I Never promise anything....mas busy talaga ako kapag holidays.
#OT at pagod
#unedited
...
41.
"So you stood there like a fool?" Napakagat labi siya habang kausap sa phone si Jose, patulog na siya ng tumawag ito, natsismis na marahil ni Michelle ang nangyari sa kanya. Being Jose Bautista The Fourth himself, hindi ito papahuli.
"Medyo oo,"
"Ay tanga!" Ang harsh talaga ng bibig nito, kung malapit lamang ito ay nakatikim na ito ng mag-asawang sampal at magkapatid na batok.
"Tanga talaga?" She asked sarcastically, si Ren nga hindi siya sinabihan ng ganoon. She misses him already, gusto niya ng patayin ang tawag dahil baka nakauwi na ito at tinatawagan na siya.
"Kasi naman, mag aabogado ka pero sa simpleng bagay na ganoon, hindi mo man lang naipagtanggol ang sarili mo? Wag ka na lamang tumuloy kung ganoon, Nasaan yung mga rason? Objections?Don't tell me pumupurol na ang utak mo dahil sa pag-ibig? Buti pala ako hindi." Mayabang na sabi nito. Medyo may tama ito, nablangko nga siya habang nakatingin sa mukha ng babae. Mukha itong hindi gagawa ng mabuti, ang mga mata nito na matatalim na may mukhang binabalak na masama. Nakaramdam siya ng takot, aminado siya doon.
Isa pa, nahihiya siya sa sasabihin ng kanyang boss, hindi maganda sa imahe ng coffee shop kung makikipag away siya ng ganoon. Mas mabuti na siya ang maging dehado kaysa mawalan ng mga customer ang kanyang pangalawang tirahan.
"Hayaan mo na, ibaba ko na ito, baka tumatawag na si Ren." Gusto niya na lamang talaga na tapusin na ang kanilang usapan, gusto niya ng i text si Ren kung safe ba itong nakauwi.
Hindi naman siya ganoon nanghihinayang, she will do better in a court room, kapag nagtatanggol na sa kanyang client. She will vow that she will do everything, hindi na siya mag hehesitate. Hindi naman siguro yun ang basehan kung bakit gusto niya ang kurso na iyon, hindi na lamang dahil sa ganoon ang natapos ng ama, gusto niya rin talaga amd God knows she will do everything to make that dream come true and Ren will support him all the way.
Pag kawala ni Jose sa linya ay mabilis na nag ring ito. Natatawa na lamang siyang naiiling. Sabi na nga ba.
"Busy phone mo kanina pa, kanino ka nakikiapid?" Natawa naman siya sa bungad nito, talagang nakikiapid? Kay lalim ng tagalog nito.
"Hello din,"sabi niya na lamang dito.
"Sino kasi kausap mo?" Maktol nito sa kabilang linya. Kung pwede lamang siguro itong lumabas sa phone ay kanina pa nito ginawa.
"Si Jose, sumagap ng balita, yung kanina."
"Ganoon ba?Kung di niya girlfriend ang bestfriend mo, iisipin ko bakla yun, ang tsismoso eh."
"Sumbong kita,"pananakot niya dito, tumawa naman ito sa kabilang linya.
"Samahan pa kita!"mayabang na sabi nito, ito pa ba ang tinakot niya. "Pero seryoso, don't be upset over that old hag, kapag nakita ko yun, papaluhurin ko yun sa harapan mo. I will force her to beg for your forgiveness."he said sweetly, as if naman na hihilingin niya yun. To know that there are people who care for her are more than enough.
"Thank you Ren."
"Thank you for what?" Natatawang wika nito sa kabilang linya.
"Thank you for coming into my life..." halakhak nito ang naging sagot, itong lalaki talaga nito, kahit pagtawa napaka sarap sa pandinig. Hulog na hulog na talaga siya dito.
"H'wag kang masyadong magthank you, mahal din kasi ako maningil." Napa arko naman ang kilay niya sa sinabi nito. Akala niya libre, may bayad pala.
"Ano na naman?Kung kaya bakit naman hindi diba? " wag lang talagang pinansyal, knowing Ren na, meron na lahat, hindi ito hihiling ng materyal na bagay.
"Kaya mo naman talaga eh."
"Ano nga?"
"Hmm...thirty minutes momol lang naman natin, kayang kaya mo yun," pakiramdam niya namula ang kanyang mukha. Manyak talaga.
"Siraulo." Tawang tawa naman ito sa kabilang linya.
"Let's end this day with good night and I love you's , wag naman ganoon, nakakarami ka ng mura,"
Napakagat labi na lamang siya, hindi naman siya mapapamura kung hindi siya sinisimplehan nito. Akala kasi makakaisa.
"Sorry boy, mag momol ka mag -isa." Asar niya pabalik dito. Nakarinig siya ng kaluskos, marahil nakahiga din ito sa kama katulad niya habang may yakap na unan.
"Or pwede rin humanap ng iba?" Natahimik siya sa sinabi nito, ganoon ba ang mga lalaki, kapag hindi napagbigyan, titingin at hahanap na ng iba? Ganoon ba kababa ang tingin nila sa kanilang kapareha? Hindi ba sila makuntento sa kaya lang munang ibigay?
"Uy, joke lang yun! Natahimik ka na diyan!"
