Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

32.

Samen met Justin liep ik over straat. Alle ogen leken ons aan te staren. Iedereen leek naar ons te kijken. Maar ik wist dat de ogen op hem gericht waren, aangezien zijn verschijning nog al opviel. Hij was immers dé Justin Bieber, die was niet te missen. We waren onderweg naar de danszaal hier in de buurt. We gingen aan de slag voor een routine. Het zou iets worden wat simpel is, maar het moest ook laten zien wie ik ben. 'Here you go', glimlacht Justin en houd de deur voor me open. Vol bewondering stap ik naar binnen toe, en kijk om me heen. De muren hingen vol met allerlei prijzen. Verschillende foto's, medailles en bekers bevonden zich tegen de wand aan, en ademloos keek ik toe, mijn gedachten naar vroeger, toen dit gewoonte voor me was. Toen dit de plek was waar ik me veilig voelde, en alles los kon laten. 'Hier, deze zijn voor jouw', glimlacht Justin en reikt me een tas toe. De camera man heeft zijn camera op mij en Justin gericht. Ook hij was mee, aangezien dit onderdeel was van het programma. Ik was de camera man nu al zat, dat hij alles meemaakte. Ergens wist ik dit bij het opgeven, maar dat het zo op mijn zenuwen zou werken is toch wel nieuw voor me. 'Dan kleed ik me even om', glimlach ik en wijs naar de kleedkamer. 'Hoe weet jij dat daar de kleedkamer is?', vraagt Justin verrast en kijkt me onderzoekend aan. 'Gokje', zeg ik gauw en vlucht naar binnen toe. Met een opgeluchte zucht laat ik me tegen de deur aanvallen, en kijk in de tas naar de kleding. Een short met een shirt. Met een kleine glimlach begin ik me om te kleden, en kijk naar de spiegel. De spiegel die nog steeds scheef hangt zoals hij altijd al heeft gedaan. 'Let's see', fluister ik zacht tegen mezelf en draai een rondje voor de spiegel. De geur van vroeger komt terug, die de herinneringen met zich mee brengt. De geweldige dansbewegingen lijken meteen vanzelf te gaan. Het draaien door de kleedkamer, mijn handen elegant langs mijn lichaam, meebewegend met het ritme in mijn hoofd. Mijn voeten die kleine stapjes achter elkaar maken. Gestrekte tenen, hoofd recht, en mijn gevoel dat me meeneemt naar de wereld van vroeger. Mijn gedachten ver weg. Het kleine meisje van vroeger komt weer terug voor mijn ogen, het meisje waar hiervan genoot, wat niks meer nodig had dan een simpel uurtje ballet om zichzelf te herstellen van alle pijn.
'Isabelle? Isa?'. Geschrokken kom ik tot stilstand en draai me om naar de deuropening. 'Waar kwam dat vandaan?', vraagt hij verrast. 'Niks, kom', zeg ik gauw en loop de kleedkamer uit naar de danszaal. Het was een nieuwe start, dit programma. Het verleden zou achter gelaten moeten worden.