Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

92.

Zenuwachtig kijk ik om me heen. Verschillende mensen zijn hier achter de schermen te vinden. Onder andere Ruby, samen met twee van haar aanhangsels. Voorzichtig ga ik zitten op een stoel, aan de zijkant van het podium. Proberend me te verstoppen voor Ruby. Ja, het mocht zwak zijn, maar ik wilde niet dat ze me zou neerhalen nu ik al zo zenuwachtig zijn. Als ze een opmerking zou maken, een negatieve, zou ik meteen helemaal zenuwachtig worden. Mijn benen zouden beginnen te trillen, en mijn lichaam zou zijn controle niet meer kunnen houden. Met grote ogen kijk ik toe hoe ze mijn kant op loopt. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond als ze halverwege stopt bij de dj, en een cd afgeeft. Ze wil weg lopen, tot haar blik op mij valt. 'Wat denk jij hier te bereiken?', lacht ze spottend en kijkt onderzoekend naar mijn kleding. Ze kijkt ernaar alsof het versleten is en overal vlekken en gaten zitten. 'Dansen', mompel ik kleintjes. 'Gelukkig heeft je coach betere smaak', grijnst ze trots, en loopt weer weg. Wacht... Ruby die geen gemene opmerking maakt? Die niet mijn kleding verpesten wil voordat ik het podium ook maar bereikt heb. Niet begrijpend volgen mijn ogen haar lichaam tot ze uit zicht is. De zaal wordt donker, terwijl er een grote spotlight op het podium ontstaat. Hard applaus klinkt in het publiek, terwijl de zenuwen in mijn buik bijna niet meer te houden zijn. 'Goede avond dames en heren!', klinkt er enthousiast door de microfoon heen. Een laatstejaars komt het podium opgelopen, en houd een microfoon stevig in zijn handen geklemd. Een grijns staat op zijn gezicht, terwijl hij een openingspraatje houd tegen het publiek. 'Ik kan jullie niet langer laten zitten in spanning, hier zijn Roxanne en Sarah!'. Al gauw komen ze het podium opgelopen, en beginnen te dansen. Precies gelijk, geen fout is te ontdekken in hun dans. Alles gaat in een waas voorbij, tot mijn naam word opgenoemd. Mijn ogen schieten alle kanten op, waarna ik gauw opsta. Snel loop ik het podium op. Gelijk hoor ik gejoel. Duidelijk mijn broer. Ik grinnik zachtjes tegen mezelf. Gelijk beginnen zijn vrienden mee te doen, wat me nog breder laat lachen. Als de muziek door de boxen klinkt begin ik te dansen. Mijn blik staart naar de muur, om de mensen niet te hoeven zien. Mijn gedachten zijn bij de oude tijden, de tijden die ik nog met Ruby deelde. De tijden die me zo gelukkig hebben gemaakt. Glimlachend stop ik, en kijk zenuwachtig de zaal in als ik mijn ogen weer open. Langzaam word de stilte in de zaal gevuld door een overdonderend applaus. Glimlachend kijk ik toe hoe mensen langzaam opstaan, en een soort waas word gecreeërt van mensen. Bewonderend kijk ik toe, waarna ik gauw naar mijn ouders zwaai en weer naar achteren loop. 'Oh, je kreeg applaus, wat fijn. Jammer dat een vriendje nog lang zal duren', grijnst ze breed terwijl ze een duw tegen mijn schouder geeft. Net wanneer ik wil reageren, en vertellen dat Justin de mijne is, word haar naam uitgesproken door de speakers. Ze loopt gauw langs me heen, naar het podium, terwijl ik verbijsterd achterblijf.