Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

74

Zijn duim streelt zachtjes een traan van mijn wang weg. Zijn ogen kijken in de mijne, niet langer proberend om sterk te zijn. Ook hij wist dat we beiden leden, al langer dan een week. Al maanden hadden we pijn, door elkaar en met elkaar. Misschien waren we wel niet perfect met elkaar. Waren we niet bestemd om samen te zijn. Maar was dat een reden om op te geven? Om alles waar we samen voor gevochten hadden op te geven. 'Jij en Brandon, wat was dat?', fluistert Justin zachtjes, als mijn tranen langzaam stoppen met lopen. Verbaasd kijk ik in zijn ogen, als hij pijn heeft bij zijn naam uitspreken. Hoe een deel van hem breekt. 'Wat van mij en Brandon?', zeg ik gebroken terug en kijk van zijn ogen naar mijn handen. 'Jullie zijn laatst betrapt in een steeg, hoelang speelt het al? Wilde je mijn hart echt zo erg breken Isa?', fluistert hij en laat langzaam zijn hand van mijn wang verdwijnen. Gelijk mis ik zijn liefde en warmte die hij uitstraalt. Alsof ik niet zonder kan. 'Hebben ze daar foto's van?'. Het klinkt als een vraag, maar het is meer een verbazing. Ze hadden me misschien toen gered van zijn handen, maar Justin had gezien wat hij dacht te zien. Brandon die behoorlijk dichtbij was. 'Nee Justin, Brandon probeerde me aan te randen, je moet me geloven', zeg ik hopeloos en tranen rollen over mijn wangen. Zijn ogen kijken op in de mijne. 'Waarom vertelde je dat dan niet?'. Aan zijn ogen is te zien dat hij het met alle macht wil geloven, maar het niet kan. Dat het niet goed zou voelen.
'Het was niet dat je me een kans gaf Justin? En ik wilde het niet vertellen, omdat ik wist dat je bezorgd zou zijn. En het begon eindelijk goed te gaan tussen ons'. Een korte stilte volgt, waarin we beiden hopeloos zwijgen. We weten gewoon niet goed wat te zeggen, een vastgelopen gesprek. Een pijnlijk gesprek, niet weten wat de waarheid is en niet. 'Ik wilde het niet verpesten Justin'. De woorden klinken onzeker. Vooral omdat het de stilte doorbrak. Hij was niet van lange duur, maar wel pijnlijk. Erg pijnlijk, alsof messen hard in mijn hart staken, zonder genade te tonen. Het gevoel alsnog Justin me nooit meer zou willen zien na dit gesprek. Dat hij me niet zou geloven, en me zou laten gaan. Me zou laten zijn voor wat het was gaan, en zijn leven te volgen. Zijn dromen weer volgen, zoals hij deed voordat we elkaar kenden. Misschien was ik een stoorzender. Bracht ik hem alleen maar ongeluk, moest ik hem loslaten. Ondanks de pijn dan in míjn hart, zou hij beter afzijn. Misschien moest ik dit keer aan hém denken, in plaats van mijn hart volgen.