SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Yeni Anlaşma

Hilal'in ağzından

Sabahın ilk ışıklarıyla mücadelemi ne yazık ki kaybettim. Gözlerimi tam olarak açamamıştım daha. Açmayı da düşünmüyordum. Bence tekrar uyuyabilirdim. Yastığıma daha da sıkı sarıldım. O kadar yorgundum ki yastık bile bana sert geliyordu. Bir süre daha geçince başımı koyduğum zeminin inip kalktığını fark ettim. Yavaş yavaş ayılıyordum sanırım. Sonra aklıma aniden dün gecenin görüntüleri geldi ve gözlerim sonuna kadar açıldı. Uyku falan kalmamıştı. Hemen geri çekildim. Leon yanımda bana gülerek bakıyordu.

"Günaydın karıcığım. Gece iyi uyuyabildin mi?" diye imalı imalı sordu. Ben de üzerimdeki örtüyü daha çok kendime bastırdım. Ama daha sonradan üzerime pijamalarımızı giydiğimizi hatırlayınca yaptığım şeyin saçmalığını anladım. Bu hareketim Leon'un komiğine gitmişti. Leon alayla gülerek konuşmaya devam etti.

"Ne güzel beni yastık zannedip sıkıca sarılmıştın! Niye anladın ki yastık olmadığımı ya!"

Bir de benimle dalga geçiyordu! Ben ne yapacağımı bilemiyordum. Sanki dün geceki kız ben değilmişim gibi utanç dalgası sarmıştı her bir yanımı. Yüzümün en az bir domates kadar kızardığına emin olduğum için üstümdeki mor örtüyü biraz daha yüzüme doğru çektim. Birazdan kamufle olacağıma emindim zaten çünkü yüzüm mora dönmeye başlamış olacaktı. Leon bana en güzel gülümsemelerinden birini bahşetti. Kahveler kısılmış, gözlerinin yanındaki çizgiler derinleşmişti.

"Benim tatlı civcivim utanıyor mu yoksa? Bence söyle civcivime, utanmasına gerek yok. Her şey açığa çıktı." Arkamı döndüm. Boş boş duvara bakıp zihnimin boşalmasını bekliyordum belki de. Leon arkadan bana sarıldı ve omzuma küçük bir öpücük bıraktı.

"Tamam daha fazla utandırmayacağım seni. Ama şu an ne düşünüyorum biliyor musun?" Yine ne diyecekti de beni kırmızıdan mora çevirecekti acaba?

"Acabaa... Sen mi daha tatlısın yoksa pijamanın üstündeki ayıcık mı?" Her ne kadar arkam dönük olduğu için görmesem de kulağıma gelen sesten mükemmel kahkahalarından birini attığının farkındaydım. Utancım yavaş yavaş azalmaya başlamıştı. Biraz ona doğru dönerek ters bakışlarımı attım. Daha sinirli görünmek için gözlerimi kısarak bakmıştım.

"Hilal gözlerini kısınca daha sinirli değil daha sevimli görünüyorsun." Gözlerimi eski haline çevirdim ama bu sefer en sert bakışlarımdan birini attığıma emindim.

"Tamam civcivim sakin ol! Bu arada ben kararımı verdim. Sen üstündeki ayıcıktan daha tatlısın."

Bu kadar komik olan neydi? Evet pijamamda ayıcık vardı ama bunun nesi tuhaftı? Hem bu pijamam çok da güzeldi bence. Üstüm lacivert, uzun kolluydu ve açık kahverengi bir ayıcık vardı. Neredeyse tamamını kaplıyordu üstümün ve ayıcık kısmı tüylüydü. Altım ise kırmızı-lacivert ise kareliydi.

"Hoşuna gider mi gitmez mi bilmem ama şunu bil sayın Atina Lordu, ben öyle dantelli mantelli gecelik giymem!"

Leon kahvelerini denizlerime dikmiş bana anlamını bilmediğim bakışlar atıyordu. Sonra bir eliyle saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. Tatlı tatlı gülümsemeye başladı bana.

"Giyme zaten. Sen böyle masum masum çok daha güzelsin."

İşte bunu söyleyebilen adamla evlenmek lazımdı ve ben zaten evliydim. Bir an kendimi şanslı hissettim ama sonra ilk zamanlarda bana yaptıkları aklıma geldi. Şimdi sırası değildi. Belli etmemeye çalıştım. Sonra Leon üstüme doğru eğildi. Dün gece olanlardan sonra bile alışamamıştım. Hala nefeslerim düzensizleşiyordu. Ve sonra Leon'un imalı sesi geldi kulaklarıma.