SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Git

Leon'un ağzından

Bugün evliliğimizin 5.ayıydı. Her şeyin bitmesine sadece 1 ay kalmıştı. İlk zamanlar bana bir ömür kadar uzun gelen 6 ay bitmek üzereydi. Özgürlüğüme az kalmıştı. Benim şu an kutlama yapmam gerekiyordu. Öyle de yaptım. Bir gece klubüne geldim. Mutlu olup, eğlenip, dans etmem lazımdı ama ben şu an efkardan içiyordum! Ne ara alıştım ben bu kıza bilmiyordum. Hilal beni aradığında da bilerek sesimi neşeliymiş gibi çıkarmıştım. Ne de olsa o mutluydu. Öyle değil mi?

Gece geç saatlere kadar gece klubünde kaldım. Eve gittiğimde Hilal'in uyumuş olmasını istiyordum çünkü. Ama beklediğim gibi olmadı. Hilal beni bekliyordu. Buna şaşırmıştım açıkçası. Daha sonradan hazırlanmış sofra gözüme çarpmıştı. Son bir ayı kutlamak için bu kadar hazırlık yapmıştı yani! Ben de burada üzülüyordum aptal gibi!

"Bu saate kadar neden beni bekledin?"

"Merak ettim."

"Neyi? Yoksa beni mi?" dedim sinirden gülerek.

"Hayır. Ne kadar mutlu olduğunu merak ettim." Sesi biraz buruk çıkmıştı sanki.

"Anlatmama gerek var mı? Belli olmuyor mu halimden?" dedim sahte bir gülümsemeyle. Bu sefer Hilal'in yüzünde buruk bir gülümseme belirmişti.

"Oluyor. Arkadaşlarınla falan kutlamışsındır sen."

"Kız arkadaşlar demek daha doğru olur sanki." dedim göz kırparak. Kendisi böyle bir hazırlık yaptığına göre gayet mutluydu. Benim üzgün olduğumu da bilmesine gerek yoktu o zaman!

"Neyse. Benim uykum geldi zaten. İyi geceler Leon."

"Sana da Hilal."
Odama çıktım. Üstümü değiştirdim. Yatağa girdim. Artık uyuyabiliyordum. Hilal farkında değildi ama her hafta yastığını değiştirip, kokusunun sindiği yastığı ben alıyordum. Şimdi ise yastığıma sarıldım ve uykuya daldım.

Hilal'in ağzından

Leon Bey gayet mutluydu. Ben ise burada üzülüyordum! Öyle olmayacaktı. Bu konuyu kafamdan atmam gerekiyordu. Ben de kendimi işlere verecektim. Zaten gece boyunca uyuyamadığım için sabah erkenden hazırlandım ve şirkete doğru yol aldım. Leon sabah beni evde göremeyince şirkete gittiğimi anlardı zaten. Tabi fark eder ve umursarsa!

Şirkete gelip hemen odama geçtim. Uzun zaman olmuştu buraya gelmeyeli. Leon sinirlenmesin diye hep evde çalışmıştım. Bu yüzden odamı da istediğim gibi dekore edememiştim. Ama gerek de yoktu artık. Zaten sadece bir ay daha kalacaktım. İşlerimi de bu bir aya sıkıştırıp bitirmeliydim. Çok yoğun olacaktım ama iyi gelecekti bana. Kafam da dolu olacaktı böylece. Ben şimdiden sunum için çalışmaya başlamışken Buğra geldi. Onu gördüğüme sevinmiştim. Birbirimize sarılmıştık. Kısa bir sohbetten sonra hemen çalışmaya başladık.

"Senin de işlerin var. Bir de benimle ilgileniyorsun. Çok teşekkürler."

"Teşekküre gerek yok Hilal. Elbette yardım edeceğim sana." dedi gülümseyerek. Bir iki saat daha beraber çalıştık. Sonra odaya aniden Leon daldı.

"Buğra senin ne işin var burada?" Buğra cevap vermeden ben hemen atladım.

"Sunum hazırlama konusunda tam bilgili değilim. Bu yüzden Buğra'yla beraber hazırlayacağız."

"Benimle de hazırlayabilirsin."

"Gerek yok." Leon sinirlenmeye başlamıştı.

"Sebep?"
Bunları Buğra'nın yanında konuşamazdık. Ona doğru döndüm.

"Bizi biraz yalnız bırakabilir misin? Sen odana git. Ben birazdan gelirim." Buğra anlayışla başını salladı. Ama Leon araya girdi.

"Sen çok da bekleme yine de." Buğra Leon'a doğru yaklaştı.