SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Eksik Olan

Hilal'in ağzından

10 gün daha geçmişti. Şirketteki odamı Leon'la birlikte dekore etmiştik ve çok güzel olmuştu. Harika tablolar can katmıştı cansız duvarlara. Odamda bir şey eksik gibiydi. Bir süre bunu düşündüm. Odada Leon ve benim hiç fotoğrafımız yoktu. Hangi fotoğrafımızı assam diye düşündüm ama bizim birlikte bir fotoğrafımız bile yoktu. En kısa zamanda bunu halletmeyi kafama not olarak düştüm.

Yeni anlaşmayı yapmamız üzerindense neredeyse bir ay geçmek üzereydi. Leon şimdiden çıldırmış durumdaydı. Her bulduğu saçma sapan fırsatta anlaşmayı bozmayı teklif ediyordu. Gerçi bazı zamanlarda mantıklı sayılabilecek bahanelerle geliyordu.

Geçen hafta Haluk babanın doğum günüydü. Ailece kutlamıştık. Babam ve annem de gelecekti ama onların acil işleri çıkınca biz bize kutlamıştık. Leon ve ben Haluk babaya bir takım elbise almıştık. Haluk baba hediyeyi görünce bozulmuş 'Daha güzel bir hediye de olabilirdi. Hem de hiç para harcamadan.' demişti. Neyse ki Veronika annem araya girmişti ve konu kapanmıştı. Ama Haluk baba gece boyunca surat asmıştı. İlk başta tepkisini göstermek için hiçbirimizle konuşmuyordu. Sonradan ısrarlarımız üzerine çok az da olsa ben ve Veronika anneyle konuşmuştu ama kendini de tam bozmamak ve tepkisini göstermek için Leon'la konuşmuyordu.

Zar zor geceyi atlamış eve dönmüştük. Leon ise yine şansını denemeye çalışmış ama başarılı olamamıştı. Eve girdikten sonra odaya çıkmıştık.

"Hilal!"

"Efendim?"

"Babam hediyeyi beğenmedi ya! Bozuldu da bize. Sana yine kıyamadı ama benimle hiç konuşmuyor!" Gülmeye başladım.

"Adamına göre muamele yapıyor babam." Leon gözlerini devirdi.

"Hilal, gel bence biz bu gece anlaşmayı bozalım. Babama da 'Senin doğum gününde yaptık biz torununu. Al sana hediye! Hadi güle güle kullan. Umarım hediyemizi beğenmişsindir.' diyelim. Nasıl fikir?"

Leon'un bu fikri benim ona fırlattığım yastıklarla geri püskürtülmüş ve üstüne odadan kovulmasıyla cezalandırılmıştı. Evet o gece Leon'u odadan kovmuştum. Ama sabah uyandığımda Leon yanımdaydı ve araya yastık falan koymaya da güya 'üşendiği' için sarılarak uyanmıştık. Bundan sonra ona odadan kovma cezası vermeme kararı almıştım ki bu benim hayrımaydı sanırım. Eğer o cezayı verirsem de mutlaka kapıyı kilitleyecektim. Dersimi almıştım artık.

Yaklaşık bir iki gün sonra ise sırf dayanamayıp anlaşmayı bozayım diye tüm gün evde üstü çıplak dolaşmıştı. Bu soğukta değil kazak, t-shirt bile giymeden tüm gün evin içinde gezinip durmuş bir de sürekli bana yakın durup temas etmeye çalışıyordu. Üstüne o mükemmel bakışları da eklenince o gün gerçekten zor dayanmıştım. Ama sonunda o soğukta çıplak gezdiği için hastalanmıştı ve yine ona ben bakıp kahrını çekmiştim.

Ateşi çok yüksek olduğu halde ve o kadar da halsizken hala bana 'Hilal benim tek ilacım sensin. Hadi öpüşelim de ayağa kalkayım.' demişti ve ben de o hasta haliyle onu yastıkla dövmüştüm. Buna rağmen beyefendi tek başına yemek yiyemediğini söyleyip yemeklerini bana yedirtmişti. Hatta bir ara tek başıma banyo yapamam deyip benden yaptırmamı istedi ama onu temiz kıyafetleri ve temiz havlusuyla banyoya kilitleyince kendisi yapmıştı.

Daha dün ise salonda oturmuş evi yenilemek için internetten eşyalara bakarken bana yanaşıp konuşmaya başlamıştı.

"Hilal bizim anlaşmamızla ilgili anlamadığım bir nokta var. Sana bir sorum olacaktı." Ofladım ve ona doğru döndüm.

"İyi tamam. Sor."

"Şimdi hani madde 1 var ya! Öpüşmek yasak."

"Evet."