TAMAMLANDI!
THE WATTYS 2020/TARİHİ KURGU KAZANANI
Tarihikurgu #1
Tarih #1
Aşkın, iktidarın ve gücün savaşı!
Başlangıcın ve bitişin kaybolduğu kaderler.
Prenses Larysa, krallığının iyiliği için asillerden Pietr Lyorran ile nişanlanmıştır. Ancak bu n...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İnsanlar bir şeylerle uğraşıyordu. Herkes işiyle ilgileniyordu. Kimileri daha fazla müşteri çekmek için bağırıyordu, kimileri ise akşamüstünün verdiği rahatlıkla çalışmasını gevşetmişti. Bu kalabalığın arasında olmak, dikkat çekmeden aralarında kalmak çok güzeldi. Basit bir tüccar gibi giyinmiştim ve yanımda ışığım vardı. Onunla Ghunda'yı sıradan eşler gibi gezmiştik. Hem denetlemiştik hem de farklı olmuştu. Ghunda'yı tekrar tekrar keşfetmiştik. Güzün tatlı hüznünü beraber hissetmiştik.
Şimdi basit bir lokantadaydık. Masaya gelen yiyecekler güzeldi. Baharatlılardı ve baharatı seviyordum. Aklıma Sandhya'nın ilk zamanları gelmişti. Etli ve baharatlı şeyleri sevmemesi, onu zorlamıştı ama şimdi karşımda rahatça yiyordu. Kaç yıldır benimleydi? Kaç yıl olmuştu? Hala dün gibiydi onu ilk gördüğüm an. Hala resmini yanımda taşıdığımı bilmiyordu. O resimdeki bakışlarının bozulmadığının ise farkındaydım. Hala aynı masumiyetle bakıyordu. Sandhya içkisini içerken bana baktı ve bardağı bıraktı. Bakışlarında merak vardı.
Sandhya "Neden bana öyle bakıyorsun?" dedi saf bir sesle.
"Hiç, sana bir kez daha aşık olmak istedim." dedim ve gözleri iri iri olup, utanmıştı. Hala utanmasını da seviyordum.
"Naresh! Benimle eğleniyorsun!" dedi ve güldüm.
"Gerçeği söylüyorum. Sana her seferinde yeniden aşık oluyorum ve ben sana bunu dediğim zaman utanıyorsun. Asıl sen benimle eğleniyorsun, Sandhya." dedim ve salatadan bir çatal almıştım. O ise gülümsemişti.
"Seninle eğlenmek mi? Kim buna cesaret edebilir ki?"
"Sen! Hatırlar mısın ilk karşılaştığımız zaman bana karşı nasıl cesurdun?"
"Küçük bir kızdım. 17 yaşında, toy bir kız."
"O kız hala değişmedi ve karşımda duruyor. Aynı bakışlarla beni izliyor ve ben her gün buna şükrediyorum."
"Gerçekten mi? Ben o zamanlarki masumiyetimi kaybettiğimi düşünüyorum, sevgilim. Sashibai benden bu masumiyetimi aldı. Hayır, sakın kızdığımı düşünme çünkü bu olacak olan bir şeydi ve oldu. Yaşamam lazımdı, mücadele etmem ve ayakta kalmam gerekiyordu. Tek başıma var olmalıydım, sana bağlı olarak değil. Bu yüzden bazı şeyleri feda etmem gerekiyordu ve bu masumiyet oldu."
