SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Özel Bölüm 2

Buradan beni tehdit edip bu bölümü yazmak zorunda bırakan bana resmen şantaj yapan AyTil_HiLeon a selam falan söylemiyorum😂

Hilal'in ağzından

Zaman yine geçiyor, hayat kimseye acımıyordu. Bir yandan güzel anılar artıyor diye sevinirken diğer yandan da yaşanacak anılar azalıyor diye üzülmemek elde değildi. O yaşadığımız mutlu anlarda sonsuza dek kalmak istesek de bitiyordu ama yenileri karşılıyordu bizi.

Zaman geçiyor dedim ama değişen bir şey olmamıştı bizde. Halâ aynıydık. Halâ Leon'un zevzeklikleriyle uğraşıyorduk!

Buğra'nın karısı Nurgül yani benim en yakın arkadaşım -evet zamanla birbirimizin dostu olmuştuk- doğum yapmıştı. Üçüz doğurmuştu. Üçü de birbirinden tatlıydı. Üçü de kız olmuştu. Buğra ve Bora mutluluktan havaya uçmuştu. Hepimiz öyleydik. İsimleri Vedia, Buse ve Sema'ydı. (kadirbusema vedia243 😘😘)

Biz hepimiz çocukları severken Leon herkesin içinde "Hilal sen aman sakın üçüz doğurma! Yoksa bir daha çocuk yapmamak için beni yanına yaklaştırmazsın. Biz tek tek yapalım karıcığım. Sen sakin ol!" demesin mi?! Babamı tutmasak bu sefer kesin dayak yiyecekti. En sonunda babam dayaktan vazgeçti ve sadece güvenliği çağırtıp Leonu hastaneden kovdurduk. Evet resmen kollarından tutup dışarı attılar. Ah! Ah! Leongül'ün suçu ne?!

Eve döndüğümde ise kendileri bana trip atıyordu! Ama ben ne yapabilirdim ki? Babamın kocamı mezara göndermesindense eve göndermesini tercih etmiştim. Ama nankör kedi benimle konuşmama kararı almıştı. Çocukları yataklarına yatırıp aşağı indiğimde Leon salondaki koltuğa çarşafını seriyordu. Gece burada mı yatacaktı yani? İyi ama evde 2 tane daha boş oda varken niye salonda yatıyordu ki?

Neden olacak? Her zamanki gibi kendisini acındırıyordu. Ama ben de onun 10 yıllık karısıydım. Ve bu 10 yılda edindiğim en büyük tecrübe; Atina Lordu'na acıma ve yüz verme! Acırsan tepene çıkar yüz verirsen yapışır. Kendisi benim suratıma bile bakmadan yerini hazırlamış ve hemen yorganın altına girmişti. Ben sana yapacağımı biliyorum Atina Lordu!

"Aaa! Sen bu gece burada mı yatacaksın?"  Beklediğim gibi bir cevap gelmedi. Ben de merdivende birkaç basamak çıktım ve sözlerime devam ettim.

"Ay! Ben de Nurgül'ün bebeklerini görünce çok özenivermiştim nedense. Sana üçüncü bir çocuk mu yapsak demeye gelmiştim ama madem burada yerini hazırladın. Sorun değil. Rahatına bak sen."

Benim daha sözlerim bitmeden Leon yerinden doğrulmuştu. En son kısımları duyunca resmen ayağa fırladı. O kadar kısa sürede benim yanıma nasıl gelebilmişti şaşkındım. Hemen sırtımı duvara yasladı ve bana resmen yapışmıştı. Yüz vermeye gör hemen yapışıyordu diye boşuna söylemedim değil mi? Az önceki somurtkanlığı gitmiş ve Fesadidas Papadopoulos gülümsemesini bahşetmişti.

"Sen her ne kadar beni umursamasan da ben seni kıramam karıcığım. Böyle de mükemmel bir adamım işte. Şükür duasına sonra çıkarsın. Ama önce madem o kadar özendin hadi biz odamıza çıkalım."

"Ama sen az önce o kadar yoruldun, zahmet ettin. Yastığını, yorganını üşenmeden aşağıya kadar taşıdın. Yatağını hazırladın. Emeğine yazık. Hem sen uyuyacaktın sanırım. Ben hiç rahatsız etmeyeyim seni."