Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

43.

'Tot ziens', glimlach ik en zwaai ze na. Net wanneer ik me wil omdraaien en naar school wil lopen komt Justin mijn kant terug gelopen. 'Moet je niet mee?', vraag ik verrast en wijs naar zijn zusje en vader. Hij schud zijn hoofd. 'Kom mee', fluistert hij dicht tegen mijn oor aan. Mijn hand houd hij stevig vast, en na een aantal scherpe bochten en bosjes die langs mijn huid schuren komen we tot stilstand. Een vieze grond onder mijn voeten, en natte bladeren van bomen die tegen mijn huid aanplakken. 'Wat doen we hier?', vraag ik met een vies gezicht en kijk naar mijn schoenen die totaal verpest zijn door de modder. 'Iets afmaken', grijnst Justin. Zijn ogen doorboren de mijne, waarna hij voorzichtig zijn hand naar mijn nek brengt. Zijn duim streelt over mijn kaak heen. Een kleine glimlach siert zijn lippen, terwijl Justin zijn gezicht steeds dichterbij komt. Zijn lichaam komt dicht tegen de mijne aan te staan, waardoor ik naar achteren leun. Mijn rug raakt een vieze klamme boomstam, terwijl zijn adem nog steeds mijn huid streelt. Zijn ogen glijden over mijn gezicht, en blijven haken bij mijn lippen. Angstig knipper ik met mijn ogen, en houd mijn armen langs mijn lichaam. 'Wat afmaken?', fluister ik bijna onhoorbaar. Een kleine grijns siert zijn lippen opnieuw waarna hij zijn ogen sluit, en zijn lippen tegen die van mij aandrukt. Zijn andere hand neemt voorzichtig plaats op mijn heup, terwijl mijn ogen langzaam dichtgaan, en ik mijn handen door zijn haar laat gaan. Mijn ogen vliegen open bij het idee wat we nu aan het doen zijn. Of beter gezegd, wat we verpesten. 'Justin', fluister ik en duw hem zacht van me af. Zwak, omdat het niet is wat ik wil. 'Kiss me stupid', fluistert hij tegen mijn lippen aan en drukt zachtjes een baan van kleine kusjes van mijn mondhoek naar mijn nek. 'Ik kan het niet', fluister ik bibberend en voel mijn benen slap worden. Ik probeer mezelf te beschermen door hem met mijn handen van me af te duwen, maar geen enkele kracht lijkt hier uit vooruit te komen. 'Wat kan je niet?'. 'Dít! Je bent mijn coach, niet meer', fluister ik en sla mijn blik naar mijn schoenen die zenuwachtig tegen elkaar aantikken in de modder. 'Maar als ik meer wíl zijn?'. Zijn stem klinkt breekbaar. Zijn handen kriebelen door mijn haren heen die hij zachtjes om zijn vingers bind. 'Dan zal je moeten wachten'. 'You don't know how hard that is', fluistert hij met een zucht. Wijs houd ik mijn mond, wetend dat ik hier geen antwoord op heb.