Part 2. - 01

1.8K 69 0
                                    

Isabelle Rosemarie Luinqon.
Een leeg verlaten park, midden in de zomer. Een laatste paar zonne stralen verwarmen mijn huid. Mijn vingers zijn geklemd om een koffiebeker, terwijl mijn ogen zitten verscholen achter twee grote Ray-Ban glazen. Deze verbergen mijn slapeloze nachten en mijn vele tranen die ik heb laten gaan. Mijn haren zitten opgestoken in een strakke paardenstaart. Daardoor ziet mijn gezicht er sterker uit, terwijl mijn lichaam zwak is. Net zoals mijn hart, hij slaat niet meer zoals voorheen. Hij slaat tellen over, en is gebroken.
De zon verdwijnt een klein stukje achter de bomen, nadat er meer tijd verstrijkt. Een zachte bries laat mijn staart wat wapperen in de lucht. Tranen ontstaan opnieuw, door precies diezelfde reden. We waren misschien een maand verder, maar mijn leven leek alsnog verwoest. Ik was niet meer naar school geweest, bang dat hij daar zou zijn. De deur verlaatte ik niet, op uitzondering naar het park na, aangezien hij hier nooit zou komen. Hij zat niet graag stil, dus dit was een verschrikkelijke plek voor hem. Maar morgen zou ik alles verliezen waar ik me nu sterk over had gehouden. Mijn tranen die eindelijk waren gestopt met eindeloos stromen waren sinds gisteravond weer opnieuw gekomen. Hem zien zou een klap zijn tegen mijn hart. Een genadeloze slag, die alles zou verwoesten.
Wat laatste zonnestralen strijken over het grasveld voor mij. Ze verwarmen het laatste deel van de stad nog enkele minuten, tot hij helemaal verdwenen is, en een ijskoude maan tevoorschijn komt. Gauw sta ik op, en loop met snelle passen naar huis. Morgen zou een hell zijn, ik weet zeker dat hij daar zou staan wachten. Want dat deed hij elke dag voor mijn huis, belde elke dag opnieuw aan, hopeloos als je het mij vraagt. Want vergeven ging ik hem nooit, welke reden hij ook had. Hij zal net zoveel pijn lijden, als hij mij heeft laten voelen.

Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu