Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

75

'Maar jullie samen, het leek gewoon...'. Zijn ogen kijken moedeloos naar de kale muur. Hij gaf zichzelf nu de schuld van dit alles. Ik kende hem te goed om dit niet te weten. Maar dat is niet wat hij zou moeten doen. 'Ik houd van je Isa', fluistert hij zacht buigt zich voorzichtig mijn kant op. Zijn ogen sluiten, en zijn lippen zijn vlak bij de mijne. Maar ik kan het niet. Eerst is hij kwaad op me, en nu vergeeft hij me zomaar? Wil hij geen feiten hebben? Geen verklaring van Brandon? Gauw wend ik mijn hoofd af, waardoor zijn lippen tegen mijn wang gedrukt worden. Verbaasd opent hij zijn ogen, die me gebroken aankijken. Vol pijn, iets wat hij niet verdient. Wat we beiden niet zouden moeten voelen. Niets meer dan geluk was nodig, maar wie zou ons dat schenken? Want we konden het elkaar blijkbaar niet geven. 'Ik denk niet dat we elkaar gelukkig kunnen maken Justin. Ondanks dat ik ontzettend veel van je houd', fluister ik beschamend. Hij tilt met zijn vingertoppen langzaam mijn hoofd zijn kant op, en kijkt me diep in de ogen aan. Ergens schaam ik me. Ik wil hem eerst met alle moeite voor me terug winnen, hem weer verliefd laten zijn op mij. Heb ik hem zover, krabbel ik zelf terug. Zwak, en erg hopeloos. Wetend dat ik me overgeef aan zijn prachtige ogen als ze smeken. Mij smeken hem nog een kans te geven, ook al is die maar klein. 'Je bedoelt dat je opgeeft?', vraagt hij zacht. Zijn ogen staren diep in de mijne, me proberen over te halen van het feit dat we samen horen te zijn. Dat hij en ik samen goed samen zouden gaan. En ondanks dat ik dit weet, weet ik ook dat er veel fout zou gaan. Dat het perfect samen zijn bij ons niet zou bestaan. 'Ik geef niks op Justin ik-'. Zonder dat de woorden ook maar mijn mond hebben verlaten zie ik hoe hij zich naar me toebuigt, en zijn lippen zonder genade tegen de mijne aandrukt. Dicht, geen ruimte over latend. Ondanks alles sluit ik mijn ogen, en geniet. Iets wat een tijd terug is. Gewoon laten gebeuren, dat is het enige wat nu nog door mijn gedachte ging. Zijn hand streelde zachtjes door mijn haren heen, terwijl zijn tong zachtjes tegen de mijne strijkt.
'Ik laat je niet meer gaan Isa, wat je ook zegt', fluistert hij zacht tegen mijn lippen aan. Een kleine traan verlaat mijn ooghoek, die hij zorgvuldig wegveegt. Wat hij ook zei, hij moest me laten gaan. Me bij zich houden als vrienden. 'We kunnen niet meer zijn dan vrienden, Justin'.