Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

44.

Zonder woorden te wisselen lopen we samen terug naar school. Ik had daadwerkelijk geen idee hoe ik dit ging oplossen. 'Waarom zo zenuwachtig?', grinnikt Justin zacht. Verbaasd kijk ik hem aan. Wat was er grappig aan deze situatie. Duidelijk had hij er té veel zin in om weer naar school te gaan. Voor hem maakte het niet uit, hij had toch geen les, hij was er alleen maar bij. Hij kon maken wat hij wilde, hij was geen leerling, plus hij was dé Justin Bieber. Een naam die zoveel fouten van hem gewoon goed maakte. 'Ik heb een paar uur gemist Justin, wat moet ik anders zijn?'. 'Dat is toch gewoon geregeld?', lacht hij. Zijn ogen kijken me onderzoekend aan. 'Oja? Nou mijn moeder geeft me hier echt geen briefje voor mee hoor'. 'Wie zegt dat het je moeder was?'. 'Omdat mijn vader me zelfstandig naar school zou sleuren als ik thuis zou willen blijven'. 'IK heb het geregeld'. 'Ik zeg toch net dat-. Wacht, je hebt wat?', mompel ik niet begrijpend. 'Geregeld dat je vandaag vrij kreeg, voor het programma'. 'Maar we zijn helemaal niet bezig met het programma'. 'Klopt', grijnst hij breed. Zijn hand schuurt langs de mijne. Gauw haal ik mijn hand terug en steek hem in mijn broekzak, bang dat iemand ons ziet. Het zou zo beschamend zijn. 'Ik moet maar eens naar huis gaan', fluister ik en wijs naar de straat waar mijn huis staat. 'Ga met mij mee?', glimlacht hij en wijst naar een grote zwarte auto op de parkeerplaats bij school. 'Ik denk echt dat het beter is dat ik gewoon naar huis ga. Vandaag was al ongemakkelijk genoeg'. Hij slaat zijn blik neer, en haalt onschuldig zijn schouders op. 'Sorry daarvoor'. 'Nee het was ook mijn fout', zeg ik snel en kijk hem met grote ogen aan. 'Dus het was een fout?'. Zijn stem klinkt zielig, breekbaar en ongelofelijk zwak. Betekende het dan zoveel voor hem? Of was dit verbeelding? 'Nee natuurlijk niet!'. 'Maar net zei je-'. Schuldbewust kijk ik hem aan en zucht zachtjes. 'Vergeet wat ik zei, ik ga wel met je mee'. Een kleine glimlach siert zijn lippen. 'Kom dan gaan we', grijnst hij en steekt zijn hand uit. Twijfelend kijk ik ernaar, maar loop dan langs hem heen naar zijn auto. Met hem mee gaan was al ongemakkelijk genoeg, lichamelijk contact was nog vele malen erger.