SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Hatırlıyor Mu?

Hilal'in ağzından

Hemen odadan dışarı fırladım. Kapıyı kapatıp ona yaslandım. Nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Aslında odama gidecektim ama Leon o sarhoş halde ne yapardı? Bir de sırılsıklam uyuyakalmaması lazımdı. Tekrardan odaya girdim. Leon banyoda yere oturmuş, boş boş etrafa bakıyordu. Beni fark edince gözleri bana takıldı. Yanına gittim ve onu kaldırmaya çalıştım.

"Leon! Hadi kalk! Hadi!" Kolunu benden kurtardı. Ama ben tekrar tekrar kolunu tutmaya çalıştım.

"Leon hadi!"

"Bırak Hilal!"

"Leon uyuman lazım ama!" Bu lafım üstüne kolumdan tutup beni kucağına çekti.

"O zaman uyuyalım civcivim." Göğsüne vurdum.

"Civciv falan deme bana! Burada da uyumayacağız! Beraber de uyumayacağız! Kalk!"

"Ne demek beraber uyumayacağız? Sen benim karımsın!"

"12 gün sonra değilim ama!" Gözlerimin içine baktı. Bir eliyle yanağımı okşamaya başladı. Sonra baş parmağıyla dudağımı okşamaya başladı. Aklıma az önce olanlar geldi yine. Ateş bastı beni. Hemen geri çekildim ve ayağa kalktım.

"Hadi Leon! " dedim ve onu kaldırmaya çalıştım. Bu sefer o da bana yardımcı oldu ve kolunun altına girdim. Yatağa doğru taşıdım onu ve oturttum.

"Leon üstünü değiştirmen gerekiyor. Sırılsıklamsın. Kendin yapabilir misin?"

"Yapamam." Ne yani? Şimdi ben mi onun düstünü değiştirecektim?

"Ne demek yapamam?" Gülümsedi.

"Yapamam Hilal! Ben hiçbir şey yapamam ya!" Beni iyice ateş basmıştı.

"Leon! Fırsatçılık yapma!"

"Leon kim?" Ohoo! Bunun kafa uçmuştu! İş başa düşmüştü. Gömleğinin düğmelerini yavaş yavaş açmaya başladım. Leon ise bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Numara mı yapıyordu ciddi miydi anlamamıştım. Sonunda gömleğini çıkarabilmiştim. Banyodan bir havlu aldım ve kurulamaya başladım. Gözlerim köprücük kemiklerine takılmıştı. Sonra hemen kendime geldim ve üstüne bir t-shirt geçirdim.

Şimdi sıra pantolona gelmişti. Başıma başka tarafa çevirerek pantolunu çıkarmaya çalıştım. İç çamaşırına hayatta dokunumazdım. O da ıslak kalsın artık ben n'apayım? Pantolunu çıkarınca altına eşofmanını geçirdim. Saçını havluyla kuruladım ve onu yatağına yatırdım. Başını yastığa koyar koymaz sızdı zaten. Ben de odama geçtim. Hemen üstümü değiştirdim, saçımı kuruttum ve yatağa girdim. Tam uykuya dalacakken aklıma gelen şeyle uykum tamamen kaçtı. Ya Leon yarın her şeyi hatırlarsa?

Hatırlamaması için içimden dualar ede ede geceyi geçirdim ve sabah oldu. Bir süre daha yataktan çıkmadım. Leon'la bir araya gelmemek için her şeyi yapacaktım ama bir yandan da hatırlayıp hatırlamadığını deli gibi merak ediyordum. Koridordan sesler gelmeye başlamıştı. Anlaşılan Leon uyanmıştı. Yerimde duramıyordum. Odanın içini turlayıp duruyordum. Beyin fonksiyonlarım durmuştu. En sonunda hazırlanmak aklıma gelebildi ve hızla elime ilk geleni giydim.

Acaba aşağı inse miydim? Belki o da beni beklemekten sıkılır tek başına giderdi. Hayır! Öyle bir şey yapmaz odaya gelirdi. İnmekten başka çarem yoktu. Kaderde varsa ölmek neye yarar üzülmek mantığıyla, dua ede ede aşağı indim. Leon hazırlanmıştı ama koltukta oturmuş başını tutuyordu. O kadar içersen ağrır tabi! Ne gerek vardı ki öyle abartmaya?! Beni daha fark etmemişti. Mutfağa gittim. Oradan ona iyi gelecek bir ilaç aldım. Suya attım ve yanına gittim. Tam önünde durunca beni fark etmişti.