"Ah-"
"Galit ka? Shit! I didn't mean that, sorry yung kadaldalan ko talaga minsan ,pahamak-"
"It's okey,lalaki ka kaya alam kong may mga needs ka na di ko kayang ibigay-"
"Shit!Shit!" Paulit na mura ang narinig niya sa kabilang linya, "I'll go there." Narinig niya ang pagtunog ng susi at kalabog. Pati ang malakas na pag aray nito.
"What happened?" Ang inis niya ay napalitan ng pag-alala.
"Katangahan 101,"sagot nito sa kabilang linya, puntahan kita diyan," gabi na rin at mag-aalala siya kung babiyahe pa ito.
"Hindi ako galit, matulog na tayo okey?" Paulit-ulit pa itong nag sorry bago sila nag paalam, yung kaninang goodnight nila na extend ng 20 minutes. Iba talaga kapag postpaid.
...
"I saw the girl, she's too ordinary, mukhang takot na takot na sisiw. I bet kayang kaya mo siya." Nakangiti si Eunice sa harap ng vanity mirror, nasa likod niya ang kanyang mommy habang sinusuklay ang kanyang buhok.
Lately, she realize that she's like a doll for her. Inaayusan, pinaplano ang dapat suutin, ang gagawin sa buhay, pati ang tadhana niya naplano na nito. She said that by hook or by crook she needs to get Ren, ang kayamanan ng pamilya nito. Nabigo na ang kanyang mommy noob, hindi niya maintindihan kung bakit sa kabila nang lahat hindi pa rin ito sumusuko. Must be that damn thing called pride.Kaya naman sa kanya pinapasa ang korona. Siya ang huling alas sa pangarap nito.
"Mommy, nagdududa na sila sa akin, sooner or later malalaman na nila na nasa paligid ka lang, " nag aalala siya para dito. Pinatong nito ang ulo sa kanyang kanang balikat.
She smile at her, ganoon din siya. Magkamukha talaga sila lalo na kapag nakangiti.
"That's why I want you to do your best tomorrow.I'm sure he will beg for you, babalik siya sa'yo and this time don't ever push him away."
"Y-yes mommy." She hide the uncertainty in her voice, hinalikan siya nito sa pisngi. Kung sana simpleng nanay lamang ito, hindi na sana sila naghahangad ng kung ano pa, kayang kaya niyang mabuhay ng simple basta kasama lamang ito.
"That's my baby girl."
...
Pupungas pungas si Ren habang tumatayo, masakit ang ulo niya, may sugat sa kanyang kanang sentido. Nauntog siya sa mesa kagabi sa pagmamadali, nahulog yung susi and the rest katangahan na talaga.
"Sandali!Sana kung si Candice ka magmamadali ako!" Inis na wika niya kahit hindi naman siya maririnig nang nasa labas. Kinuha niya ang phone at nag text muna ng good morning dito, magrereply yun mamaya, medyo may katamaran din kasi iyon na magtext.
Lumakad na siya para buksan ang pinto, nagulat siya ng si Eunice iyon, nakangiti ito at may dalang almusal.
"Surprise, I made you breakfast!" Naguguluhan man ay pinatuloy niya ito.
"What are you doing here this early?" Wala talaga siyang ideya.
"Ahm, gusto kitang makasabay mag breakfast, masama ba?" Napahilig ang kanyang ulo. This is so unlike her.
"Come on," hinila pa siya nito papuntang kusina, pinaupo siya sa bangko na parang siya ang bisita. Ibang iba talaga ito. He never seen her this excited, ngayon lamang and that's creeping him.
"I made your favorite." Nilagyan pa nito ang kanyang plato. Nakakailang, nang hindi siya gumalawa ay kinuha pa nito ang kutsara para subuan siya. Like seriously? Kung noon sana oo...pero? Nakakapanibago talaga.
"Sorry, may kukunin lang ako sa kwarto." Mabilis siyang umalis para makaiwas dito. Kinuha niya ang jacket sa gilid at sinuot, naka pajama pa rin siya, buti na lamang. Naiilang na lamang siya bigla, ano na lamang ang sasabihin ni Candice. Kinuha niya ang phone at nakakalungkot na wala itong reply. Marahil galit pa rin ito kagabi, he needs to see her now, pero paano niya magagawa yun kung nandito si Eunice? He can leave her if he have no choice.
"Are you avoiding me?" Nagulat na lamang siya ng naramdaman ang presensya nito sa kanyang tapat, nakaupo kasi siya sa edge ng kama.
"Hindi." He lied, umiiwas siya dahil nakakailang, umiiwas siya dahil meron siyang Candice.
"Ren, listen carefully," she look intently at him. Sinunod naman niya ang gusto nitong mangyari..."sorry for lying that I don't like you...the truth is matagal na kitang mahal, una pa lamang kitang makita, mas minahal kita kapag pinapakakita mong gaano ka kabait sa akin....alam ni Dion yun, kaya lang puno ako ng takot... takot na takot akong mahalin ka,"
"Why are you saying this now?" Kung kailan may mahal na siya? Bakit kailangan pa siyang guluhin? Gusto niyang itanong ang lahat....pero iyon lamang ang nagkasya.
"Sorry Ren but I can't give you up...I want to show you how much I love you, Please love me again, please own me," pag susumamo nito. Tumayo ito ng tuwid at humawak sa laylayan ng damit nito.
She undress herself in front of him, hanggang sa huling saplot.
She's barinf herself, her soul and her dignity.
It's all in his table.
...
Tbc
Pahinga na talaga ako...letseng sipon.