TAMAMLANDI!
THE WATTYS 2020/TARİHİ KURGU KAZANANI
Tarihikurgu #1
Tarih #1
Aşkın, iktidarın ve gücün savaşı!
Başlangıcın ve bitişin kaybolduğu kaderler.
Prenses Larysa, krallığının iyiliği için asillerden Pietr Lyorran ile nişanlanmıştır. Ancak bu n...
Herkese Merhaba! Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı yazınız. :) yorumlarda gelsin ama... Kendinizi belli edin lütfen. Vote/yorum bekliyorum. Bu kadar hızlı gelen bölümler bunu hakkediyor. :)
Bölüm şarkısı ile okuyunuz. :)
Aşağıda Neraja, Azusa, Prihan var.
İyi okumalar!
Yayınlanma :21.07.2018 (23:38)
❦
Sashibai Şahlığı - Başkent : Ghunda- Kılıç Sarayı
Sandhya
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2 gün geçmişti. 2 gün. Neraja'ya hazırladığımız planın hazırlığı için gereken süre buydu. Her şey bir anda olamazdı. Bunu Anjali demişti ama ben sabırsızdım. Bir anda olsun ve bitsin istiyordum.Bu iş ne kadar uzarsa, o kadar çok kendimi rahatsız hissedecektim. Çocukluk arkadaşımın ölümünden sorumluydum çünkü. Benimle büyüyen, benim yanımda olan kızın ölümünü planlamıştım. İdamının nasıl olacağını bile biliyordum. Bir vatan haini olarak balta ile başı kesilecekti ve bu saray halkının gözünün önünde olacaktı. Cenazesi ise kimsesizler mezarlığına gömülecekti.
Çizim defterime bir şeyler çiziyordum. Kafamı dağıtmam lazımdı. Her an Neraja'nın tutuklandığını duyabilirdim ve kontrollü olmak adına çiziyordum. Çizdiğim, oyun odamdı. Perdesi uçuşan, çeşit çeşit oyuncakları olan bir oyun odasıydı. İçeride oynayan iki küçük kızı çizmiştim ve onları izleyen 4 tane oğlan çocuğu da vardı. Abilerim ve Pietr vardı. O iki küçük kız ise ben ve Neraja idi. Çocukken oyunlar oynardık ve abimler bizi izlerdi. Bazen onlarında katıldığı olurdu. Şimdi bu çocuklar nerelerdeydi? Nasıl büyümüşlerdi? Hayat onları nerelere getirmişti ve sonları ne olmuştu? Soruların cevabı her kişide yoktu. Mesela abim Vityor'un cesedinin nerede olduğunu bilmiyordum. Onun cesedini bulmak ve Artangal topraklarına, babamın yanına gömülmesini isterdim. Hoş, en son kendisi Efendi Ateş'e inanıyordu. O zaman bedenini ateşe verirdim ve külleri saklardım. En azından şu an olduğu gibi sahipsiz bir ceset olmazdı. En çokta böyle zamanlarda onu özlüyordum. Cesedinin sahipsizliğini düşündükçe, kalbim sızlıyordu.
"Keşke yanımda olabilseydin! Saçımın bir teli için kendini feda etmemeliydin." diye fısıldadım ve yanağımdan bir damla yaş süzüldü.
Kapım tıklanınca, yanağımı silmiş ve kendimi toparlamıştım. Gel sesimle içeri Azusa girmişti. Sarı elbisesi içindeydi. Koyu kahve saçlarını ördürmüş ve işlemeli sarı örtü yerleştirilmişti. Yanıma oturmuştu. Daha sonra gözleri çizimime takılmıştı. İncelemek ister gibi bakınca, vermiştim. Parmakları çizmin üstündeydi. Sanki her dokunduğu canlanıyordu.
Azusa "Çok güzel bir çizim." diye mırıldandı.
"Oyun odamdı. Hatıralarımı kaybetmek korktuğum için, hatırladığım gibi çizmek istedim." dedim ve buruk bir gülümseme güzel yüzünde oluştu.
