67

1.3K 57 0
                                    

Een slordige knot zit bovenop mijn hoofd gebonden, losse plukjes vallen langs mijn gezicht naar beneden. Een trainingspak omhuld mijn lichaam, en simpele sneakers verwarmen mijn voeten. Je kon officieel zeggen dat ik er vandaag verschrikkelijk uit zag. Als ik dan ook het schoolplein oploop zijn alle ogen op mij gericht. Mijn ouders en broer weten niks van hoe het gister is afgelopen. Ik wilde niet dat ze wisten van mijn vernedering. Ik wilde niet dat ze zielig vonden, uiteindelijk was ik diegene die zwak was geweest. Die hem weg had moeten duwen, maar daar te bang voor was. Te zwák. Mijn voeten slenteren over de stenen die in een rechte lijn naar de ingang lopen. Af en toe zitten er wat losse tegels tussen, die dan wankelen zodra je eroverheen loopt.
Mijn blik is strak op de grond gericht, terwijl mijn ogen worden schuilgehouden door een grote zonnebril. Mijn rode, dikke ogen waren geen aanzien. Zelfs een dikke laag make-up kon daar vanochtend geen verandering in brengen. Helaas is dit het enige wat ik niet op kan houden in de les. Mijn vingertoppen duwen de klap deuren open bij de ingang, terwijl ik met trage, slenterende passen eersteklassers voorbijloop. Ze kijken me allemaal na, maar niet op de manier zoals ze gister nog gedaan zouden hebben. Toen keken ze allemaal nog vol bewondering, hoe een ongezien meisje het middelpunt van school was geworden. Hoe iedere jongen opeens interesse in haar toonde, terwijl ze haar eerst nooit zouden hebben opgemerkt. Nu was ik niet meer dan een meisje dat zichzelf verwaarloosde. Die er niks aan deed om nog een glimlach te creëren op haar gezicht. Zinloos, dat was wat er door mijn gedachte spookte. Want die glimlach zou op dit moment niks meer zijn dan een masker. Een masker voor haar angst voor Brandon.
Na, voor mijn gevoel, wel uren van slenteren door de gangen, kom ik bij mijn locker terecht. Een saai, grijs ding, waar niemand echt vrolijk van wordt. Wat simpele foto's van mij en mijn vrienden en familie versieren de binnenkant. Maar nooit had ik er wat speciaals mee gedaan. Na wat draaien aan het slot, gaat hij open, en kan ik het deurtje openen. De kaften van mijn boeken is vrijwel het eerste wat me opvalt. Saai en simpel bruin, precies zoals ik altijd al was. Een saai persoon. Wát een negatieve gedachten vandaag. Misschien wel omdat alles tegen zou zitten vandaag...

Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu