Mrs. Ren Romualdez, after 4 to 6 years, I'll think about it, pinainit mo ulo ko eh," ngisi nito.
Is it just her o iba ang pinapahiwatig nito?
...
Masakit ang buong katawan ni Eunice, kanina pa umalis ang taong na namantala sa kanyang kahinaan. Wala siyang ibang narinig dito.. kung hindi ang salitang iyon, sorry, para saan? Para ano pa?
Nasaktan na siya. Yung puso niyang nadurog dahil sa ginawang pagbebenta ng ina ay sirang sira na. Naawa siya sa sarili, hindi naman siya nagkulang, hindi naman siya nanakit o nang apak ng sinuma. All her life she wanted to be different from her mother, nagpapakawala siya ng kahutihan pero heto pa rin siya. Umasa sya na magbabago ang ina, umasa siya sa wala.
Naramdaman niyang bumukas ang pinto, binaluktot niya ang mga tuhod. Hinihintay niya ang mga nakakatakot na halakhak ng mga lalaking iba ang tingin sa kanya.
Tinanggal ang piring sa kanyang mata. Hindi na siya nag abala kanina na alisin iyon kahit na magpag kakataon na siya. Nasilaw siya sa liwanag, naubos na ang luha nya kanina pa.
"Paano ako papatayin?Dahan dahan o biglaan?"
" Magbihis ka na, pinapauwi ka na," boses babae iyon, binalingan niya ito ng tingin ito ang babae kanina, kinakalas nito ang tali sa kaniyang kamay." Bilis na , baka magbago ang isip nila," sira na ang buhay niya bakit pa siya mag aabala na umalis?
"Tumayo ka na, nandiyan yung baliw mong ina, hinihintay ka, tss... sinong matinong ina ang ibebenta ang sariling anak para magkaroon ng pera pansugal? Nakakawa ka." Litanya nito habang nagbibihis siya, para siyang nakalutang lamanh, sobrang bigat ng kanyang dinadala. Hinintay naman siya nito na magbihis, kahit napakabagal dahil sa sakit na nararamdaman sa maseselang parte ng katawan, matiyaga naman itong naghintay o wala rin sihuro itong choice.
Sinamahan siya nito sa kanyang ina na nasa sala, kasama doon si Mr. Chiuco na tinapunan lamang siya ng tingin. Pagkamuhi ang nararamdaman niya sa mala impyerno na lugar na ito.
"Halika na! Abala ka talaga nananalo na ako eh, tapos heto at kailangan kitang puntahan?" Lintanya nito habang nagmamaneho, nakasandal siya sa salamin at tahimik na umiiyak.
Bakit kailangan niyang sapitin ito? Bakit sa lahat ng magiging ina, dito pa siya natapat? Bakit lumakin siyang mahina.
"Minsan ba minahal mo ako?"she wanted to know, straight from her. .kahit alam na niya ang sagot.
"The truth?" Kalmadong tanong nito, wala man lamang pagsisisi.
"Yeah the truth." Nilingon niya ito, habang sa daan lamang nakatingin ang mga mata nito.
"Hindi kailanman...niloko ako at pinaasa ng iyong walang hiyang ama, akala ko makukuha ko na ang lahat ng nawala sa akin sa tulong mo, pero hindi ,kasi tanga ka! Hindi ginamit ang utako mo-" pinutol niya ang sinabi nito, ito ang una at huli na magrerebelde siya kaya ibibigay niya lahat.
"Tama lamang na hindi ikaw ang pinili ni tito Jett, walang wala ka kay tita Clem."
"Ano?! Wag mo ngang banggitin ang pangalan ng bruha na yun!Sila ang sumira sa buhay natin! Winasak niya ang pangarap ko," galit na galit ito, pero maya maya ay nagbago ang timpla, may ngiti na ito sa labi. " pero di pa naman huli para gumanti, pwede akong tulungan ng matanda para mapatay ang bruha, buburahin ko siya! Tama buburahin ko sya!" Sunod sunod ang pagtawa nito.
Mas bumibigat ang loob ni Eunice, bakit hindi niya ito pinansin noon, bakit nagbulagbulagan siya? Bakit niya naatim na ilagay sa panganib ang pamilya na nagmahal at nag aruga sa kanya?
Bakit mas pinili niya ang babae na ipinagkanulo siya kaysa doon sa mga tumayo sa tabi niya...
Pero babawi siya, hindi siya papayag.
"Mommy," tawag niya sa ina na nagpalingon dito." Hindi ako papayag na saktan mo ang mga Romualdez." Salubong ang kilay nito sa kanyang sinabi, di nito nagustuhan ang narinig.
"Wala kang magagawa." Deklara nito.
"Meron. I can do something for them...Mommy I will stop you so, Let's just die together." Pagkasambit noon ay nakipag agawanan na siya sa manibela dito, binuhos niya ang buong lakas hanggang sa maramdaman niya ang sarili na umiikot...kasabay ng pagdilim ng kangyang paligid.
...
Tbc
"