SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Torun Coşkusu

Leon'un ağzından

Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım. Karşımda beyaz ışık vardı. Gözlerimi kamaştırıyordu, bakamıyordum. Sanırım gerçekten mutluluktan ölen ilk insan olarak tarihe geçecektim. Bari kız babası mı oldum yoksa oğlan babası mı onu öğrenseydim. Bu sırada Hilal'in rahatlamış sesi kulağıma geldi.

"Oh! Leon kendine geldi."

Sanırım ölmemiştim. Demek ki öğrenebilecektim. Yatakta doğrulup Hilal'e sarılmak onu pamuklara sarmak istedim ama ışık gözlerimi o kadar kamaştırıyordu ki hala tam kendime gelememiştim. Gözlerimi açamıyordum. Kafamı sağ tarafa çevirdim. Bir yatak daha vardı yanımda. Sanırım çift kişilik bir odadaydım ve yanımda bir adam yatıyordu. O da bana bakıyordu. Bir dakika!

"Baba!"

"Oğlum!"

"Baba!"

"Oğlum!"

"Baba!"

"Yok bu çocuk kesin benden değil! Kimden yaptın bunu Veronika?"

O sırada odada annemin de olduğunu fark ettim. Annem gözlerini devirmişti.

"Bence gayet de senden olduğu ortada! Hem nesi varmış oğlumun?"

"Ben de onu diyorum işte Veronika! Nesi var? Mesela aklı falan yok!"

"Ay sen de çok var Haluk!"

Şu an geçen muhabbet umurumda bile değildi. Hilal hamileydi. Hilal'im hamileydi. Hilal'im benim çocuğama hamileydi. Benim çocuğum. Hilal. Ben. Aile olmak.

"Allaaaahh!"

"Çocuk bu yaştan sonra imana geldi be! Hilal kızım Allah senden razı olsun." Babamın sözlerini umursamadım ve konuşmaya başladım.

"Baba!"

"Oğlum?"

"Baba!"

"Ne var lan? Ne var?!"

"Baba ben baba oluyorum!"

"Bu yüzden torunuma şimdiden acımaya başladım."

"Baba torunun geliyor!"

"Bana ilk defa bir faydan oldu. Aferin! Şaka bir yana seninle gurur duyuyorum oğlum. Hilal kızım Allah senden de razı olsun." Hilal gülümsemeye başladı.

"Çok sağol Haluk baba. Siz iyi misin?" Lafa girdim.

"Hakikaten ya! Baba sana ne oldu?" Benim babama sorduğum soruya annem cevap vermeye başladı.

"Evde oturuyorduk. Hilal aradı bizi. Senin bayıldığını ama bir türlü ayılmadığını çok endişelendiğini söyledi. Biz de önce telaşlandık. Sonra neden bayıldığını sorduk. O da hamile olduğu haberini verdi. Baban da duyunca önce evde kendi kendine horon tepmeye başladı ki hayatında ilk defa yaptı. Sonra horon teperken aniden düşüp bayıldı. Biz de ambulansla geldik. İkinizi de aynı odaya aldık. Baban da 10 dakika önce ayıldı zaten. Hilal'i boğarcasına sarıldı. Daha yeni uzanmıştı."

Kahkahalarla gülmeye başladım. Bu sırada Hilal de yanıma geldi ve ben onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Hilal annemlerden çekinmiş olsa da umursamadım. Çocuğumun anasıydı o benim! Şimdi biraz biraz kendime gelmeye başlamıştım.

"Hilal emin misin? Bir daha mı test yaptırsak?"

"Leon sen mümkünse bir süre sus! Senin için endişeleneceğim diye sevincim kursağımda kaldı burada!" Ellerini tuttum ve öptüm.