Sexy back ft. Justin Bieber [Completed]

2.

Voorzichtig neem ik plaats, bijna helemaal achterin. Te ver weg om gezien te worden door de lerares, maar dichtbij genoeg om te laten zien dat ik wel degelijk in deze klas zit. Net zoals de rest van de klas, op wat populaire mensen na, leg ik mijn boeken op tafel, en begin wat verveeld voor me uit te staren. Zolang ik niet gepest werd, geen uitzondering was, ging mijn leven precies zoals ik het wilde. Moeilijkheden zouden zorgen voor problemen, en dat zou eng zijn. Nog nooit was mijn leven een puinhoop geweest, had ik problemen. Vrienden, ook zo iets. Vrienden zorgen voor problemen, zeuren altijd over dat je te weinig tijd aan ze besteed. Niet aan beginnen dus. Net zoals vriendjes of vijanden. Die mensen zouden te dichtbij komen, en je kapot maken. Bewust of onbewust.
'Iedereen boeken openslaan op bladzijde twaalf graag', roept de lerares boven het geluid van de klas uit, en schuift haar bril hoger op haar neus. Haar haren staan wat wild, maar niet op een lelijke manier. Een manier waarop verteld wordt dat haar leven nu niet gaat zoals het zou moeten gaan. Soms twijfel ik over het feit of mijn klasgenoten mijn naam wel kennen. Dan denk ik aan diegene die ze allemaal pesten, en dat ze hun namen meerdere malen per dag noemen. Wel hun bijnamen, niet bepaald op een goede manier dus. Maar zij werden wel genoemd, mijn naam zou nooit gevallen zijn. Zo onopvallend, bijna niet aanwezig. Natuurlijk heb ik lang getwijfeld of dit wel goed was. Dat is ook precies de reden dat ik al dagen heb zitten staren naar dat inschrijf formulier. Het formulier dat bepaald of mijn leven een andere wending zou aannemen, of dat ik voor eens en altijd het stille meisje, ergens achterin de klas zou blijven.
Mijn vingers klemmen zich om de bladzijde, die deze rustig omslaat. Mijn blik gaat over de juiste bladzijde, en vervolgens probeer ik geconcentreerd mijn tekst te lezen. Goed, maar niet zonder op of om kijken bij een geluid. Dat zou me buiten de groep doen vallen, me tussen de rest doen opvallen. Zachtjes, onhoorbaar beter gezegd, tik ik met mijn vinger tegen het papier aan zodra ik klaar ben en kijk naar buiten toe, waar de regen zachtjes tegen het raam aantikt.