Ateşin Kurbanı

Krisnae&Sapheda(FİNAL)♥

Ayağa kalkıp, su içtim. Sonra han odamın penceresinin önüne geçip, dolunaya baktım. Daha sonra bir resim çıkarmıştım. O resme bakınca içimdeki bu huzursuzluk son buluyordu. Kan lekeleri olan Larysa'nın resmine benim için huzurdu. Ürkek ve masum bakışları benim üzerimdeydi. 3 yıl öncesindeki savaşta benimle tek kalan şey bu olmuştu ve resimden güç alarak ondan ayrı kalmayı başarabilmiştim. Aksi takdirde bunu başarabileceğimi düşünmüyordum. O kanlı günden sonra her şey bambaşka olmuştu. Bhaegya farklı bir oyun oynamıştı ve beni sevdiceğimden ayırmıştı. Işığımdan ayrı kaldığım her güne sabretmiştim. Zafer kazanmak için bazı şeylere katlanmak gerekiyordu. Bunun farkında olarak ilerlemiştim ve başarılı olmuştum. Amacıma ulaşmıştım. Işığımı desteklemiş ve gücümü vermiştim.

Tabii bunda Zanay'ın ve Mithra'nın desteği büyüktü. Beni kurtarmışlardı ve iyileşmemi sağlamışlardı. O günler bulanıktı, karanlıktı. Tek bildiğim iyileşmek için verdiğim mücadeleydi. Toparlandığım zaman ise geri dönmemek en mantıklı olmuştu. Daha farklı bir şekilde kaderimi çizmiştim ve oynadığım oyunda başarılı olmuştum. Bunun için ışığımdan uzak kalmıştım, ona olan hasretimle yoluma devam etmiştim. Şimdi ise her şey sona ermişti, bitmişti.

Kapım açılmıştı ve içeri Zanay ile Mithra girmişti. Merakla bana bakıyorlardı ve gülümsedim. Oturdukları masaya geçmiştim ve Zanay'ın getirdiği birayı yudumlamıştım.

"Anlatın bakalım, haberler sizde." dedim.

Zanay "Yarın zafer geçidi var, şehir bunun için süslenmiş ve hazır. Şahlık Naibi bu konuda oldukça gösterişli davranmış." dedi ve kafamı salladım.

"Saorah gösterişi seviyor."

Mithra "Banuşah Sandhya duyumlarımıza göre Ghunda dışında. Medarat hazinesini getirmiş diyorlar ayrıca Sheer hanedanlığının son üyeleri de onunda."

"Kral Makpha ve Kraliçe Asenath'a ne olmuş?"

"Kainndarei'de aile mezarlığına defnedilmişler. Asenath inançlarına göre mumyalanmış, Makpha ise yine inancına göre yakılıp, külleri Asenath'ın yanına konulmuş."

"Herkes hakkettiği sonu yaşadı ve artık bizlerde mutlu bir sonu hakkediyoruz." dedim ve Zanay güldü.

Zanay "Kesinlikle! 3 yıldır bu yüzden çalışmadık mı? Kendi kimliğimizi sakladık, sevdiklerimizden ayrı kaldık ve şu an ait olduğumuz yerdeyiz."

Mithra "Zor ve karanlık bir dönemdi. Şimdi ise bitti." dedi şişesine bakarak.

"Artık bitti!" dedim.

"İyi ki saklandık diyorum. 3 yıl önce Kral Makpha seni sürükleyip götürür iken Mithra ile gözümüze takıldı. Dikkatlerini dağıtmak için Mithra'ya düşman rolü yap dedim ve yaptı. O dövüşte öleceğini düşündüğüm için seni ittim." dedi ve güldüm.

"Sonra ne oldu? O zamanlar bulanık bende."

"Mithra benden tarafa geçti ve ikimizi de attım. Seni bulmam gerekiyordu, ölmememiz gerekiyordu. Mantıklı olanı yaptık."

Mithra "Seni bulduğumuzda baygındın. Seni oradan taşırken üstümüze yağan alev oklarından zor kurtulduk. Bir mağarada saklanmamız en doğrusuydu. Şanslıydın ki yaralarınla Zanay ilgilendi. Bende o sırada izimizi kaybettirmek için bir yol aradım ve buldum. Bizi aramaya çıkan 3 Medarat askerini öldürüp, giysilerimizi ve üstümüzdeki eşyalarla değiştirdim. Onların yanarak ölmesi üzücü ama yaşamamız lazımdı."

"Sonra çevre köylerden şifacılar bulabildim. Beni de aşan yaraların vardı. Onlara casus Sashibai askerleri olduğumuzu söyleyerek o rezil Medarat kıyafetlerini açıklamıştım." dedi gülerek.